توریت شریف: پَیدایش 19
19
1فِر او دو فرشتے نماشاں ویلے شہر سدُوم وِچ آئی گئے، تے حضرت لُوطؑ شہر نے دروازے پر بیٹھے وے سݨ. اُنہاں کی تکی کے ہی او اُنہاں نے سلام واسطے اُٹھے، تے چُکی گئے. 2اُنہاں آخیا، ”اے مہاڑے مالک، مہاڑے نال مہاڑے کہار اچھو. اپݨے پیر تہؤ، راتی آرام کرو، تے سویرے اُٹھی کے اپݨا سفر جاری رخیا.“
اُنہاں جواب دِتا، ”ناں، اساں چوکے وِچ ہی رات لنگاساں۔“
3پر جیہڑے ویلے حضرت لوط بہُوں زور لایا، تے فِر او اُنہاں نال ہوئی گئے. تے حضرت لُوط اُنہاں نی میزبانی خاص روٹی نال کیتی تے اُنہاں کھادی۔ 4او ہالے سیݨے واسطے لیٹے وی نی سݨ، کہ شہر نے سارے مرداں، جواناں تُوں کِہنی بُڈھیاں تک، حضرت لُوط نے کہرے کی کیری کِہندا. 5تے اُنہاں لوکاں حضرت لُوط کی واز دِتی، ”جیہڑے بندے آج تہاڑے کہار آئے وے اݨ، او کُدر اݨ؟ اُنہاں کی باہر کڈ، تانکہ اَساں اُنہاں نال حرام کاری کراں!“
6فِر حضرت لُوط اُنہاں کی مِلݨے واسطے باہر گئے، تے اپݨے پِچھے دروازے کی بند کری گئے، 7تے آخیا، ”اے پہراؤ، میں تُساں کول عرض کراں، اِیئے جہیا گندا کم ناں کرو! 8ذرا ٹھہرو، مہاڑیاں دو تِیہاں اݨ جیہڑیاں کنواریاں اݨ. جے آخو، تے میں اُنہاں کی تُساں کول کہنی اچھساں. اُنہاں نال جو مرضی او، کُج کرو. پر اِنہاں بندیاں نال کُج ناں کرو، کِیئانکہ اِس ویلے او مہاڑے مہمان اݨ۔“
9اُنہاں لوکاں آخیا، ”اگو ہٹ!“ فِر آپس وِچ باݨ لغے، ”اے بندہ اَساں وِچ پردیسی نی طرح رہݨے واسطے آیا سی، تے ہُݨ اِس اپݨی حکومت بڑائی کِہندی اے! ... اَساں تہاڑے نال اُنہاں توں وی زیادہ بدسلوکی کرساں!“ فِر او سارے حضرت لُوط اپر پئی گئے، تے نیڑے ہوئی کے دروازہ تروڑݨ لغے۔
10پر اُنہاں دو فرِشتیاں اپݨا ہتھ لما کری کے حضرت لُوط کی اندر چھکی کِہندا، تے بوآ ماری شوڑیا۔ 11فِر فرِشتیاں اُنہاں بندیاں کی جیہڑے کہرے نے دروازے پر سݨ، جواناں تُوں کِہنی بُڈھیاں تک، اُنہاں کری شوڑیا، تے او لوک دروازہ لوڑنے لوڑنے تھکی گئے۔
12فِر اِنہاں فرشتیاں حضرت لُوط کی آخیا، ”اِتھے تُہاڑا ہور کوئی ہے وے؟ جمائی، پُتر، تِیہاں یا ہور جیہڑا کوئی تُہاڑا اِس شہر وِچ ہے؟ اِنہاں ساریاں کی اِتھوں کڈی کے کہنی کھڑ، 13کِیئانکہ اساں اِس جغہ کی برباد کرݨے آلے آں. اِس شہر نے لوکاں نے خِلاف لوکاں نی فریاد، جیہڑی رب تک پُہچی اے، اِتنی بڑی اے کہ رب اِس جغہ کی تباہ کرنے واسطے اساں کی پہیجیا اے۔“
14فِر حضرت لُوط باہر اپݨیاں تیہآں نے منگیتراں کول گئے، جنہاں نال اِنہاں نیاں تیہآں نا بِیئا ہوݨ لغا سی، تے اُنہاں کی دسیا، ”اِس جغہ وِچوں نکلو، کِیئانکہ رب اِس جغہ کی تباہ کرݨ لغا!“ پر جمایاں اے گل مزاخ ہی سمجھی، تے اُنہاں پرواہ ہی ناں کیتی۔
15سویر ہوݨیاں ہی فرشتیاں حضرت لوط کولوں تاول کرائی، تے آخیا، ”اُٹھو! اپݨی زناݨی تے اپݨیاں دوآں تیہآں کی کہنی کے نکلی جاؤ! اِس طرح ناں ہووے کہ تُساں وی اِس شہر نی سزا نے ویلے مندیاں نال تباہ ہوئی جائیں!“
16پر حضرت لوط ٹِہل مٹھ کیتی. اِس واسطے اِنہاں بندیاں اُنہاں کی، تے اُنہاں نی زناݨی تے اُنہاں نیاں دوآں تِیہاں کی، ہتھاں تُوں پغڑی کے شہرے وِچوں باہر کڈی شوڑیا، کِیئانکہ رب اِنہاں پر رحم ہویا۔ 17فِر اِس طرح ہویا کہ جس ویلے فرشتیاں اِنہاں لوکاں کی باہر آندا، تے اُنہاں آخیا، ”اپݨی جان بچاݨے واسطے اِس جغہ توں نسی جاؤ! پِچھے مڑی کے ناں تکیا! تے میدانے وِچ وی کُسے جغہ ناں کھلیا، بلکہ اُنہاں پہاڑیاں در جاؤ! اے ناں ہووے کہ تُساں تباہ ہوئی جاؤ!“
18فِر حضرت لُوط آخیا، ”اے مہاڑے آقا، اِس طرح ناں کرو! 19تُساں مہاڑے پر بہُوں رحم کیتا، تے مہاڑی جان بچائی اے. میں پہاڑیاں تک ناں جائی سکݨا. کُدرے اے ناں ہووے کہ او مصیبت مہاڑے پر آئی جائے تے مری جاں۔ 20تکو، اِتھے اِک شہر اے جیہڑا مہاڑے نیڑے وی اے تے نکا وی اے. مِکی اُتھے جاݨ دیو، تے مہاڑی زندگی وی بچی جاسی.“
21فرشتے آخیا، ”میں تُہاڑی اے خواہش وی پوری کرنا آں. تساں اُس شہر در جاؤ، جس نا تُساں ذکر کیتا، تے میں اُس کی تباہ ناں کرنا۔ 22تاول کرو، تے اُتھے جُلو! کِیئانکہ اودُوں تک میں کُج ناں کری سکݨا جس ویلے تک تُساں اُتھے ناں پُہنچی جاؤ!“ (تاں اُس شہر نا ناں ضغر یعنی نکا پئی گیا۔)
23جس ویلے حضرت لُوط ضغر وِچ داخل ہوئے، تُہپ نکلی چُکی سی۔ 24فِر رب آسمانے پروں شہر سدُوم تے شہر عُمورہ پر گندھک تے اگ برسائی! 25اِسرح رب اُس پُورے میدانے کی اُس نے شہراں، بندیاں تے بُوٹیاں سمید تباہ کری شوڑیا. 26پر حضرت لُوط نی کہرے آلی پِچھَے مُڑی کے تکیا، تے او لُوݨے نا تھَم بݨی گئی۔
27فِر حضرت اِبراہِیم سویرے اُٹھی کے اُس جغہ پر گئے جتھے او پہلے رب نے حضور کھلتے وے سݨ. 28اُنہاں شہرے سدُوم تے شہرے عمُورہ تے میداناں نی ساری زِیمی در نظر ماری، تے اُتھے تکیا کہ زِیمی تُوں اِس طرح تہوآں اُٹھݨا سی جِس طرح پہٹھی وِچوں تہوآں اُٹھݨا ہوݨا۔
29اِس طرح جِس ویلے رب علاقے نیاں شہراں کی تباہ کری شوڑیا، تے اُس حضرت اِبراہِیم کی یاد کِیتا، تے اُس شہرے کی جتھے حضرت لُوط رہݨے سݨ تباہ کرنے ویلے اُنہاں کی تباہی تُوں بچایا۔
30حضرت لُوط صغر شہر وِچ رہݨے تُوں ڈرݨے سݨ، اِس واسطے او اپݨیاں دوئاں تہیاں نال صغر وِچوں نِکلی کے پہاڑاں وِچ ٹُری گئے. اُتھے او اِک غار وِچ رہݨ لغے.
31اِک دیہاڑے بڑی تہی اپݨی پہیݨوں کی آخیا، ”ساڑا پیؤ بُڈھا ہوئی گیا اے، تے اِتھے کوئی مرد نی جِس نے ذریعے اساں نے بچے پیدا ہوئی سکݨ. 32اچھ، اساں پیؤ کی شراب پِلاں، تے فِر اساں اُس نال سیئی جاں، تانکہ پیؤ نی نسل باقی رہے۔“
33فِر اُنہاں اُس راتی اپݨے پیؤ کی شراب پلائی، تے بڑی تہی غار اندر گئی تے اپݨے پیؤ کول سیئی گئی. پیؤ کی پتہ ہی ناں لغا کہ او کیہڑے ویلے سُتی سی تے کیہڑے ویلے اُٹھی گئی۔
34دوئے دیہاڑے اِسے طرح ہی ہویا کہ بڑی تہی اپݨی پہیݨوں کی آخیا، ”تَک، کل راتی میں اپݨے پیؤ کول سُتی ساں. اچھ، اج راتی اساں اُس کی فِر شراب پلاں، تے توں جائی کے اُس کول سیئی جا، تانکہ پیؤ نی نسل باقی رہے۔“ 35فِر اُس راتی وی اُنہاں اپݨے پیؤ کی شراب پلائی، تے نکی تہی اپݨے پیؤ کول سُتی. پر حضرت لُوط کی پتہ ناں لغا کہ او کیہڑے ویلے سُتی سی تے کیہڑے ویلے اُٹھی گئی۔
36اِس طرح حضرت لُوط نیاں دوئے تیآں اپݨے پیو کولوں حاملہ ہوئی گئیاں۔ 37بڑی نا پُتر ہویا، جِس نا ناں اُس موآب رخیا. او ہی بنی مواب نا پیؤ اے، جِس نی نسل اج تک اے۔ 38تے نکی نا وی پُتر ہویا، جس نا ناں اُس بِن عمی رخیا. او ہی بنی عمون نا پیو اے، جِس نی نسل اج تک اَے۔
Currently Selected:
توریت شریف: پَیدایش 19: phr
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
Text (c) 2021 Noor-e-Kashmir
Audio (p) 2021 Noor-e-Kashmir
توریت شریف: پَیدایش 19
19
1فِر او دو فرشتے نماشاں ویلے شہر سدُوم وِچ آئی گئے، تے حضرت لُوطؑ شہر نے دروازے پر بیٹھے وے سݨ. اُنہاں کی تکی کے ہی او اُنہاں نے سلام واسطے اُٹھے، تے چُکی گئے. 2اُنہاں آخیا، ”اے مہاڑے مالک، مہاڑے نال مہاڑے کہار اچھو. اپݨے پیر تہؤ، راتی آرام کرو، تے سویرے اُٹھی کے اپݨا سفر جاری رخیا.“
اُنہاں جواب دِتا، ”ناں، اساں چوکے وِچ ہی رات لنگاساں۔“
3پر جیہڑے ویلے حضرت لوط بہُوں زور لایا، تے فِر او اُنہاں نال ہوئی گئے. تے حضرت لُوط اُنہاں نی میزبانی خاص روٹی نال کیتی تے اُنہاں کھادی۔ 4او ہالے سیݨے واسطے لیٹے وی نی سݨ، کہ شہر نے سارے مرداں، جواناں تُوں کِہنی بُڈھیاں تک، حضرت لُوط نے کہرے کی کیری کِہندا. 5تے اُنہاں لوکاں حضرت لُوط کی واز دِتی، ”جیہڑے بندے آج تہاڑے کہار آئے وے اݨ، او کُدر اݨ؟ اُنہاں کی باہر کڈ، تانکہ اَساں اُنہاں نال حرام کاری کراں!“
6فِر حضرت لُوط اُنہاں کی مِلݨے واسطے باہر گئے، تے اپݨے پِچھے دروازے کی بند کری گئے، 7تے آخیا، ”اے پہراؤ، میں تُساں کول عرض کراں، اِیئے جہیا گندا کم ناں کرو! 8ذرا ٹھہرو، مہاڑیاں دو تِیہاں اݨ جیہڑیاں کنواریاں اݨ. جے آخو، تے میں اُنہاں کی تُساں کول کہنی اچھساں. اُنہاں نال جو مرضی او، کُج کرو. پر اِنہاں بندیاں نال کُج ناں کرو، کِیئانکہ اِس ویلے او مہاڑے مہمان اݨ۔“
9اُنہاں لوکاں آخیا، ”اگو ہٹ!“ فِر آپس وِچ باݨ لغے، ”اے بندہ اَساں وِچ پردیسی نی طرح رہݨے واسطے آیا سی، تے ہُݨ اِس اپݨی حکومت بڑائی کِہندی اے! ... اَساں تہاڑے نال اُنہاں توں وی زیادہ بدسلوکی کرساں!“ فِر او سارے حضرت لُوط اپر پئی گئے، تے نیڑے ہوئی کے دروازہ تروڑݨ لغے۔
10پر اُنہاں دو فرِشتیاں اپݨا ہتھ لما کری کے حضرت لُوط کی اندر چھکی کِہندا، تے بوآ ماری شوڑیا۔ 11فِر فرِشتیاں اُنہاں بندیاں کی جیہڑے کہرے نے دروازے پر سݨ، جواناں تُوں کِہنی بُڈھیاں تک، اُنہاں کری شوڑیا، تے او لوک دروازہ لوڑنے لوڑنے تھکی گئے۔
12فِر اِنہاں فرشتیاں حضرت لُوط کی آخیا، ”اِتھے تُہاڑا ہور کوئی ہے وے؟ جمائی، پُتر، تِیہاں یا ہور جیہڑا کوئی تُہاڑا اِس شہر وِچ ہے؟ اِنہاں ساریاں کی اِتھوں کڈی کے کہنی کھڑ، 13کِیئانکہ اساں اِس جغہ کی برباد کرݨے آلے آں. اِس شہر نے لوکاں نے خِلاف لوکاں نی فریاد، جیہڑی رب تک پُہچی اے، اِتنی بڑی اے کہ رب اِس جغہ کی تباہ کرنے واسطے اساں کی پہیجیا اے۔“
14فِر حضرت لُوط باہر اپݨیاں تیہآں نے منگیتراں کول گئے، جنہاں نال اِنہاں نیاں تیہآں نا بِیئا ہوݨ لغا سی، تے اُنہاں کی دسیا، ”اِس جغہ وِچوں نکلو، کِیئانکہ رب اِس جغہ کی تباہ کرݨ لغا!“ پر جمایاں اے گل مزاخ ہی سمجھی، تے اُنہاں پرواہ ہی ناں کیتی۔
15سویر ہوݨیاں ہی فرشتیاں حضرت لوط کولوں تاول کرائی، تے آخیا، ”اُٹھو! اپݨی زناݨی تے اپݨیاں دوآں تیہآں کی کہنی کے نکلی جاؤ! اِس طرح ناں ہووے کہ تُساں وی اِس شہر نی سزا نے ویلے مندیاں نال تباہ ہوئی جائیں!“
16پر حضرت لوط ٹِہل مٹھ کیتی. اِس واسطے اِنہاں بندیاں اُنہاں کی، تے اُنہاں نی زناݨی تے اُنہاں نیاں دوآں تِیہاں کی، ہتھاں تُوں پغڑی کے شہرے وِچوں باہر کڈی شوڑیا، کِیئانکہ رب اِنہاں پر رحم ہویا۔ 17فِر اِس طرح ہویا کہ جس ویلے فرشتیاں اِنہاں لوکاں کی باہر آندا، تے اُنہاں آخیا، ”اپݨی جان بچاݨے واسطے اِس جغہ توں نسی جاؤ! پِچھے مڑی کے ناں تکیا! تے میدانے وِچ وی کُسے جغہ ناں کھلیا، بلکہ اُنہاں پہاڑیاں در جاؤ! اے ناں ہووے کہ تُساں تباہ ہوئی جاؤ!“
18فِر حضرت لُوط آخیا، ”اے مہاڑے آقا، اِس طرح ناں کرو! 19تُساں مہاڑے پر بہُوں رحم کیتا، تے مہاڑی جان بچائی اے. میں پہاڑیاں تک ناں جائی سکݨا. کُدرے اے ناں ہووے کہ او مصیبت مہاڑے پر آئی جائے تے مری جاں۔ 20تکو، اِتھے اِک شہر اے جیہڑا مہاڑے نیڑے وی اے تے نکا وی اے. مِکی اُتھے جاݨ دیو، تے مہاڑی زندگی وی بچی جاسی.“
21فرشتے آخیا، ”میں تُہاڑی اے خواہش وی پوری کرنا آں. تساں اُس شہر در جاؤ، جس نا تُساں ذکر کیتا، تے میں اُس کی تباہ ناں کرنا۔ 22تاول کرو، تے اُتھے جُلو! کِیئانکہ اودُوں تک میں کُج ناں کری سکݨا جس ویلے تک تُساں اُتھے ناں پُہنچی جاؤ!“ (تاں اُس شہر نا ناں ضغر یعنی نکا پئی گیا۔)
23جس ویلے حضرت لُوط ضغر وِچ داخل ہوئے، تُہپ نکلی چُکی سی۔ 24فِر رب آسمانے پروں شہر سدُوم تے شہر عُمورہ پر گندھک تے اگ برسائی! 25اِسرح رب اُس پُورے میدانے کی اُس نے شہراں، بندیاں تے بُوٹیاں سمید تباہ کری شوڑیا. 26پر حضرت لُوط نی کہرے آلی پِچھَے مُڑی کے تکیا، تے او لُوݨے نا تھَم بݨی گئی۔
27فِر حضرت اِبراہِیم سویرے اُٹھی کے اُس جغہ پر گئے جتھے او پہلے رب نے حضور کھلتے وے سݨ. 28اُنہاں شہرے سدُوم تے شہرے عمُورہ تے میداناں نی ساری زِیمی در نظر ماری، تے اُتھے تکیا کہ زِیمی تُوں اِس طرح تہوآں اُٹھݨا سی جِس طرح پہٹھی وِچوں تہوآں اُٹھݨا ہوݨا۔
29اِس طرح جِس ویلے رب علاقے نیاں شہراں کی تباہ کری شوڑیا، تے اُس حضرت اِبراہِیم کی یاد کِیتا، تے اُس شہرے کی جتھے حضرت لُوط رہݨے سݨ تباہ کرنے ویلے اُنہاں کی تباہی تُوں بچایا۔
30حضرت لُوط صغر شہر وِچ رہݨے تُوں ڈرݨے سݨ، اِس واسطے او اپݨیاں دوئاں تہیاں نال صغر وِچوں نِکلی کے پہاڑاں وِچ ٹُری گئے. اُتھے او اِک غار وِچ رہݨ لغے.
31اِک دیہاڑے بڑی تہی اپݨی پہیݨوں کی آخیا، ”ساڑا پیؤ بُڈھا ہوئی گیا اے، تے اِتھے کوئی مرد نی جِس نے ذریعے اساں نے بچے پیدا ہوئی سکݨ. 32اچھ، اساں پیؤ کی شراب پِلاں، تے فِر اساں اُس نال سیئی جاں، تانکہ پیؤ نی نسل باقی رہے۔“
33فِر اُنہاں اُس راتی اپݨے پیؤ کی شراب پلائی، تے بڑی تہی غار اندر گئی تے اپݨے پیؤ کول سیئی گئی. پیؤ کی پتہ ہی ناں لغا کہ او کیہڑے ویلے سُتی سی تے کیہڑے ویلے اُٹھی گئی۔
34دوئے دیہاڑے اِسے طرح ہی ہویا کہ بڑی تہی اپݨی پہیݨوں کی آخیا، ”تَک، کل راتی میں اپݨے پیؤ کول سُتی ساں. اچھ، اج راتی اساں اُس کی فِر شراب پلاں، تے توں جائی کے اُس کول سیئی جا، تانکہ پیؤ نی نسل باقی رہے۔“ 35فِر اُس راتی وی اُنہاں اپݨے پیؤ کی شراب پلائی، تے نکی تہی اپݨے پیؤ کول سُتی. پر حضرت لُوط کی پتہ ناں لغا کہ او کیہڑے ویلے سُتی سی تے کیہڑے ویلے اُٹھی گئی۔
36اِس طرح حضرت لُوط نیاں دوئے تیآں اپݨے پیو کولوں حاملہ ہوئی گئیاں۔ 37بڑی نا پُتر ہویا، جِس نا ناں اُس موآب رخیا. او ہی بنی مواب نا پیؤ اے، جِس نی نسل اج تک اے۔ 38تے نکی نا وی پُتر ہویا، جس نا ناں اُس بِن عمی رخیا. او ہی بنی عمون نا پیو اے، جِس نی نسل اج تک اَے۔
Currently Selected:
:
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
Text (c) 2021 Noor-e-Kashmir
Audio (p) 2021 Noor-e-Kashmir