توریت شریف: پَیدایش 30
30
1جس ویلے بی بی راخِل تکیا کہ حضرت یعقُوب کولوں مہاڑی کوئی اولاد نی جمی، تے اُنہاں اپݨی پہیݨوں نال بخیلی کیتی. او حضرت یعقُوب کی آخݨ لغی، ”مِکی وی اولاد دے! نی، تے میں مری جاساں!“
2اے گل سُݨی کے حضرت یعقُوب کی سخت غُصہ چڑھیا، تے او آخݨ لغے، ”کِیئاں میں اللّٰہ تعالیٰ نی جغہ آں، جس تُکی اولادی کولوں محروم کیتا اے؟“
3بی بی راخِل آخیا، ”اے مہاڑی لونڈی بِلہاہ اے. اِس کول جاؤ، تانکے اِس وِچوں کوئی بچّہ جمے تے او مہاڑی اولاد سمجھی جائے۔“
4فِر اُنہاں اپݨی لونڈی بِلہاہ کی حضرت یعقُوب کی دِتا کہ او اُنہاں نی زناݨی بݨے. تے حضرت یعقُوب اُس کول گئے۔ 5بِلہاہ حاملہ ہوئی، تے حضرت یعقُوب کولوں اُس نا پُتر جمیا۔ 6فِر بی بی راخِل آخیا، ”اللّٰہ تعالیٰ ساریاں نے سامݨے مہاڑے حق وِچ فیصلہ کیتا. اُس مہاڑی فریاد سُݨی، تے مِکی پُتر بخشیا۔“ اِس واسطے اُنہاں اُس نا ناں دان مطلب مُنصف رخیا۔
7فِر بی بی راخِل نی لُونڈی دوبارہ حاملہ ہوئی، تے اِس نا اِک ہور پُتر جمیا۔ 8بی بی راخِل آخیا، ”میں اپݨی پہیݨوں نال سخت کُشتی لڑی، پر جِتی گئی آں.“ اُنہاں اِس نا ناں نفتلی یعنی ”کُشتی وِچ جِتیا گیا“ رکھیا.
9جس ویلے بی بی لیاہ تکیا کہ مہاڑی ہور کوئی اولاد نی جمݨی، تے اُنہاں وی اپݨی لُونڈی زِلفہ کی حضرت یعقُوب کول کھڑیا کہ او اُنہاں نی کہرے آلی بݨے۔ 10فِر بی بی لیاہ نی لونڈی زِلفہ کولوں حضرت یعقُوب نا اِک پُتر جمیا. 11تاں بی بی لیاہ آخیا، ”واہ واہ! خوش قسمتے!“ تے فِر اُنہاں پُترے نا ناں جد یعنی ”خوش قسمت“ رَکھیا۔
12فِر بی بی لیاہ نی لونڈی زِلفہ کولوں حضرت یعقُوب نا اِک ہور پُتر جمیا۔ 13تاں بی بی لیاہ آخیا، ”میں خوش نصیب آں! زناݨیاں مِکی آخسݨ کہ توں خوش نصیب ایں!“ تے فِر اُنہاں اُس پترے نا ناں آشر یعنی ”خوش نصیب“ رکھیا۔
14اِک دیہاڑے کݨک کپݨے نے ویلے وِچ رُوبن کہروں نکلیا تے باڑی وِچوں اُس کی او بوٹی لبھی گئی جس نے کھاݨے نال بچّے جمݨے. تے او اپݨی ماؤ بی بی لیاہ کول کِہنی کے آیا. اے تکی کے بی بی راخِل بی بی لیاہ کی آخیا، ”اپݨے پُترے نی لبھی وی بوٹی وِچوں مِکی وی کُج دے۔“
15اُنہاں آخیا، ”اے کہٹ اے کہ تُوں مہاڑا کہرے آلا مہاڑے کولوں کھسی کِہندا! کَے تُوں ہُݨ مہاڑے مُنڈے نی لبھی وی بوٹی وی چائی کِہنسیں؟“
بی بی راخِل آخیا، ”بس! اج رات تہاڑے پُترے نی بوٹی نی خاطر یعقُوب تہاڑے کول سیسی!“
16فِر نماشاں ویلے حضرت یعقُوب باڑیاں دروں اچھݨے سݨ کہ بی بی لیاہ اُنہاں کی مِلݨے وسطے گئی تے آخݨ لغی، ”تُساں کی آج مہاڑے کول اَچھݨا پیسی، کِیئانکہ میں اپݨے پُترے نی بوٹی تُساں نے بَدلے اُجرت دِتی.“ تاں فِر اُس راتی او بی بی لیاہ نال سُتے۔
17اللّٰہ تعالیٰ بی بی لیاہ نی دعا سُݨی کِہندی، تے او فِر حاملہ ہوئی تے حضرت یعقُوب کولوں اُنہاں نا پنجواں مُنڈا جمیا. 18بی بی لیاہ آخیا، ”اللّٰہ مِکی اِس نا اجر دِتا کہ میں اپݨی لُونڈی اپݨے کہار آلے کی دِتی.“ اُنہاں پُترے نا ناں اِشکار یعنی ”اجر“ رکھیا.
19بی بی لیاہ فِر حاملہ ہوئی، تے حضرت یعقُوب وِچوں اُنہاں نا چھیواں پُتر ہویا. 20تاں بی بی لیاہ آخیا، ”اللّٰہ تعالیٰ مِکی اِک قیمتی تحفہ دِتا. ہُݨ مہاڑا کہرے آلا مہاڑی عزت کرسی، کِیئانکہ مہاڑے وِچوں اُس نے چِھ پُتر ہوئی گئے اݨ.“ اُنہاں پُترے نا ناں زبُولُون یعنی ”عزت“ رَکھیا۔
21چھیآں پُتراں تُوں بعد اُنہاں نی اِک تِہی جمی، تے اُس نا ناں اُنہاں دِینہ رکھیا۔
22فِر اللّٰہ تعالیٰ بی بی راخِل کی وی یاد کِیتا، تے اُنہاں نی دُعا سُݨی کے اُنہاں کی وی بچّے جمݨے نے قابل بݨایا۔ 23او وی حاملہ ہوئی، تے اُنہاں نا وی پُتر ہویا. تاں بی بی راخِل آخیا، ”اللّٰہ تعالیٰ مہاڑی رسوائی دور کری شوڑی اے۔“ 24اُنہاں اِس پُترے نا ناں یُوسف یعنی ”او ہور دَے“ رکھیا، تے دُعا کیتی کہ ”اللّٰہ تعالیٰ مِکی ہور پُتر دَے“۔
25یُوسف نے جمݨے تُوں بعد حضرت یعقُوب لابن کی آخیا، ”مِکی روانہ کرو، تانکہ میں اپݨے کہار تے اپݨے مُلخے در جاں۔ 26مہاڑیاں زناݨیاں، جنہاں نی خاطر میں تُہاڑی خدمت کیتی اے، تے مہاڑے کُڑیاں مُنڈے مہاڑے حوالے کرو، تانکہ میں ٹُری جاں. تُساں کی پَتہ اے کہ میں تُساں نی کتنی خدمت کیتی اے۔“
27تاں لابن آخیا، ”جے مہاڑے پر رحم کریں، تے اِتھَے ہی رو، کِیئانکہ مِکی فال نے ذریعے پتہ لغی گیا اے کہ اللّٰہ تعالیٰ تُہاڑی وجہ نال مِکی برکت دِتی اے۔“ 28لابن اے وی آخیا، ”تُوں مہاڑے نال اپݨی تنخواہ رخی کہن جیہڑی تُکی میں دیساں۔“
29حضرت یعقُوب آخیا، ”تُساں کی پتہ اے کہ میں تُساں نی کتنی خدمت کیتی اے، تے تُساں نے ڈنگر مہاڑے نال کِس طرح رے۔ 30مہاڑے اچھݨے تُوں پہلے اے ڈنگر کہٹ سݨ، تے ہُݨ بَدی کے اے زیادہ ہوئی گئے اݨ. رب جتھے جتھے مہاڑے قدم رکھائے، اُتھے ہی تُساں کی برکت دِتی۔ ہُݨ او وقت آئی گیا اے کہ میں اپݨے کہرے واسطے کُج کراں.“
31اُس آخیا، ”میں تُکی کَے دیاں؟“
حضرت یعقُوب آخیا، ”تُساں مِکی کُج وی ناں دیو. پر جے تُساں مہاڑے واسطے اِک کم کرو، تے میں تُساں نیاں پہڈاں بکریاں چراݨا رہساں تے اِنہاں نی دیخ بھال کرݨا رہساں۔“ 32اجازت دیو کہ میں آج تُساں نیاں ساریاں پہڈاں بکریاں وِچ جائی کے جتنیاں پہڈاں چمبیاں، ڈبیاں تے کالیاں ہویاں تے جتنیاں بکریاں ڈبیاں تے چمبیاں ہویاں، اِنہاں ساریاں کی کہنی کے اِک پاسے کری شوڑاں. تے اُنہاں کی ہی میں اپݨی تنخواہ سمجھساں۔ 33اگے وی جس ویلے مہاڑی تنخواہ نا حساب تُساں نے سامݨے ہووے، تے مہاڑی سچائی آپوں ہی مہاڑی طرفوں اِس طرح گواہی دیسی. کِیئانکہ جیہڑیاں بکریاں چمبیاں تے ڈبیاں نی، تے جیہڑیاں پہڈاں کالیاں نی، جے او مہاڑے کول ہوݨ تے بس او چوری نیاں سمجیاں جاسݨ۔“
34لابن جواب دِتا، ”میں راضی آں. جِس طرح تُوں آخیا، اُسے طرح ہی ہوسی.“
35پر لابن اُسے دیہاڑے سارے لِیکاں آلے تے ڈبے بکرے تے ساریاں چمبیاں تے ڈبیاں بکرِیئاں جنہاں پر کُج چِٹے نِشان سݨ، تے ساریاں کالیاں پہڈاں الگ کیتیاں، تے اپݨے پُتراں نے حوالے کری شوڑیاں. 36فِر اُس اپݨے تے حضرت یعقُوب نے وِچ تہرَے دیہاڑیاں نے سفر نا فاصلہ چھوڑیا، تے حضرت یعقُوب لابن نے باقی اجڑے کی چراݨے رہے۔
37فِر حضرت یعقُوب سفیدے، باداماں تے چنارے نیاں تازہ تازہ سوٹیاں کپیاں، تے اِنہاں کی چھِلیا تانکہ اُنہاں سُوٹیاں نی چٹائی نظر اچھݨ لغی پئے. 38اُنہاں او سوٹیاں پہڈاں بکریاں نے سامݨے اُنہاں پاݨی نیاں کھُرلیاں وِچ رَخیاں جتھے او پاݨی پِیݨے واسطے اچھݨیاں سݨ۔ تے جس ویلے او پاݨی پِیݨ لغیاں تے سوٹیاں کی تکی کے گبݨ ہوئی گیاں، 39اُنہاں سوٹیاں نے اگے گبݨ ہوݨے نی وجہ نال اُنہاں لیکاں آلے تے چمبے، تے ڈبے بچّے دِتے۔
40فِر حضرت یعقُوب پہیڈاں کی دُوئے بکرے تے دُبیاں نالوں لادا کری شوڑیا. گبݨ ہوݨے ویلے اُنہاں اِنہاں کی لابن نے کالے تے لِیکاں آلے اجڑے در موڑی شوڑیا تانکہ او لِیکاں آلے تے ڈبے بچّے جمݨ. اِس طرح اُنہاں اپݨی ذاتی اجڑے نے تعداد برھائی تے اُنہاں کی لابن نے اجڑے نالوں الگ رکھیا.
41جس ویلے تغڑیاں پہڈاں بکریاں گبݨ ہوݨیاں سݨ، تے حضرت یعقُوب اُنہاں نے اگے پاݨی نیاں کھُرلیاں وِچ او سوٹیاں رخی شوڑنے سݨ تانکہ اجڑ اُنہاں سوٹیاں نے اگے گبݨ ہوݨ. 42پر جس ویلے پہڈاں بکریاں سُکیاں ہوݨیاں سݨ، تے فِر حضرت یعقُوب اُتھے نی رخݨے سݨ! اِس طرح او سُکیاں لابن نیاں ہوئی جاݨیاں سݨ، تے تغڑیاں حضرت یعقُوب نیاں۔
43اِس طرح او بہُوں امیر بݨی گئے، تے اُنہاں کول بہُوں سارے نوکر، اونٹھ، کھوتے تے اجڑ ہوئی گئے۔
Currently Selected:
توریت شریف: پَیدایش 30: phr
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
Text (c) 2021 Noor-e-Kashmir
Audio (p) 2021 Noor-e-Kashmir
توریت شریف: پَیدایش 30
30
1جس ویلے بی بی راخِل تکیا کہ حضرت یعقُوب کولوں مہاڑی کوئی اولاد نی جمی، تے اُنہاں اپݨی پہیݨوں نال بخیلی کیتی. او حضرت یعقُوب کی آخݨ لغی، ”مِکی وی اولاد دے! نی، تے میں مری جاساں!“
2اے گل سُݨی کے حضرت یعقُوب کی سخت غُصہ چڑھیا، تے او آخݨ لغے، ”کِیئاں میں اللّٰہ تعالیٰ نی جغہ آں، جس تُکی اولادی کولوں محروم کیتا اے؟“
3بی بی راخِل آخیا، ”اے مہاڑی لونڈی بِلہاہ اے. اِس کول جاؤ، تانکے اِس وِچوں کوئی بچّہ جمے تے او مہاڑی اولاد سمجھی جائے۔“
4فِر اُنہاں اپݨی لونڈی بِلہاہ کی حضرت یعقُوب کی دِتا کہ او اُنہاں نی زناݨی بݨے. تے حضرت یعقُوب اُس کول گئے۔ 5بِلہاہ حاملہ ہوئی، تے حضرت یعقُوب کولوں اُس نا پُتر جمیا۔ 6فِر بی بی راخِل آخیا، ”اللّٰہ تعالیٰ ساریاں نے سامݨے مہاڑے حق وِچ فیصلہ کیتا. اُس مہاڑی فریاد سُݨی، تے مِکی پُتر بخشیا۔“ اِس واسطے اُنہاں اُس نا ناں دان مطلب مُنصف رخیا۔
7فِر بی بی راخِل نی لُونڈی دوبارہ حاملہ ہوئی، تے اِس نا اِک ہور پُتر جمیا۔ 8بی بی راخِل آخیا، ”میں اپݨی پہیݨوں نال سخت کُشتی لڑی، پر جِتی گئی آں.“ اُنہاں اِس نا ناں نفتلی یعنی ”کُشتی وِچ جِتیا گیا“ رکھیا.
9جس ویلے بی بی لیاہ تکیا کہ مہاڑی ہور کوئی اولاد نی جمݨی، تے اُنہاں وی اپݨی لُونڈی زِلفہ کی حضرت یعقُوب کول کھڑیا کہ او اُنہاں نی کہرے آلی بݨے۔ 10فِر بی بی لیاہ نی لونڈی زِلفہ کولوں حضرت یعقُوب نا اِک پُتر جمیا. 11تاں بی بی لیاہ آخیا، ”واہ واہ! خوش قسمتے!“ تے فِر اُنہاں پُترے نا ناں جد یعنی ”خوش قسمت“ رَکھیا۔
12فِر بی بی لیاہ نی لونڈی زِلفہ کولوں حضرت یعقُوب نا اِک ہور پُتر جمیا۔ 13تاں بی بی لیاہ آخیا، ”میں خوش نصیب آں! زناݨیاں مِکی آخسݨ کہ توں خوش نصیب ایں!“ تے فِر اُنہاں اُس پترے نا ناں آشر یعنی ”خوش نصیب“ رکھیا۔
14اِک دیہاڑے کݨک کپݨے نے ویلے وِچ رُوبن کہروں نکلیا تے باڑی وِچوں اُس کی او بوٹی لبھی گئی جس نے کھاݨے نال بچّے جمݨے. تے او اپݨی ماؤ بی بی لیاہ کول کِہنی کے آیا. اے تکی کے بی بی راخِل بی بی لیاہ کی آخیا، ”اپݨے پُترے نی لبھی وی بوٹی وِچوں مِکی وی کُج دے۔“
15اُنہاں آخیا، ”اے کہٹ اے کہ تُوں مہاڑا کہرے آلا مہاڑے کولوں کھسی کِہندا! کَے تُوں ہُݨ مہاڑے مُنڈے نی لبھی وی بوٹی وی چائی کِہنسیں؟“
بی بی راخِل آخیا، ”بس! اج رات تہاڑے پُترے نی بوٹی نی خاطر یعقُوب تہاڑے کول سیسی!“
16فِر نماشاں ویلے حضرت یعقُوب باڑیاں دروں اچھݨے سݨ کہ بی بی لیاہ اُنہاں کی مِلݨے وسطے گئی تے آخݨ لغی، ”تُساں کی آج مہاڑے کول اَچھݨا پیسی، کِیئانکہ میں اپݨے پُترے نی بوٹی تُساں نے بَدلے اُجرت دِتی.“ تاں فِر اُس راتی او بی بی لیاہ نال سُتے۔
17اللّٰہ تعالیٰ بی بی لیاہ نی دعا سُݨی کِہندی، تے او فِر حاملہ ہوئی تے حضرت یعقُوب کولوں اُنہاں نا پنجواں مُنڈا جمیا. 18بی بی لیاہ آخیا، ”اللّٰہ مِکی اِس نا اجر دِتا کہ میں اپݨی لُونڈی اپݨے کہار آلے کی دِتی.“ اُنہاں پُترے نا ناں اِشکار یعنی ”اجر“ رکھیا.
19بی بی لیاہ فِر حاملہ ہوئی، تے حضرت یعقُوب وِچوں اُنہاں نا چھیواں پُتر ہویا. 20تاں بی بی لیاہ آخیا، ”اللّٰہ تعالیٰ مِکی اِک قیمتی تحفہ دِتا. ہُݨ مہاڑا کہرے آلا مہاڑی عزت کرسی، کِیئانکہ مہاڑے وِچوں اُس نے چِھ پُتر ہوئی گئے اݨ.“ اُنہاں پُترے نا ناں زبُولُون یعنی ”عزت“ رَکھیا۔
21چھیآں پُتراں تُوں بعد اُنہاں نی اِک تِہی جمی، تے اُس نا ناں اُنہاں دِینہ رکھیا۔
22فِر اللّٰہ تعالیٰ بی بی راخِل کی وی یاد کِیتا، تے اُنہاں نی دُعا سُݨی کے اُنہاں کی وی بچّے جمݨے نے قابل بݨایا۔ 23او وی حاملہ ہوئی، تے اُنہاں نا وی پُتر ہویا. تاں بی بی راخِل آخیا، ”اللّٰہ تعالیٰ مہاڑی رسوائی دور کری شوڑی اے۔“ 24اُنہاں اِس پُترے نا ناں یُوسف یعنی ”او ہور دَے“ رکھیا، تے دُعا کیتی کہ ”اللّٰہ تعالیٰ مِکی ہور پُتر دَے“۔
25یُوسف نے جمݨے تُوں بعد حضرت یعقُوب لابن کی آخیا، ”مِکی روانہ کرو، تانکہ میں اپݨے کہار تے اپݨے مُلخے در جاں۔ 26مہاڑیاں زناݨیاں، جنہاں نی خاطر میں تُہاڑی خدمت کیتی اے، تے مہاڑے کُڑیاں مُنڈے مہاڑے حوالے کرو، تانکہ میں ٹُری جاں. تُساں کی پَتہ اے کہ میں تُساں نی کتنی خدمت کیتی اے۔“
27تاں لابن آخیا، ”جے مہاڑے پر رحم کریں، تے اِتھَے ہی رو، کِیئانکہ مِکی فال نے ذریعے پتہ لغی گیا اے کہ اللّٰہ تعالیٰ تُہاڑی وجہ نال مِکی برکت دِتی اے۔“ 28لابن اے وی آخیا، ”تُوں مہاڑے نال اپݨی تنخواہ رخی کہن جیہڑی تُکی میں دیساں۔“
29حضرت یعقُوب آخیا، ”تُساں کی پتہ اے کہ میں تُساں نی کتنی خدمت کیتی اے، تے تُساں نے ڈنگر مہاڑے نال کِس طرح رے۔ 30مہاڑے اچھݨے تُوں پہلے اے ڈنگر کہٹ سݨ، تے ہُݨ بَدی کے اے زیادہ ہوئی گئے اݨ. رب جتھے جتھے مہاڑے قدم رکھائے، اُتھے ہی تُساں کی برکت دِتی۔ ہُݨ او وقت آئی گیا اے کہ میں اپݨے کہرے واسطے کُج کراں.“
31اُس آخیا، ”میں تُکی کَے دیاں؟“
حضرت یعقُوب آخیا، ”تُساں مِکی کُج وی ناں دیو. پر جے تُساں مہاڑے واسطے اِک کم کرو، تے میں تُساں نیاں پہڈاں بکریاں چراݨا رہساں تے اِنہاں نی دیخ بھال کرݨا رہساں۔“ 32اجازت دیو کہ میں آج تُساں نیاں ساریاں پہڈاں بکریاں وِچ جائی کے جتنیاں پہڈاں چمبیاں، ڈبیاں تے کالیاں ہویاں تے جتنیاں بکریاں ڈبیاں تے چمبیاں ہویاں، اِنہاں ساریاں کی کہنی کے اِک پاسے کری شوڑاں. تے اُنہاں کی ہی میں اپݨی تنخواہ سمجھساں۔ 33اگے وی جس ویلے مہاڑی تنخواہ نا حساب تُساں نے سامݨے ہووے، تے مہاڑی سچائی آپوں ہی مہاڑی طرفوں اِس طرح گواہی دیسی. کِیئانکہ جیہڑیاں بکریاں چمبیاں تے ڈبیاں نی، تے جیہڑیاں پہڈاں کالیاں نی، جے او مہاڑے کول ہوݨ تے بس او چوری نیاں سمجیاں جاسݨ۔“
34لابن جواب دِتا، ”میں راضی آں. جِس طرح تُوں آخیا، اُسے طرح ہی ہوسی.“
35پر لابن اُسے دیہاڑے سارے لِیکاں آلے تے ڈبے بکرے تے ساریاں چمبیاں تے ڈبیاں بکرِیئاں جنہاں پر کُج چِٹے نِشان سݨ، تے ساریاں کالیاں پہڈاں الگ کیتیاں، تے اپݨے پُتراں نے حوالے کری شوڑیاں. 36فِر اُس اپݨے تے حضرت یعقُوب نے وِچ تہرَے دیہاڑیاں نے سفر نا فاصلہ چھوڑیا، تے حضرت یعقُوب لابن نے باقی اجڑے کی چراݨے رہے۔
37فِر حضرت یعقُوب سفیدے، باداماں تے چنارے نیاں تازہ تازہ سوٹیاں کپیاں، تے اِنہاں کی چھِلیا تانکہ اُنہاں سُوٹیاں نی چٹائی نظر اچھݨ لغی پئے. 38اُنہاں او سوٹیاں پہڈاں بکریاں نے سامݨے اُنہاں پاݨی نیاں کھُرلیاں وِچ رَخیاں جتھے او پاݨی پِیݨے واسطے اچھݨیاں سݨ۔ تے جس ویلے او پاݨی پِیݨ لغیاں تے سوٹیاں کی تکی کے گبݨ ہوئی گیاں، 39اُنہاں سوٹیاں نے اگے گبݨ ہوݨے نی وجہ نال اُنہاں لیکاں آلے تے چمبے، تے ڈبے بچّے دِتے۔
40فِر حضرت یعقُوب پہیڈاں کی دُوئے بکرے تے دُبیاں نالوں لادا کری شوڑیا. گبݨ ہوݨے ویلے اُنہاں اِنہاں کی لابن نے کالے تے لِیکاں آلے اجڑے در موڑی شوڑیا تانکہ او لِیکاں آلے تے ڈبے بچّے جمݨ. اِس طرح اُنہاں اپݨی ذاتی اجڑے نے تعداد برھائی تے اُنہاں کی لابن نے اجڑے نالوں الگ رکھیا.
41جس ویلے تغڑیاں پہڈاں بکریاں گبݨ ہوݨیاں سݨ، تے حضرت یعقُوب اُنہاں نے اگے پاݨی نیاں کھُرلیاں وِچ او سوٹیاں رخی شوڑنے سݨ تانکہ اجڑ اُنہاں سوٹیاں نے اگے گبݨ ہوݨ. 42پر جس ویلے پہڈاں بکریاں سُکیاں ہوݨیاں سݨ، تے فِر حضرت یعقُوب اُتھے نی رخݨے سݨ! اِس طرح او سُکیاں لابن نیاں ہوئی جاݨیاں سݨ، تے تغڑیاں حضرت یعقُوب نیاں۔
43اِس طرح او بہُوں امیر بݨی گئے، تے اُنہاں کول بہُوں سارے نوکر، اونٹھ، کھوتے تے اجڑ ہوئی گئے۔
Currently Selected:
:
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
Text (c) 2021 Noor-e-Kashmir
Audio (p) 2021 Noor-e-Kashmir