توریت شریف: پَیدایش 31
31
1حضرت یعقُوب لابن نیاں پُتراں نیاں اے گلاں سُݨیاں کہ ”یعقُوب اَساں نے پیؤ نا سارا کُج چاہی کِہندا اے، تے اُس نی ساری شان و شوکت ساڑے پیؤ نی دولت نی وجہ نال ہوئی.“ 2تے حضرت یعقُوب لابن نا مُونہ تکی کے سمجھی کِہندا کہ اُس نا رویہ پہلے کولوں بدلیا وا اے.
3فِر رب حضرت یعقُوب کی آخیا، ”تُوں اپݨے پیؤ دادے نے مُلخے وِچ اپݨے رِشتے داراں کول مُڑی جا، تے میں تہاڑے نال رہساں۔“
4تاں حضرت یعقُوب بی بی راخِل تے بی بی لیاہ کی میدانے وِچ جتھے اُنہاں نیاں پہڈاں بکریاں سݨ بُلایا۔ 5تے اُنہاں آخیا، ”میں تکیا کہ تُساں نے پیُؤ نا رویہ پہلے نالوں کُج بدلیا وا، پر مہاڑے پیُؤ نے خُدا مہاڑا ساتھ دِتا اے۔ 6تُساں کی پتہ اے کہ میں اپݨے زورے نے مطابق تُساں نے پیؤ نی خِدمت کیتی اے. 7پر تُساں نے پیؤ دَس واری مِکی تہوخا دیئی کے مہاڑی مزدوری بدلائی اے. پر اللّٰہ تعالیٰ مِکی اُس کولوں نقصان نی پُہنچݨ دِتا۔ 8جس ویلے اُنہاں آخیا کہ ”چمبے بچے تُہاڑی مذدوری ہوسݨ“، تے پہڈاں بکریاں چمبے بچے دیݨ لغی پئیاں. تے جس ویلے اُنہاں آخیا کہ ”لیکاں آلے بچے تہاڑے ہوسݨ“، تے فِر پہڈاں بکریاں لیکاں آلے بچے دیݨ لغی پئیاں۔ 9اِس طرح اللّٰہ تعالیٰ تُساں نے پیؤ نے ڈنگر کہنی کے مِکی چائی دِتے.
10جِنہاں دیہاڑیاں وِچ پہڈاں بکریاں گبݨ ہویاں، اِک دیہاڑے میں خواب تکیا کہ جیہڑے بکرے بکریاں کول گئے او چمبے، ڈبے تے لیکاں آلے سݨ. 11تے خواب وِچ خُدا نے فرشتے مِکی آخیا، ”اے یعقُوب !“
میں جواب دِتا، ”میں حاضر آں.“
12فرشتے آخیا، ”تک! سارے بکرے جیہڑے بکریاں کول جاݨے، اے لیکاں آلے، چمبے تے ڈبیاں آلے اݨ، کِیئانکہ جیہڑا کُج تہاڑے نال لابن کری رہیا، میں تکیا۔ 13میں او خُدا آں جیہڑا بیت ایل وِچ تُہاڑے پر ظاہر ہویا سی، اُس جغہ جِتھے تُوں بٹے پر تیل بایا سی تے مہاڑے واسطے منت مَنی سی. ہُݨے اِس مُلخے وِچوں نکلی کے اپݨے وطنے در مُڑی جا۔“ “
14تاں بی بی راخِل تے بی بی لیاہ جواب دِتا، ”ہُݨ وی اساں نے پیؤ نے کہرے وِچ اَساں نی کوئی میراث نی رہی! 15کَے او اَساں کی بیگانہ نی سمجھݨا؟ اُس اَساں کی بیچی شوڑیا اے، تے اَساں نے پیسے وی کھائی کِہندیس. 16ہُݨ جیہڑا مال اللّٰہ تعالیٰ ساڑے پیؤ کولوں کِہندا او اساں نا اے، تے اساں نیاں پُتراں نا اے. بس! جِس طرح اللّٰہ تعالیٰ تُساں کی آخݨا اے، اِسے طرح کرو!“
17فِر حضرت یعقُوب تیار ہوئی کے اپݨے بال بچیاں کی اُونٹھاں پر بہالیا، 18تے اپݨے پِیؤ حضرت اِسحاق در، جیہڑے مُلخے کَنعان وِچ سݨ، روانہ ہوئے. اُنہاں اپݨا سارا مال ڈنگر اپݨے اگے ٹوری شوڑیا سی، تے اپݨے نال او سارا سامان کھڑیا جیہڑا اُنہاں اُتھے فدان آرام وِچ جمع کیتا سی. 19جِسلے او روانہ ہوݨے پئے سݨ، لابن اپݨیاں پیہڈاں بکریاں نے بال کترݨے واسطے گیا سی. تے اُس نے پِچھوں بی بی راخِل اپݨے پِیؤ نے بُت چوری کری کِہندے. 20تے حضرت یعقُوب لابن کی دھوکہ دیئی کے اُس کی اِطلاع نی دِتی کہ میں جاݨا پیاں.
21بس، او اپݨا سارا کُج کہنی کے نسے، تے دریائے فرات کی پار کری کے اپݨا رُخ جِلعاد نے پہاڑی علاقے در کِیتا۔
22ترِیئے دیہاڑے لابن کی دسیا گیا کہ حضرت یعقُوب نسی گئے اݨ. 23فِر اُس اپݨے رشتہ داراں کی نال کہنی کے سَتاں دیہاڑیاں تک اُنہاں نا پِچھا کِیتا، تے جِلعاد نے پہاڑی علاقے وِچ اُنہاں کی جائی پکڑیا۔ 24راتی ویلے اللّٰہ تعالیٰ لابن ارامی کی خوابے وِچ آخیا، ”خبردار! کہ یعقُوب کی چنگا مارا ناں آخیں!“
25جدوں لابن اُنہاں کول پُہنچیا سی، تے حضرت یعقُوب جِلعاد نے پہاڑی علاقے وِچ اپݨے تمبُو لائے وے سݨ. لابن وی اپݨے رِشتہ داراں سمیت اُتھے ہی تمبُو لائے. 26اُس حضرت یعقُوب کی آخیا، ”اے تُوں کَے کِیتا؟ تُوں مِکی دھوکہ دیئی کے مہاڑیاں تِیہاں کی کِیئاں جنگی قیدیاں نی طرح نسائی کِہنی آیا ایں؟ 27تُوں کِیئاں مِکی دھوکہ دیئی کے چُپ کری کے نسی آیا ایں؟ جے تُوں مِکی دسی شوڑݨا، تے میں تُکی خوشی خوشی دف تے سرُود نال گاݨیاں بجاݨیاں ٹوراں ار. 28تُوں مِکی اپݨیاں تیہاں تے دوہتریاں کی پیار وی نی کرݨ دِتا. تُوں اے بے عقلی نا کم کیتا۔ 29مہاڑے وِچ اِتنا سَہ ہے کہ تُکی دُکھ دیاں. پر تہاڑے پیؤ نے خُدا کل راتی مِکی خواب وِچ آخیا، ”خبردار! تُوں یعقُوب کی چنگا مارا ناں آخیں۔“ 30ٹھیک اے، تُوں آئی گیا ایں، کِیئانکہ تُکی اپݨے پیؤ نے کہار جاݨے نی خوائش سی. پر تُوں مہاڑے بُت کِیئاں چوری کری کے کِہنی آیا ایں؟“
31حضرت یعقُوب لابن کی آخیا، ”میں ڈری گیا ساں، کِیئانکہ میں سوچیا تُوں اپݨیاں تیہاں زورے نال مہاڑے کولوں چائی ناں کہنیں. 32ہُݨ جس کول تہاڑے بُت لبھے، او زندہ ناں بچسی!“ حضرت یعقُوب کی پتہ نی سی کہ بی بی راخِل اِنہاں بُتاں کی چُھپائی کے کہنی آئی اے. اُنہاں دوبارہ آخیا، ”تُساں نا جو کُج مہاڑے کولوں نکلے، اِنہاں رشتے داراں نے سامݨے سیاݨی کے چائی کِہنو!“
33فِر لابن حضرت یعقُوب ، بی بی لیاہ، تے دوآں لُونڈیاں نے تمبُوئاں وِچ گیا، پر اُتھوں کُج وی نی لبھا. فِر لیاہ نے تمبو وِچوں نکلی کے راخِل نے تمبو وِچ گیا۔ 34پر بی بی راخِل پہلے ہی بُتاں کی کہنی کے اُونٹھے نے کجاوے وِچ رخی کے اُس اپر بہی گئے سݨ. لابن سارے تمبو پھلوری شوڑے، پر کُج وی نی لبھا.
35تاں بی بی راخِل اپݨے پیؤ کی آخݨ لغی، ”والد صاحب! تُساں اِس گل تُوں خفا ناں ہویائے. میں تساں نے اچھݨے پر اُٹھی ناں سکی، کِیئانکہ میں بیمار آں تے اُٹھی ناں سکݨی۔“ لابن بہُوں لوڑیا، پر اُس کی بُت نی لبھے۔
36حضرت یعقُوب کی سخت غصہ چڑھیا. انہاں لابن کی بہُوں ذلِیل کِیتا، تے آخݨ لغے، ”دسو! مہاڑی کَے غلطی اے کہ تُساں بہُوں تاولا مہاڑا پِچھا کیتا؟ 37تُساں ہی دَسو کہ تُساں مہاڑا سارا سامان پھلوری پھلاری کے تکیا؟ تُساں کی مہاڑے کہرے وِچوں کَے چیز لبھی اے؟ جے کُج ہے، تے اُس کی مہاڑے تے اپݨے پہراواں نے سامݨے رخو تانکہ او اَساں دوآں نے وِچ انصاف کرݨ۔
38میں پورے وی سال تُساں نے نال رہیا آں. ناں ہی تُساں نیاں پہڈاں بکریاں نے بچّے ضائع ہوئیݨ، تے ناں ہی میں تُساں نے اجڑے وِچوں کوئی بکرا کھادا۔ 39جِس جانور کی درندیاں چیریا پھاڑیا، او وی میں تُساں کول نی آندا، پر اُس نا نقصان وی میں اپݨے پر بایا. جیہڑا کُسے دیہاڑی یا راتی چھپائی کِہندا، او وی تُساں مہاڑے کولوں وصول کیتا۔ 40مہاڑا حال اے سی کہ میں دیہاڑی گرمی وِچ سڑنا ساں تے راتی سردی وِچ مرنا ساں، تے مہاڑی نیندر وی حرام ہوئی جاݨی سی۔ 41میں وی سالاں تک اِسے حالت وِچ تُساں نے کہر رہیا آں. چوداں سالاں تک تُساں نیاں دوآں تیہاں واسطے، تے چھے سالاں تک تُساں نیاں پہڈاں بکریاں واسطے میں تُساں نی خدمت کیتی. تے تُساں دس واری مہاڑی مذدوری بدلائی۔ 42جے مہاڑے پیؤ اسحاق تے مہاڑے دادے اِبراہیم نا خُدا مہاڑے نال ناں ہوݨا، تے تُساں مِکی ضرور ہُݨ خالی ہتھ پہیجھی شوڑو ار. رب مہاڑی مصیبت تے مہاڑی ہتھاں نی محنت تکی، تے کل راتی تُساں کی ڈرایا وی اے۔“
43فِر لابن حضرت یعقُوب کی جواب دِتا، ”اے تیہآں مہاڑیاں اݨ، تے دوتریاں وی مہاڑیاں اݨ، تے پہڈاں بکریاں وی مہاڑیاں اݨ، بلکہ اے جو کُج تُکی دِسݨا او سارا کُج وی مہاڑا اے. پر میں اَج نے دیہاڑے اپݨیاں ہی تیہآں تے اِنہاں نے بچیاں واسطے کُج ناں کری سکݨاں! 44بس، ہُݨ توں تے میں دوئے اِک ہوئی کے آپے وِچ اِک معاہدہ کراں، تے او ہی تہاڑے تے مہاڑے وِچ ثبوت ہوسی کہ اساں وِچ صُلح ہوئی گئی اے۔“
45تاں حضرت یعقُوب اِک بٹہ کہنی کے اُس کی تَھمے نی طرح کھلاریا۔ 46فِر اُنہاں اپݨے ساتھیاں کی آخیا، ”بٹے جمع کرو!“ اُنہاں جمع کری کے ٹہیر لایا، تے اُس ٹہیرے کول اِنہاں روٹی کھادی۔ 47لابن اُس نا ناں اَپݨی زبان وِچ ”یجر شاہدُوتھا“ تے حضرت یعقُوب اَپݨی زبان وِچ ”جِلعاد“ رخیا۔ اِنہاں دوآں ناں نا مطلب اے ”او ٹہیر جیہڑا گواہی دیݨا“.
48لابن آخیا، ”اے ٹہیر اَجے نے دیہاڑے تہاڑے تے مہاڑے وِچ گوائی اے.“ اِسے واسطے اُس نا ناں ”جِلعاد“ رخیا گیا. 49اُس نا ایک ہور ناں ”مِصفہ“ یعنیٰ ”تکݨے آلا منار“ وی رخیا گیا، کِیئانکہ لابن آخیا کہ ”جس ویلے اساں اِک دوئے کولوں غیر حاضر ہوساں، تے اللّٰہ تعالیٰ تہاڑے تے مہاڑے وِچ نگرانی کرنا رہسی۔ 50جے تُوں مہاڑیاں تہیآں کی دُکھ دیں، تے اُنہاں تُوں علاوہ کوئی ہور بیاہ کریں، تے کوئی ہور آدمی اَساں نال نی، پر تک! اللّٰہ تعالیٰ تہاڑے تے مہاڑے وِچ گواہ اے!“
51لابن حضرت یعقُوب کی اے وی آخیا، ”توں اِس ٹہیرے کی تک، تے اِس تَھمے کی وی تک جیہڑا تہاڑے تے مہاڑے وِچ کھلاریا گیا اے۔ 52اے ٹہیر تے اے بٹہ دوئے گواہ اݨ کہ دُکھ پہچاݨے واسطے ناں توں اِس ٹہیرے کولوں اگے بدھیاں، تے ناں میں اِس ٹہرے کولوں اگے بدھساں۔ 53حضرت اِبراہِیم تے نحور نا خُدا ساڑے وِچ انصاف کرے.“
جواب وِچ حضرت یعقُوب حضرت اسحاق نے خُدا نی قَسم کھادی کہ میں اے عہد کدے ناں تروڑݨ لغا۔ 54تاں حضرت یعقُوب اُس پہاڑی علاقے وِچ قربانی کیتی تے اپݨے رشتے داراں کی روٹی پر بُلایا. اُنہاں روٹی کھائی کے رات اُتھے ہی کڈی۔
55لابن سویرے سویرے اُٹھیا، تے اپݨے دوتریاں تے اپݨیاں تیہآں کی پیار تے برکت دیئی کے کہرے در مُڑی گیا۔
Currently Selected:
توریت شریف: پَیدایش 31: phr
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
Text (c) 2021 Noor-e-Kashmir
Audio (p) 2021 Noor-e-Kashmir
توریت شریف: پَیدایش 31
31
1حضرت یعقُوب لابن نیاں پُتراں نیاں اے گلاں سُݨیاں کہ ”یعقُوب اَساں نے پیؤ نا سارا کُج چاہی کِہندا اے، تے اُس نی ساری شان و شوکت ساڑے پیؤ نی دولت نی وجہ نال ہوئی.“ 2تے حضرت یعقُوب لابن نا مُونہ تکی کے سمجھی کِہندا کہ اُس نا رویہ پہلے کولوں بدلیا وا اے.
3فِر رب حضرت یعقُوب کی آخیا، ”تُوں اپݨے پیؤ دادے نے مُلخے وِچ اپݨے رِشتے داراں کول مُڑی جا، تے میں تہاڑے نال رہساں۔“
4تاں حضرت یعقُوب بی بی راخِل تے بی بی لیاہ کی میدانے وِچ جتھے اُنہاں نیاں پہڈاں بکریاں سݨ بُلایا۔ 5تے اُنہاں آخیا، ”میں تکیا کہ تُساں نے پیُؤ نا رویہ پہلے نالوں کُج بدلیا وا، پر مہاڑے پیُؤ نے خُدا مہاڑا ساتھ دِتا اے۔ 6تُساں کی پتہ اے کہ میں اپݨے زورے نے مطابق تُساں نے پیؤ نی خِدمت کیتی اے. 7پر تُساں نے پیؤ دَس واری مِکی تہوخا دیئی کے مہاڑی مزدوری بدلائی اے. پر اللّٰہ تعالیٰ مِکی اُس کولوں نقصان نی پُہنچݨ دِتا۔ 8جس ویلے اُنہاں آخیا کہ ”چمبے بچے تُہاڑی مذدوری ہوسݨ“، تے پہڈاں بکریاں چمبے بچے دیݨ لغی پئیاں. تے جس ویلے اُنہاں آخیا کہ ”لیکاں آلے بچے تہاڑے ہوسݨ“، تے فِر پہڈاں بکریاں لیکاں آلے بچے دیݨ لغی پئیاں۔ 9اِس طرح اللّٰہ تعالیٰ تُساں نے پیؤ نے ڈنگر کہنی کے مِکی چائی دِتے.
10جِنہاں دیہاڑیاں وِچ پہڈاں بکریاں گبݨ ہویاں، اِک دیہاڑے میں خواب تکیا کہ جیہڑے بکرے بکریاں کول گئے او چمبے، ڈبے تے لیکاں آلے سݨ. 11تے خواب وِچ خُدا نے فرشتے مِکی آخیا، ”اے یعقُوب !“
میں جواب دِتا، ”میں حاضر آں.“
12فرشتے آخیا، ”تک! سارے بکرے جیہڑے بکریاں کول جاݨے، اے لیکاں آلے، چمبے تے ڈبیاں آلے اݨ، کِیئانکہ جیہڑا کُج تہاڑے نال لابن کری رہیا، میں تکیا۔ 13میں او خُدا آں جیہڑا بیت ایل وِچ تُہاڑے پر ظاہر ہویا سی، اُس جغہ جِتھے تُوں بٹے پر تیل بایا سی تے مہاڑے واسطے منت مَنی سی. ہُݨے اِس مُلخے وِچوں نکلی کے اپݨے وطنے در مُڑی جا۔“ “
14تاں بی بی راخِل تے بی بی لیاہ جواب دِتا، ”ہُݨ وی اساں نے پیؤ نے کہرے وِچ اَساں نی کوئی میراث نی رہی! 15کَے او اَساں کی بیگانہ نی سمجھݨا؟ اُس اَساں کی بیچی شوڑیا اے، تے اَساں نے پیسے وی کھائی کِہندیس. 16ہُݨ جیہڑا مال اللّٰہ تعالیٰ ساڑے پیؤ کولوں کِہندا او اساں نا اے، تے اساں نیاں پُتراں نا اے. بس! جِس طرح اللّٰہ تعالیٰ تُساں کی آخݨا اے، اِسے طرح کرو!“
17فِر حضرت یعقُوب تیار ہوئی کے اپݨے بال بچیاں کی اُونٹھاں پر بہالیا، 18تے اپݨے پِیؤ حضرت اِسحاق در، جیہڑے مُلخے کَنعان وِچ سݨ، روانہ ہوئے. اُنہاں اپݨا سارا مال ڈنگر اپݨے اگے ٹوری شوڑیا سی، تے اپݨے نال او سارا سامان کھڑیا جیہڑا اُنہاں اُتھے فدان آرام وِچ جمع کیتا سی. 19جِسلے او روانہ ہوݨے پئے سݨ، لابن اپݨیاں پیہڈاں بکریاں نے بال کترݨے واسطے گیا سی. تے اُس نے پِچھوں بی بی راخِل اپݨے پِیؤ نے بُت چوری کری کِہندے. 20تے حضرت یعقُوب لابن کی دھوکہ دیئی کے اُس کی اِطلاع نی دِتی کہ میں جاݨا پیاں.
21بس، او اپݨا سارا کُج کہنی کے نسے، تے دریائے فرات کی پار کری کے اپݨا رُخ جِلعاد نے پہاڑی علاقے در کِیتا۔
22ترِیئے دیہاڑے لابن کی دسیا گیا کہ حضرت یعقُوب نسی گئے اݨ. 23فِر اُس اپݨے رشتہ داراں کی نال کہنی کے سَتاں دیہاڑیاں تک اُنہاں نا پِچھا کِیتا، تے جِلعاد نے پہاڑی علاقے وِچ اُنہاں کی جائی پکڑیا۔ 24راتی ویلے اللّٰہ تعالیٰ لابن ارامی کی خوابے وِچ آخیا، ”خبردار! کہ یعقُوب کی چنگا مارا ناں آخیں!“
25جدوں لابن اُنہاں کول پُہنچیا سی، تے حضرت یعقُوب جِلعاد نے پہاڑی علاقے وِچ اپݨے تمبُو لائے وے سݨ. لابن وی اپݨے رِشتہ داراں سمیت اُتھے ہی تمبُو لائے. 26اُس حضرت یعقُوب کی آخیا، ”اے تُوں کَے کِیتا؟ تُوں مِکی دھوکہ دیئی کے مہاڑیاں تِیہاں کی کِیئاں جنگی قیدیاں نی طرح نسائی کِہنی آیا ایں؟ 27تُوں کِیئاں مِکی دھوکہ دیئی کے چُپ کری کے نسی آیا ایں؟ جے تُوں مِکی دسی شوڑݨا، تے میں تُکی خوشی خوشی دف تے سرُود نال گاݨیاں بجاݨیاں ٹوراں ار. 28تُوں مِکی اپݨیاں تیہاں تے دوہتریاں کی پیار وی نی کرݨ دِتا. تُوں اے بے عقلی نا کم کیتا۔ 29مہاڑے وِچ اِتنا سَہ ہے کہ تُکی دُکھ دیاں. پر تہاڑے پیؤ نے خُدا کل راتی مِکی خواب وِچ آخیا، ”خبردار! تُوں یعقُوب کی چنگا مارا ناں آخیں۔“ 30ٹھیک اے، تُوں آئی گیا ایں، کِیئانکہ تُکی اپݨے پیؤ نے کہار جاݨے نی خوائش سی. پر تُوں مہاڑے بُت کِیئاں چوری کری کے کِہنی آیا ایں؟“
31حضرت یعقُوب لابن کی آخیا، ”میں ڈری گیا ساں، کِیئانکہ میں سوچیا تُوں اپݨیاں تیہاں زورے نال مہاڑے کولوں چائی ناں کہنیں. 32ہُݨ جس کول تہاڑے بُت لبھے، او زندہ ناں بچسی!“ حضرت یعقُوب کی پتہ نی سی کہ بی بی راخِل اِنہاں بُتاں کی چُھپائی کے کہنی آئی اے. اُنہاں دوبارہ آخیا، ”تُساں نا جو کُج مہاڑے کولوں نکلے، اِنہاں رشتے داراں نے سامݨے سیاݨی کے چائی کِہنو!“
33فِر لابن حضرت یعقُوب ، بی بی لیاہ، تے دوآں لُونڈیاں نے تمبُوئاں وِچ گیا، پر اُتھوں کُج وی نی لبھا. فِر لیاہ نے تمبو وِچوں نکلی کے راخِل نے تمبو وِچ گیا۔ 34پر بی بی راخِل پہلے ہی بُتاں کی کہنی کے اُونٹھے نے کجاوے وِچ رخی کے اُس اپر بہی گئے سݨ. لابن سارے تمبو پھلوری شوڑے، پر کُج وی نی لبھا.
35تاں بی بی راخِل اپݨے پیؤ کی آخݨ لغی، ”والد صاحب! تُساں اِس گل تُوں خفا ناں ہویائے. میں تساں نے اچھݨے پر اُٹھی ناں سکی، کِیئانکہ میں بیمار آں تے اُٹھی ناں سکݨی۔“ لابن بہُوں لوڑیا، پر اُس کی بُت نی لبھے۔
36حضرت یعقُوب کی سخت غصہ چڑھیا. انہاں لابن کی بہُوں ذلِیل کِیتا، تے آخݨ لغے، ”دسو! مہاڑی کَے غلطی اے کہ تُساں بہُوں تاولا مہاڑا پِچھا کیتا؟ 37تُساں ہی دَسو کہ تُساں مہاڑا سارا سامان پھلوری پھلاری کے تکیا؟ تُساں کی مہاڑے کہرے وِچوں کَے چیز لبھی اے؟ جے کُج ہے، تے اُس کی مہاڑے تے اپݨے پہراواں نے سامݨے رخو تانکہ او اَساں دوآں نے وِچ انصاف کرݨ۔
38میں پورے وی سال تُساں نے نال رہیا آں. ناں ہی تُساں نیاں پہڈاں بکریاں نے بچّے ضائع ہوئیݨ، تے ناں ہی میں تُساں نے اجڑے وِچوں کوئی بکرا کھادا۔ 39جِس جانور کی درندیاں چیریا پھاڑیا، او وی میں تُساں کول نی آندا، پر اُس نا نقصان وی میں اپݨے پر بایا. جیہڑا کُسے دیہاڑی یا راتی چھپائی کِہندا، او وی تُساں مہاڑے کولوں وصول کیتا۔ 40مہاڑا حال اے سی کہ میں دیہاڑی گرمی وِچ سڑنا ساں تے راتی سردی وِچ مرنا ساں، تے مہاڑی نیندر وی حرام ہوئی جاݨی سی۔ 41میں وی سالاں تک اِسے حالت وِچ تُساں نے کہر رہیا آں. چوداں سالاں تک تُساں نیاں دوآں تیہاں واسطے، تے چھے سالاں تک تُساں نیاں پہڈاں بکریاں واسطے میں تُساں نی خدمت کیتی. تے تُساں دس واری مہاڑی مذدوری بدلائی۔ 42جے مہاڑے پیؤ اسحاق تے مہاڑے دادے اِبراہیم نا خُدا مہاڑے نال ناں ہوݨا، تے تُساں مِکی ضرور ہُݨ خالی ہتھ پہیجھی شوڑو ار. رب مہاڑی مصیبت تے مہاڑی ہتھاں نی محنت تکی، تے کل راتی تُساں کی ڈرایا وی اے۔“
43فِر لابن حضرت یعقُوب کی جواب دِتا، ”اے تیہآں مہاڑیاں اݨ، تے دوتریاں وی مہاڑیاں اݨ، تے پہڈاں بکریاں وی مہاڑیاں اݨ، بلکہ اے جو کُج تُکی دِسݨا او سارا کُج وی مہاڑا اے. پر میں اَج نے دیہاڑے اپݨیاں ہی تیہآں تے اِنہاں نے بچیاں واسطے کُج ناں کری سکݨاں! 44بس، ہُݨ توں تے میں دوئے اِک ہوئی کے آپے وِچ اِک معاہدہ کراں، تے او ہی تہاڑے تے مہاڑے وِچ ثبوت ہوسی کہ اساں وِچ صُلح ہوئی گئی اے۔“
45تاں حضرت یعقُوب اِک بٹہ کہنی کے اُس کی تَھمے نی طرح کھلاریا۔ 46فِر اُنہاں اپݨے ساتھیاں کی آخیا، ”بٹے جمع کرو!“ اُنہاں جمع کری کے ٹہیر لایا، تے اُس ٹہیرے کول اِنہاں روٹی کھادی۔ 47لابن اُس نا ناں اَپݨی زبان وِچ ”یجر شاہدُوتھا“ تے حضرت یعقُوب اَپݨی زبان وِچ ”جِلعاد“ رخیا۔ اِنہاں دوآں ناں نا مطلب اے ”او ٹہیر جیہڑا گواہی دیݨا“.
48لابن آخیا، ”اے ٹہیر اَجے نے دیہاڑے تہاڑے تے مہاڑے وِچ گوائی اے.“ اِسے واسطے اُس نا ناں ”جِلعاد“ رخیا گیا. 49اُس نا ایک ہور ناں ”مِصفہ“ یعنیٰ ”تکݨے آلا منار“ وی رخیا گیا، کِیئانکہ لابن آخیا کہ ”جس ویلے اساں اِک دوئے کولوں غیر حاضر ہوساں، تے اللّٰہ تعالیٰ تہاڑے تے مہاڑے وِچ نگرانی کرنا رہسی۔ 50جے تُوں مہاڑیاں تہیآں کی دُکھ دیں، تے اُنہاں تُوں علاوہ کوئی ہور بیاہ کریں، تے کوئی ہور آدمی اَساں نال نی، پر تک! اللّٰہ تعالیٰ تہاڑے تے مہاڑے وِچ گواہ اے!“
51لابن حضرت یعقُوب کی اے وی آخیا، ”توں اِس ٹہیرے کی تک، تے اِس تَھمے کی وی تک جیہڑا تہاڑے تے مہاڑے وِچ کھلاریا گیا اے۔ 52اے ٹہیر تے اے بٹہ دوئے گواہ اݨ کہ دُکھ پہچاݨے واسطے ناں توں اِس ٹہیرے کولوں اگے بدھیاں، تے ناں میں اِس ٹہرے کولوں اگے بدھساں۔ 53حضرت اِبراہِیم تے نحور نا خُدا ساڑے وِچ انصاف کرے.“
جواب وِچ حضرت یعقُوب حضرت اسحاق نے خُدا نی قَسم کھادی کہ میں اے عہد کدے ناں تروڑݨ لغا۔ 54تاں حضرت یعقُوب اُس پہاڑی علاقے وِچ قربانی کیتی تے اپݨے رشتے داراں کی روٹی پر بُلایا. اُنہاں روٹی کھائی کے رات اُتھے ہی کڈی۔
55لابن سویرے سویرے اُٹھیا، تے اپݨے دوتریاں تے اپݨیاں تیہآں کی پیار تے برکت دیئی کے کہرے در مُڑی گیا۔
Currently Selected:
:
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
Text (c) 2021 Noor-e-Kashmir
Audio (p) 2021 Noor-e-Kashmir