توریت شریف: پَیدایش 37
37
1حضرت یعقُوب مُلخے کَنعان وِچ رہݨے سݨ، جتھے اُنہاں نا پیؤ مسافر نی طرح رہیا۔ 2حضرت یعقُوب نی نسلاں نا اے حال اَے.
حضرت یُوسف ستاراں سالاں نی عمر وِچ اپݨے پہراواں نال، جیہڑے حضرت یقُوب نیاں بِیویاں بِلہاہ تے زِلفہ نے پُتر سݨ، پہڈاں بکریاں چراݨے ہوݨے سݨ- حضرت یُوسف اُنہاں نے پہیڑے کماں نی شکایت اپݨے پیؤ کی لاݨے ہوݨے سݨ۔
3حضرت یعقُوب اپݨے سارے پُتراں کولوں حضرت یُوسف کی بہُوں زیادہ پیار کرنے سݨ، کِیئانکہ او اُنہاں نی بُڈھی عمر وِچ پَیدا ہوئے سݨ- اِس واسطے حضرت یعقُوب اُنہاں کی اِک رنگدار چولہ بݨائی کے دِتا۔ 4فِر حضرت یُوسف نے پہراواں تکیا کہ ساڑا پِیؤ یُوسف کی اساں کولوں زیادہ پیار کرنا- اِس واسطے او حضرت یُوسف نال نفرت کرݨ لغی پئے، تے چنگی طرح اُنہاں نال گلاں وی نی کرنے سݨ۔
5فِر اِسرح ہویا کہ حضرت یُوسف اِک خواب تکیا، جیہڑا اُنہاں اپݨے پہراواں کی دسیا۔ اِس پر اُنہاں نے پہرآ اُنہاں نال ہور نفرت کرݨ لغی پئے۔ 6حضرت یُوسف آخیا، «تُساں اے خواب تے سُݨو، جیہڑا میں تکیا اَے: 7میں کے تکیا؟ کہ اساں باڑی وِچ کݨک نیاں گڈیاں بننے ساں، تے مہاڑی گڈی اُٹھی، تے سِدھی کھلی رہی، تے تُساں نیاں گڈیاں مہاڑی گڈی کی چوآں پاسیوں کہیری، تے اُس نے اگے چُہکی گیاں۔»
8اے سُݨی کے اُنہاں نے پہراواں آخیا، «بس! واقعی تُوں اَساں پر بادشاہی کرسیں تے حُکم چلاسیں؟» حضرت یُوسف نے خواب تے گلاں نی وجہ نال اُنہاں نے پہرآ اُنہاں نال ہور وی نفرت کرݨ لغی پئے۔
9فِر حضرت یُوسف دُوئا خواب تکیا، تے اپݨے پہراواں کی دَسیا، «سُݨو! میں اِک ہور خواب تکیا اے، جِس وِچ سُورج، چن تے یاراں تارے مہاڑے اگے سجدہ کرنے اݨ.»
10جِسلے اُنہاں اپݨے والد کی وی اے خواب دسیا، تے والد اُنہاں کی چاڑنیاں آخیا کہ «تُوں اے کَے خواب تکیا؟ واقعی، میں، تُہاڑی ما، تے تُہاڑے پہرآ تُہاڑے اگے زِیمی پر سجدہ کرساں؟» 11اے سُݨی کے اُنہاں نے پہرآ اُنہاں نال حسد کرݨ لغے، پر اُنہاں نے والد اِنہاں گلاں پر غور کرنے رہے۔
12فِر حضرت یُوسف نے پہرآ اپݨے پیؤ نیاں پہڈاں بکریاں چراݨے واسطے سِکَم نے علاقے وِچ گئے۔ 13حضرت یعقُوب حضرت یُوسف کی آخیا، «تہاڑے پہرآ سِکَم وِچ پہڈاں بکریاں چراݨے پئے۔ آ، میں تُکی اُنہاں کول پہیجاں۔»
اُنہاں آخیا، ”میں تیار آں۔»
14فِر حضرت یقُوب آخیا، «تُوں جا، تے تک کہ تُہاڑیاں پہراواں تے پِہڈاں بکریاں نا کَے حال اَے۔ تے مُڑی اچھی مِکی دس۔» تے فِر اُنہاں حضرت یُوسف کی حبرُون نی وادی وِچوں پہیجیا، تے او سِکَم آئے۔
15اُتھے اِک بندے اُنہاں کی میدانے وِچ پھِرنا ٹُرنا تکیا، تے اُنہاں کولوں پُچھیا، « تُوں کَے لوڑنا ایں؟»
16حضرت یُوسف جواب دِتا، «میں اپݨے پہراواں کی لوڑنا آں- ذرا تُوں مِکی دس کہ او کُتھے پہڈاں بکریاں چراݨے اݨ؟»
17بندے آخیا، ”او اِتھوں ٹُری گئے- میں اُنہاں کی اے آخݨیاں سُݨیا کہ ’چلو، اساں دوتھان نے علاقے در جُلاں‘ “-
اے سُݨی کے حضرت یُوسف اپݨے پہراواں کی لوڑنے واسطے ٹُری گئے، تے اُنہاں کی او دوتھان نے علاقے وِچ لبھی گئے-
18جدُوں اُنہاں حضرت یُوسف کی دُوروں اچھݨیاں تکیا، تے اُنہاں نے پُنہچݨے تُوں پہلاں ہی اُنہاں اے سازش کِیتی کہ ’اِس کی قتل کری شوڑاں‘۔ 19او آپس وِچ گلاں کرݨ لغے، «تکو! خواب تکݨے آلا اچھݨا پیا! 20اچھو، ہُݨ اِس کی ماری کے کُسے ڈُونگے کھڈے وِچ سٹی شوڑاں، تے آخساں کہ کوئی خطرناک جانور اچھی کے اُس کی کھائی گیا اے! فِر تکساں کہ اِس نے خَواباں نا کَے انجام ہوݨا!»
21حضرت یُوسف نے ساریاں تُوں بڑے پہراؤ رُوبِن اے گل سُݨی کے جضرت یُوسف کی اُنہاں نے ہتھاں وِچوں بچاݨے نی خاطر آخیا، «اُس نی جان ناں کہناں!» 22فِر اُس اے وی آخیا، ”اِس نا خون ناں کرو، بلکہ اِس کی اِس ڈُونگے کھڈے وِچ سٹی شوڑو، جیہڑا بیاباناں وِچ اَے- پر اُس پر ہتھ ناں چاؤ۔» او چاہݨا سی کہ ’یُوسف کی اُنہاں نے ہتھاں وِچوں بچائی کے ٹھِیک ٹھاک پیؤ کول موڑی جولاں‘۔
23فِر اِس طرح ہویا کہ جس ویلے حضرت یُوسف اپݨے پہراواں کول پُہنچے، تے اُنہاں اِنہاں نے رنگدار چولے کی لائی کِہندا، 24تے فِر اُنہاں کی پغڑی کے کھڈے وِچ سٹی شوڑیا- اُس کڈھے وِچ پاݨی ذرا وی نی سی۔ 25فِر او روٹی کھاݨے واسطے بیٹھے-
اُس ویلے اُنہاں اُپر تکیا کہ بنی اسماعِیلیاں نا اِک قافلہ جِلعاد نے علاقے تُوں اچھݨا پیا، جیہڑا مختلف قسم نے خوشبودار مصالے اُونٹھاں پر لدی کے مصر در جاݨا پیا۔ 26تاں دوئے پہراؤ یہُودہ ، اپݨے پہراواں کی آخیا، «کدے اساں اپݨے پہراؤ کی ماری شوڑاں تے اُس نا خون چھپاں، تے کَے فائدہ ہوسی؟ 27اچھو! بنی اسماعِیلیاں اگے اُس کی بیچی شوڑاں، تاںکہ اَساں نا ہتھ اُس پر ناں اُٹھے- او اَساں نا پہرآ اَے، تے اَساں نا اپݨا خون اَے۔» تے اُس نیاں پہراواں اُس نی گل منی کِہندی۔
28جدُوں بنی اسماعِیلی سوداگر اُتھوں لنگے، تے پہراواں حضرت یُوسف کی کھڈے وِچوں باہر کہڈی کِہندا، تے اُنہاں کی بنی اسماعِیلیاں اگے چاندی نیاں وی سِکیاں واسطے بیچی سٹیا- فِر او سوداگر حضرت یُوسف کی مصر کہنی گئے۔
29رُوبِن جیہڑا کُدرے گیا سی، جس ویلے کھڈے پر مُڑی کے آیا، تے تکیا کہ حضرت یُوسف اُس جغہ وِچ نی! اے تکی کے اُس پریشانی وِچ اپݨے کپڑے پھاڑی شوڑے، 30تے اپݨے پہراواں کول مُڑیا تے آخݨ لغا، «مُنڈا تے اُتھے کوئی نی! ہُݨ میں کدھر جاں؟»
31فِر پہراواں یُوسف نا چولہ کِہننی، تے اِک بکرا کوہی کے چولہ بکرے نے خونے نال سیڑی شوڑیا- 32اُنہاں او سُہݨا چولہ اپݨے پیؤ کول کھڑیا تے آخیا، «اَساں کی اے چیز لبھی اے۔ ہُݨ تُساں سیاݨو کہ اے تُساں نے ہی پُترے نا چولہ اَے کہ نی.»
33حضرت یعقُوب اُس کی سیاݨی کِہندا تے آخیا، «اے مہاڑے ہی پُترے نا چولہ اَے! کوئی خطرناک درندہ اُس کی کھائی گیا! اِس وِچ کوئی شک نی کہ یُوسف چیریا پھاڑیا گیا۔»
34فِر حضرت یعقُوب اپݨے کپڑے پھاڑی کے ماتمی لباس لایا، تے بہُوں دیہاڑیاں تک اپݨے پُترے واسطے روݨے رہے تے ماتم کرنے رہے۔ 35اُنہاں نے تیہاں پُتر تسلی دیݨے واسطے اُنہاں کول آئے، پر حضرت یعقُوب کی تسلی نی ہوئی۔ او اے آخݨے سݨ، «جدُوں تک میں قبر وِچ ناں پہنچݨاں، میں اِسے طرح ہی اپݨے پُتر واسطے روݨا تہوݨا رہساں۔» تے او یُوسف واسطے روݨے رہے۔
36اِسے دوران بنی اسماعِیلیاں حضرت یُوسف کی مصر وِچ فوطِیفار نامی اِک بندے اَگے بیچی شوڑیا، جیہڑا بادشاہ فرعُون اگے اِک خادم سی، تے مُحافظاں نا سِپہ سالار سی۔
Currently Selected:
توریت شریف: پَیدایش 37: phr
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
Text (c) 2021 Noor-e-Kashmir
Audio (p) 2021 Noor-e-Kashmir
