St. Maheu 10
10
Pennad X.
1Ha goudé m’en doé galhuet é zeuzêc discipl, ean e hras dehai guelloud arh en droug‐sperèdeu, aveid hou hasse quit, ha yahat en ol gouanderieu, hag en ol clinhuédeu.
2Hag hanhueu en deuzêc Abostol e zou er ré‐men: er hétan Simon e halhuér Pierre, hag Andreu é vrér.
3Jacq mab Zebede, ha Yehan é vrér, Philipp ha Barthelemi, Thomas ha Maheu er publican, Jacq mab Alfe, ha Tade.
4Simon er Hannaéad, ha Judas Iscariot, péhani e guerhas anehou.
5Jesus e gassas en neuzêc‐sé, hag e gourhemennas dehai, én ul laret: Ne quêrhet quet étré er bayanéd, ha ne yéet quet ér kærieu er Samaritaned.
6Mæs quêrhet quentoh étré en devéd en dy Israël, péré e ya de goll.
7Mæs quêrhet ha perdêguet én ul laret: Penaus Ranteleah en Nean e zou tost.
8Yahet er ré clan, gùellet d’er ré lovre; laquet er ré varhue de vout bihue arré, casset quit en droug‐sperèdeu: digueméret e hoès aveid nitra, reit aveid nitra.
9Ne bieuéet nag cur, nag argant, nag æren en hou yalh.
10Nag ur zah a héd en hent, na dihue zé, na boteu, na bac’h, rac el labourer e zeli cahouet é vouid.
11Hag é pé kær‐benac, pé bourh‐benac ma téheh, goulennet pihue e zou delléhus anzé; ha chomet ino, betig me yéhet quit ager vrô.
12Ha p’e yéhet én un ty, laret: Revou er peah én ty‐men!
13Ha mar dé delléhus en ty‐sé, hou peah e zei arh‐n‐hi: mæs mar n’en dé quet delléhus hou peah e zistroyou devad‐oh.
14Ha pe vou unan benac ha n’hou diguemérou quet, ha ne cheleuou quet d’oh hou conzeu, arlerh en dout lézet en ty‐sé pé er gær‐sé, hunjet er houssiadur ag hou treid.
15E guirioné m’el lare d’oh: Goanvussoh e vein de zouar Sodom ha Gomor, én dé er varn, aveid d’er gær‐zé.
16M’hou casse él devèd é creis er bleidi; revehet enta fur él aëron, ha disdroug él clomèd.
17Dihoallet mad doh en dud, rac ind hou cassou dirac hou tud a lézen, hag e hrei hou tispen a dauleu é creis hou synagogueu.
18Casset e vehet dré en arben a me hanhue dirac en dud a lis hag er rouanné, eit ma tacorehet testoni a han‐an dirac‐t‐hai.
19Mæs a pe vehet dirac‐t‐hai ne véet quet é poén a zivout er péh e larehet, ha penaus e conzehet; rac laqueit vou nezé ar hou quenneu er péh hou pou de laret.
20Rac n’en dé quet hui é e gonz, mæs Sperèd en Eutru Doué hou Tad e gonz én‐oh.
21Nezé er brér e hrei laquat é vrér d’er marhue, hag en tad é vab; er vugalé e sàüou éneb d’ou zad ha d’ou mam, hag e hrei dehai merhuel.
22En ol en devou caz doh‐oh, dré en arben a me hanhue; mæs en n’emb e gendalhou betig en tu dehuéhan, hinnéh e diguemérou er vuhé padus.
23Mæs pe goal‐cassein e reint an‐oh én ur gær, en hum dennet d’un arall; rac é guirioné e laran d’oh: N’hou pou quet bâléet dré gærieu Israël, quênt ne vou deid Mab en Dén.
24En disciple n’é quet ihueloh eit é guélener, nag er méhuel ihueloh eit é eutru.
25Er hoalh é d’en disciple bout él é guélener ha d’er méhuel bout él é eutru. Mar ind ou dès galhuet pen en tiagueah Belzebuth, péguement muioh tud é dy?
26N’hou péhet quet enta eun a quement‐cé: n’en dès nitra goleit hemb ne vou dizoleit; nitra cuhet hemb ne vou hanàuet.
27Laret é creis en dé er péh e laran d’oh én tihoeldæt, ha perdêguet ar en douèn er péh e vou bet laret t’oh ér scoharn.
28Ne zoujet quet er ré e lah er horv, ha n’ellant quet lahein en inean, mæs doujet quentoh en hani e elle turel beb eil pèn én ihuern er horv ag en inean.
29N’en dé guir en e hoès dihue holvan aveid ur péh argant distér? Neoah ne gouéh hani a nehai ar en douar hemb vennedigueah hou Tad.
30Er blêau a hou pen e zou nivered ol.
31El‐cé ne zoujet quet: hui e talve mui eid ur holvan.
32Pihue‐benac enta em ansàüou dirac en dud, m’hou ansàüou ehué dirac me Zad péhani e zou én Nean.
33Pihue‐benac enta em zihanàou dirac en dud, m’hou zihanàou ehué dirac me Zad péhani zou én Nean.
34Ne chonget quet é on deit de zigasse er peah arh en douar: n’en don quet deid de zigasse er peah mæs er glean.
35Rac deid‐on aveit distaguein er mab d’oh en tad, er verh d’oh er vam hag er verhêg doh er vamêg;
36Ha méhuelion en dén e vou é énébourion.
37En hani e gâre é dad pé é vam drest‐on, né quet delléhus a han‐an, hag en hani e gâre e vab pé é verh, mui aveid on, n’é quet delléhus a han‐an.
38En hani ne guemér quet é groèz ha n’em héli quet, né quet delléhus a han‐an.
39En hani e hoarne é vuhé, hi hollou; hag en hani e gol é vuhé dré en arben a han‐an, hi goarnou.
40En hani hou téguemèr, em déguemèr; en hani em déguemèr e zéguemèr en hani en dès men digasset.
41En hani e zéguemèr er profæt én hanhue a brofæt, en dou gôbr er profæt, hag en hani é zéguemèr en den fur én hanhue a zén fur, en dou gôbr en dén fur.
42Hag en nemb e rei hemb quin ur huirennad deur iein d’unan ag er ré vihan‐zé, rac m’en dé a men disciplèd, m’el lare d’oh é guirioné, ne gollou quet é gôbr.
Currently Selected:
St. Maheu 10: MAT1858
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
Published in London in 1858.
