ΙΩΒ 39
39
1Ξέρεις την εποχή όπου γεννιούνται οι αίγαγροι;
τις ελαφίνες πρόσεξες
όταν κοιλοπονάνε;
2Μέτρησες πόσους μήνες κρατάει η εγκυμοσύνη τους;
ξέρεις πότε είν’ ώρα να γεννήσουν;
3Κάθονται χαμηλά πάνω στα πόδια τους
κι ελευθερώνονται
απ’ τους πόνους τους.
4Τα μικρά δυναμώνουνε
και μεγαλώνουν μες στους κάμπους·
έπειτα φεύγουν
και δεν ξαναγυρίζουν πια.
5Ποιος έδωσε ελευθερία στον όναγρο;
ποιος τα δεσμά του έλυσε,
τον άφησε να φύγει;
6Όρισα κατοικία του τη στέπα,
τον έβαλα να ζήσει στη γη την αρμυρή.
7Περιγελά της πολιτείας το θόρυβο·
ποτέ κανείς γαϊδουρολάτης δεν μπορεί
να τον εξαναγκάσει να δουλέψει.
8Στα όρη τριγυρνά, που ’ναι η βοσκή του,
ψάχνει να βρει να φάει όποιο χορτάρι πράσινο.
9Θαρρείς πως έχει διάθεση τ’ άγριο βουβάλι να σε υπηρετεί
ή να περνά τις νύχτες στο παχνί σου;
10Θαρρείς πως θα δεχότανε
να το τραβάς με το σκοινί για να οργώσει
και να βολοκοπήσει το χωράφι σου;
11Μπορείς να βασιστείς στην υπερβολική του δύναμη
και να του εμπιστευτείς
τις πιο βαριές δουλειές σου;
12Θαρρείς πως θα σου κουβαλήσει τη σοδειά σου
και πως θα τη συνάξει
μες στ’ αλώνι σου;
13Χτυπάει η στρουθοκάμηλος εύθυμα τα φτερά της,
μα να πετάξει δεν μπορεί καθώς ο πελαργός.
14Τ’ αυγά της τα εγκαταλείπει καταγής,
τα εμπιστεύεται
στη ζεστασιά της άμμου.
15Δε σκέφτεται ότι μπορεί κάποιος να τα πατήσει
ή ένα ζώο άγριο να τα λιώσει
κάτω απ’ το πέλμα του.
16Με τα μικρά της, μάνα είναι σκληρή η στρουθοκάμηλος,
σαν να μην ήτανε δικά της·
κι αδιαφορεί αν χαμένοι πάνε οι κόποι της.
17Κι αυτό γιατί εγώ σοφία δεν της έδωσα,
ούτε μια στάλα νοημοσύνη.
18Μα όταν φοβηθεί και πάρει δρόμο τρέχοντας,
ούτ’ άλογο ούτε καβαλλάρης δεν τη φτάνει.
19Μήπως εσύ έδωσες στο άλογο τη δύναμη
κι έντυσες το λαιμό του με τη χαίτη;
20Μήπως εσύ άραγε μπορείς
σαν ακρίδα να το κάνεις να πηδάει
και τρόμο να σκορπά με το περήφανο χλιμίντρισμά του;
21Σκάβει το χώμα στην κοιλάδα όλο χαρά
κι ορμά με δύναμη να αντικρούσει όπλα.
22Φόβος δεν ξέρει τι θα πει
και δεν τρομάζει,
ούτε οπισθοχωρεί
μπρος στο σπαθί.
23Τα βέλη στη φαρέτρα κουρταλούν
κι αστράφτουνε η λόγχη και το δόρυ.
24Τρέμει από έξαψη, ορμά καλπάζοντας μπροστά·
δεν μπορεί να συγκρατηθεί,
όταν η σάλπιγγα αντηχήσει.
25Στο κάθε σάλπισμα απαντά
μ’ ένα χλιμίντρισμα,
οσμίζεται από μακριά τη μάχη,
τις βροντερές φωνές των αρχηγών
και την πολεμική κραυγή.
26Απ’ τη δική σου τάχατε σοφία
έμαθε το γεράκι να πετά,
όταν απλώνει τα φτερά του προς το νότο;
27Μήπως με τη δική σου προσταγή
πετάει ο αετός στα ύψη
και χτίζει τη φωλιά του στα ψηλά;
28Μέσα στους βράχους κατοικεί
σ’ απόκρημνες κορφές,
σε μέρη απρόσιτα
τη νύχτα του περνάει.
29Για την τροφή του από ’κει πάνω καιροφυλακτεί·
τα μάτια του από μακριά
την ξεδιακρίνουν.
30Τροφή για τα μικρά του είν’ το αίμα·
γι’ αυτό όπου το πτώμα,
εκεί κι οι αετοί.
Currently Selected:
ΙΩΒ 39: TGVD
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
Copyrighted by the Hellenic Bible Society, 1997, 2003.