Dzieje Apostolkie 2
2
Zesłanie Ducha Świętego
1 #
III Mojż. 23,15—21; Dz. 1,14 A gdy nadszedł dzień Zielonych Świąt, byli wszyscy razem na jednym miejscu.
2 #
Dz. 4,31
I powstał nagle z nieba szum, jakby wiejącego gwałtownego wiatru, i napełnił cały dom, gdzie siedzieli.
3 #
Mat. 3,11
I ukazały się im języki jakby z ognia, które się rozdzieliły i usiadły na każdym z nich.
4 #
Dz. 4,31; 10,44—46; 19,6 I napełnieni zostali wszyscy Duchem Świętym, i zaczęli mówić innymi językami, tak jak im Duch poddawał.
5 #
Dz. 13,26
A przebywali w Jerozolimie Żydzi, mężowie nabożni, spośród wszystkich ludów, jakie są pod niebem;
6Gdy więc powstał ten szum, zgromadził się tłum i zatrwożył się, bo każdy słyszał ich mówiących w swoim języku.
7I zdumieli się, i dziwili, mówiąc: Czyż oto wszyscy ci, którzy mówią, nie są Galilejczykami?
8Jakże więc to jest, że słyszymy, każdy z nas, swój własny język, w którym urodziliśmy się?
9Partowie i Medowie, i Elamici, i mieszkańcy Mezopotamii, Judei i Kapadocji, Pontu i Azji,
10Frygii i Pamfilii, Egiptu i części Libii, położonej obok Cyreny, i przychodnie rzymscy,
11Zarówno Żydzi jak prozelici, Kreteńczycy i Arabowie — słyszymy ich, jak w naszych językach głoszą wielkie dzieła Boże.
12Zdumieli się wtedy wszyscy i będąc w niepewności, mówili jeden do drugiego: Cóż to może znaczyć?
13Inni zaś drwiąc, mówili: Młodym winem się upili.
Kazanie Piotra w dzień Zesłania Ducha Świętego
14Na to powstał Piotr wraz z jedenastoma, podniósł swój głos i przemówił do nich: Mężowie judzcy i wy wszyscy, którzy mieszkacie w Jerozolimie! Niechże wam to będzie wiadome, dajcie też posłuch słowom moim.
15Albowiem ludzie ci nie są pijani, jak mniemacie, gdyż jest dopiero trzecia godzina dnia,
16 #
Joel 3,1—5
Ale tutaj jest to, co było zapowiedziane przez proroka Joela:
17I stanie się w ostateczne dni, mówi Pan,
Że wyleję Ducha mego na wszelkie ciało
I prorokować będą synowie wasi i córki wasze,
I młodzieńcy wasi widzenia mieć będą,
A starcy wasi śnić będą sny;
18Nawet i na sługi moje i służebnice moje
Wyleję w owych dniach Ducha mego
I prorokować będą.
19I uczynię cuda w górze na niebie,
I znaki na dole na ziemi,
Krew i ogień, i kłęby dymu.
20Słońce przemieni się w ciemność,
A księżyc w krew,
Zanim przyjdzie dzień Pański wielki i wspaniały.
21 #
Rzym. 10,13
Wszakże każdy, kto będzie wzywał imienia Pańskiego, zbawiony będzie.
22 #
Jan 3,2
Mężowie izraelscy! Posłuchajcie tych słów: Jezusa Nazareńskiego, męża, którego Bóg wśród was uwierzytelnił przez czyny niezwykłe, cuda i znaki, jakie Bóg przez niego między wami uczynił, jak to sami wiecie,
23 #
Dz. 4,28; I Piotra 1,20 Gdy według powziętego z góry Bożego postanowienia i planu został wydany, tego wyście rękami bezbożnych ukrzyżowali i zabili;
24 #
Dz. 3,15
Ale Bóg go wzbudził, rozwiązawszy więzy śmierci, gdyż było rzeczą niemożliwą, aby przez nią był pokonany.
25 #
Ps. 16,8—11
Dawid bowiem mówi o nim:
Miałem Pana zawsze przed oczami mymi,
Gdyż jest po prawicy mojej, abym się nie zachwiał.
26Przeto rozweseliło się serce moje i rozradował się język mój,
A nadto i ciało moje spoczywać będzie w nadziei,
27 #
Dz. 13,35
Bo nie zostawisz duszy mojej w otchłani
I nie dopuścisz, by święty twój oglądał skażenie.
28Dałeś mi poznać drogi żywota,
Napełnisz mnie błogością przez obecność twoją.
29 #
Dz. 13,36; I Król. 2,10 Mężowie bracia, wolno mi otwarcie mówić do was o patriarsze Dawidzie, że umarł i został pogrzebany, a jego grób jest u nas aż po dzień dzisiejszy.
30 #
Ps. 89,3—4; II Sam. 7,12—13; Ps. 132,11 Będąc jednak prorokiem i wiedząc, że mu Bóg zaręczył przysięgą, iż jego cielesny potomek zasiądzie na tronie jego,
31 #
Ps. 16,10
Mówił, przewidziawszy to, o zmartwychwstaniu Chrystusa, że nie pozostanie w otchłani ani ciało jego nie ujrzy skażenia.
32Tego to Jezusa wzbudził Bóg, czego my wszyscy świadkami jesteśmy;
33 #
Dz. 1,4
Wywyższony tedy prawicą Bożą i otrzymawszy od Ojca obietnicę Ducha Świętego, sprawił to, co wy teraz widzicie i słyszycie.
34Albowiem nie Dawid wstąpił do nieba, powiada bowiem sam:
Rzekł Pan Panu memu:
Siądź po prawicy mojej,
35 #
Ps. 110,1
Aż położę nieprzyjaciół twych
Podnóżkiem stóp twoich.
36 #
Dz. 5,31
Niechże tedy wie z pewnością cały dom Izraela, że i Panem i Chrystusem uczynił go Bóg, tego Jezusa, którego wy ukrzyżowaliście.
37 #
Dz. 16,30
A gdy to usłyszeli, byli poruszeni do głębi i rzekli do Piotra i pozostałych apostołów: Co mamy czynić, mężowie bracia?
38 #
Dz. 3,17—19; Łuk. 24,47 A Piotr do nich: Upamiętajcie się i niechaj się każdy z was da ochrzcić w imię Jezusa Chrystusa na odpuszczenie grzechów waszych, a otrzymacie dar Ducha Świętego.
39 #
Joel 3,5; Izaj. 57,19 Obietnica ta bowiem odnosi się do was i do dzieci waszych oraz do wszystkich, którzy są z dala, ilu ich Pan, Bóg nasz, powoła.
40 #
V Mojż. 32,5; Fil. 2,15 Wielu też innymi słowy składał świadectwo i napominał ich, mówiąc: Ratujcie się spośród tego pokolenia przewrotnego.
41 #
Dz. 4,4; 5,14 Ci więc, którzy przyjęli słowo jego, zostali ochrzczeni i pozyskanych zostało owego dnia około trzech tysięcy dusz.
Życie religijne zboru chrześcijańskiego
42 #
Dz. 20,7
I trwali w nauce apostolskiej i we wspólnocie, w łamaniu chleba i w modlitwach.
43A dusze wszystkich ogarnięte były bojaźnią, albowiem za sprawą apostołów działo się wiele cudów i znaków.
44 #
Dz. 4,32
Wszyscy zaś, którzy uwierzyli, byli razem i mieli wszystko wspólne,
45I sprzedawali posiadłości i mienie, i rozdzielali je wszystkim, jak komu było potrzeba.
46 #
Dz. 2,42
Codziennie też jednomyślnie uczęszczali do świątyni, a łamiąc chleb po domach, przyjmowali pokarm z weselem i w prostocie serca,
47 #
Dz. 4,4; 5,14; 11,21; 14,1 Chwaląc Boga i ciesząc się przychylnością całego ludu. Pan zaś codziennie pomnażał liczbę tych, którzy mieli być zbawieni.
Currently Selected:
Dzieje Apostolkie 2: BW1975
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
© 1975 - 2020 Towarzystwo Biblijne w Polsce (Warszawa), Bible Society in Poland (Warsaw)
