List św. Jakuba 1
1
Wiara i pokora
1 #
I Piotra 1,1; Dz. 15,23 Jakub, sługa Boga i Pana Jezusa Chrystusa, pozdrawia dwanaście pokoleń, które żyją w rozproszeniu.
2 #
Rzym. 5,3—5; I Piotra 1,6 Poczytujcie to sobie za najwyższą radość, bracia moi, gdy rozmaite próby przechodzicie,
3 #
I Piotra 1,7
Wiedząc, że doświadczenie wiary waszej sprawia wytrwałość,
4Wytrwałość zaś niech prowadzi do dzieła doskonałego, abyście byli doskonali i nienaganni, nie mający żadnych braków.
5 #
Przyp. 2,3—6
A jeśli komu z was brak mądrości, niech prosi Boga, który wszystkich obdarza chętnie i bez wypominania, a będzie mu dana.
6 #
Mar. 11,24
Ale niech prosi z wiarą, bez powątpiewania; kto bowiem wątpi, podobny jest do fali morskiej, przez wiatr tu i tam miotanej.
7Przeto niechaj nie mniema taki człowiek, że coś od Pana otrzyma,
8Człowiek o rozdwojonej duszy, chwiejny w całym swoim postępowaniu.
9 #
Jak. 2,5
A niech brat ubogi chlubi się z wywyższenia swego,
10 #
I Piotra 1,24
Bogaty zaś z poniżenia swego, gdyż przeminie jak kwiat trawy.
11 #
Izaj. 40,6—7
Albowiem słońce wzeszło z żarem swoim i wysuszyło trawę, i kwiat jej opadł, i uległo zniszczeniu piękno jego wyglądu; tak zmarnieje i bogacz na drogach swoich.
Wytrwałość wobec pokus
12 #
Dan. 12,12; II Tym. 4,8; I Piotra 5,4; I Kor. 9,25; Obj. 2,10 Błogosławiony mąż, który wytrwa w próbie, bo gdy wytrzyma próbę, weźmie wieniec żywota, obiecany przez Boga tym, którzy go miłują.
13Niechaj nikt, gdy wystawiony jest na pokusę, nie mówi: Przez Boga jestem kuszony; Bóg bowiem nie jest podatny na pokusy do złego ani sam nikogo nie kusi.
14 #
Rzym. 7,7—10
Lecz każdy bywa kuszony przez własne pożądliwości, które go pociągają i nęcą;
15Potem, gdy pożądliwość pocznie, rodzi grzech, a gdy grzech dojrzeje, rodzi śmierć.
16Nie błądźcie, umiłowani bracia moi.
17 #
I Jana 1,5; Mat. 7,11 Wszelki datek dobry i wszelki dar doskonały zstępuje z góry od Ojca światłości; u niego nie ma żadnej odmiany ani nawet chwilowego zaćmienia.
18 #
Jan 1,13; I Piotra 1,23 Gdy zechciał, zrodził nas przez Słowo prawdy, abyśmy byli niejako pierwszym zarodkiem jego stworzeń.
Prawdziwa pobożność
19 #
Kazn. 7,9
Wiedzcie to, umiłowani bracia moi. A niech każdy człowiek będzie skory do słuchania, nieskory do mówienia, nieskory do gniewu.
20 #
Efez. 4,26
Bo gniew człowieka nie czyni tego, co jest sprawiedliwe u Boga.
21 #
Kol. 3,8; I Piotra 2,1 Przeto odrzućcie wszelki brud i nadmiar złości i przyjmijcie z łagodnością wszczepione w was Słowo, które może zbawić dusze wasze.
22 #
Mat. 7,26; Rzym. 2,13 A bądźcie wykonawcami Słowa, a nie tylko słuchaczami, oszukującymi samych siebie.
23Bo jeśli ktoś jest słuchaczem Słowa, a nie wykonawcą, to podobny jest do człowieka, który w zwierciadle przygląda się swemu naturalnemu obliczu;
24Bo przypatrzył się sobie i odszedł, i zaraz zapomniał, jakim jest.
25 #
Jak. 2,12; Rzym. 8,2; Jan 13,17 Ale kto wejrzał w doskonały zakon wolności i trwa w nim, nie jest słuchaczem, który zapomina, lecz wykonawcą; ten będzie błogosławiony w swoim działaniu.
26 #
Ps. 34,13
Jeśli ktoś sądzi, że jest pobożny, a nie powściąga języka swego, lecz oszukuje serce swoje, tego pobożność jest bezużyteczna.
27Czystą i nieskalaną pobożnością przed Bogiem i Ojcem jest to: nieść pomoc sierotom i wdowom w ich niedoli i zachowywać siebie nie splamionym przez świat.
Currently Selected:
List św. Jakuba 1: BW1975
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
© 1975 - 2020 Towarzystwo Biblijne w Polsce (Warszawa), Bible Society in Poland (Warsaw)
