Eoin 10
10
Caibidil X
Is é Críost an doras agus an t-aoḋaire máiṫ. Is aon é féin agus a Aṫair.
1Amén, amén adeirim liḃ: an té naċ dtéid isteaċ ar an doras go cró na gcaoraċ, aċt a ṫéid suas bealaċ eile, is gadaiḋe agus sladaire é.
2Aċt an té a ṫéid isteaċ ar an doras, is aoḋaire na gcaoraċ é.
3Is dó seo a ḟosclas an doirseoir, agus cluineann na caoiriġ a ġuṫ, agus goireann sé ċuige a ċaoiriġ féin fá n-a n-ainmneaċa agus treoruiġeann sé amaċ iad.
4Agus nuair a leigeas sé amaċ a ċaoiriġ féin, téid sé rompa, agus leanann na caoiriġ é, de ḃríġ go n-aiṫneann siad a ġuṫ.
5Aċt ní leanann siad coiṁiġṫeaċ, aċt teiċeann siad uaiḋ: óir ní aiṫneann siad guṫ na gcoiṁiġṫeaċ.
6Laḃair Íosa an tsaṁlaoid sin leo. Aċt níor ṫuig siad cad é ḃí dá ráḋ aige leo.
7Ar an aḋḃar sin, duḃairt Íosa leo arís: Amén, amén, adeirim liḃ, gur mise doras na gcaoraċ.
8An méid a ṫáinic uilig, is gadaiḋṫe agus sladairí iad, agus níor éist na caoiriġ leo.
9Is mise an doras. Má’s tríom-sa a raċas aoinneaċ isteaċ, slánóċar é: agus raċaiḋ sé isteaċ, agus amaċ, agus ġeoḃaiḋ sé beaṫuġaḋ.
10Ní ṫig an gadaiḋe, aċt a ġoid, agus a ṁarḃaḋ, agus a ṁilleaḋ. Ṫáinic mise ċun go mbéaḋ beaṫa acu, agus go mbéaḋ sí acu níos iomláine.
11Is mise an t-aoḋaire maiṫ. Ḃeir an t-aoḋaire maiṫ a ḃeaṫa ar son a ċaoraċ.#Isaias 40, 11; Eséciel 34, 23, agus 37, 24.
12Aċt an buaċaill fostóiḋ, agus an té naċ é an t-aoḋaire é, agus naċ leis féin na caoiriġ, tċí sé an mactíre ag teaċt, agus fágann sé na caoiriġ agus teiċeann sé: agus fuaduiġeann an mactíre na caoiriġ, agus scaipeann sé iad:
13Agus teiċeann an buaċaill fostóiḋ, de ḃríġ gur buaċaill fostóid é, agus naċ ḃfuil áird aige ar an caoiriġ.
14Is mise an t-aoḋaire maiṫ: agus aiṫnim-se mo ċuid féin, agus aiṫneann mo ċuid féin mise.
15Mar aiṫneas m’Aṫair mise, agus aiṫnim-se m’Aṫair:#Mait. 11, 27; Lúc. 10, 22. agus ḃeirim mo ḃeaṫa ar son mo ċuid caoraċ.
16Agus tá caoiriġ eile agam, naċ de’n ċró seo iad: caiṫfiḋ mé iad-san a ṫaḃairt liom mar an gcéadna, agus cluinfiḋ siad mo ġuṫ, agus béiḋ aon ċró aṁáin, agus aon aoḋaire aṁáin, ann.
17Is ar an aḋḃar sin a ġráḋuiġeas m’Aṫair mé: de ḃríġ go dtaḃraim uaim mo ḃeaṫa, ċun go ngaḃainn ċugam arís í.#Isaias 53, 7.
18Ní ṫógann aoinneaċ uaim í: aċt is uaim féin a ḃeirim uaim í, agus tá sé ar mo ċumas í ṫaḃairt uaim: agus tá sé ar mo ċumas í ġaḃáil ċugam arís. Fuair mé an aiṫne sin ó m’Aṫair.
19D’éiriġ conspóid arís imeasc na n-Iúdaċ mar ġeall ar na briaṫra sin.
20Agus duḃairt mórán acu: Tá deaṁan ann, agus tá sé as a ċéill: cad ċuige a n-éisteann siḃ leis?
21Duḃairt cuid eile: Ní briaṫra duine a mbéaḋ deaṁan ann iad seo: an aṁlaiḋ a ṫig le deaṁan súla dall d’ḟosclaḋ?
22Agus ṫárla Féile na Toirḃirte i n-Ierusalem:#1 Maċab. 4, 56, agus 59. agus ḃí an geiṁreaḋ ann.
23Agus ḃí Íosa ag siuḃal san teampall, i bpóirse Ṡalomoin.
24Ar an aḋḃar sin, ċruinniġ na h-Iúdaiġ ṫart timċeall air, agus duḃairt siad leis: Cá ḟad a ḃéas ár n-anam i mbroid agat? Má’s tú an Críost, innis dúinn é go soiléir.
25D’ḟreagair Íosa iad: Laḃraim liḃ, agus ní ċreideann siḃ: na h-oibreaċa a ġním i n-ainm m’Aṫar, ḃeir siad fiaḋnaise orm:
26Aċt ní ċreideann siḃ-se, de ḃríġ naċ de mo ċaoiriġ-se siḃ.
27Éisteann mo ċaoiriġ-se le mo ġuṫ: agus aiṫnim-se iad, agus leanann siad mé:
28Agus ḃeirim-se beaṫa ṡíorraiḋe dóíḃ: agus ní ċaillfear go deo iad, agus ní ḟuadóċaiḋ aoinneaċ as mo láiṁ iad.
29Tá an níḋ a ṫug m’Aṫair daṁ níos mó ná gaċ uile níḋ: agus ní ṫig le h-aoinneaċ fuadaċ as láiṁ m’Aṫar.
30Is aon mise agus an t-Aṫair#10, 30 Is aon mise agus an t-Aṫair. Is é sin le ráḋ, aon nádúir aṁáin ḋiaḋa, aċt ḋá ṗearsain eidirḋealuiġṫe..
31Ar an aḋḃar sin, ṫóg na h-Iúdaiġ cloċa le n-a gcaiṫeaṁ air.
32D’ḟreagair Íosa iad: Ṫaisbeán mé mórán déaġ-oibreaċa díḃ ó m’Aṫair; cé acu obair díoḃṫa a ḃfuil siḃ ag gaḃáil do ċloċa ionnam mar ġeall uirṫí?
33D’ḟreagair na h-Iúdaiġ é: Ní mar ġeall ar ḋéaġ-obair atámuid ag gaḃáil do ċloċa ionnat, aċt mar ġeall ar ḋiaṁasla: agus de ḃríġ go ndéan tú Dia díot féin, agus tú i do ḋuine.
34D’ḟreagair Íosa iad: An é naċ ḃfuil sé scríoḃṫa i ḃur ndliġe: Duḃairt mé gur déiṫe siḃ?#Sailm 81, 6.
35Má ṫug sé déiṫe orṫa siúd, ar laḃraḋ briaṫar Dé leo, agus naċ féidir an scrioptúir a ċur ar neiṁníḋ:
36An abair siḃ leis an té a rinne an t-Aṫair a naoṁuġaḋ agus a ċur ar an tsaoġal: Tá diaṁasla dá ḋéanaṁ agat: de ḃríġ gur ḋuḃairt mé: Is mise Mac Dé?
37Muna ndéanaim oibreaċa m’Aṫar, ná creidigiḋ mé.
38Aċt má ġním: agus muna mian liḃ mise a ċreidḃeáil, creidigiḋ na h-oibreaċa, ċun go raiḃ a ḟios agaiḃ, agus go gcreidiḋ siḃ, go ḃfuil an t-Aṫair ionnam-sa, agus mise san Aṫair.
39Ar an aḋḃar sin, ḃí siad i ḃfáṫaċ le breiṫ air: agus d’éaluiġ sé as a láṁa.
40Agus d’imṫiġ sé arís trasna na h-Iordáine go dtí an áit sin ina mbíoḋ Eoin ag baisteaḋ ar dtús: agus d’ḟan sé annsin.
41Agus ṫáinic mórán ċuige: agus duḃairt siad: Ní ḋearna Eoin aon ṁíorḃail ar biṫ,
42Aċt na h-uile neiṫe dár ḋuḃairt Eoin fá dtaoiḃ de seo, b’ḟíor iad. Agus ċreid mórán ann.
Currently Selected:
Eoin 10: ASN1943G
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
rights held by the Bible Society in Northern Ireland
Eoin 10
10
Caibidil X
Is é Críost an doras agus an t-aoḋaire máiṫ. Is aon é féin agus a Aṫair.
1Amén, amén adeirim liḃ: an té naċ dtéid isteaċ ar an doras go cró na gcaoraċ, aċt a ṫéid suas bealaċ eile, is gadaiḋe agus sladaire é.
2Aċt an té a ṫéid isteaċ ar an doras, is aoḋaire na gcaoraċ é.
3Is dó seo a ḟosclas an doirseoir, agus cluineann na caoiriġ a ġuṫ, agus goireann sé ċuige a ċaoiriġ féin fá n-a n-ainmneaċa agus treoruiġeann sé amaċ iad.
4Agus nuair a leigeas sé amaċ a ċaoiriġ féin, téid sé rompa, agus leanann na caoiriġ é, de ḃríġ go n-aiṫneann siad a ġuṫ.
5Aċt ní leanann siad coiṁiġṫeaċ, aċt teiċeann siad uaiḋ: óir ní aiṫneann siad guṫ na gcoiṁiġṫeaċ.
6Laḃair Íosa an tsaṁlaoid sin leo. Aċt níor ṫuig siad cad é ḃí dá ráḋ aige leo.
7Ar an aḋḃar sin, duḃairt Íosa leo arís: Amén, amén, adeirim liḃ, gur mise doras na gcaoraċ.
8An méid a ṫáinic uilig, is gadaiḋṫe agus sladairí iad, agus níor éist na caoiriġ leo.
9Is mise an doras. Má’s tríom-sa a raċas aoinneaċ isteaċ, slánóċar é: agus raċaiḋ sé isteaċ, agus amaċ, agus ġeoḃaiḋ sé beaṫuġaḋ.
10Ní ṫig an gadaiḋe, aċt a ġoid, agus a ṁarḃaḋ, agus a ṁilleaḋ. Ṫáinic mise ċun go mbéaḋ beaṫa acu, agus go mbéaḋ sí acu níos iomláine.
11Is mise an t-aoḋaire maiṫ. Ḃeir an t-aoḋaire maiṫ a ḃeaṫa ar son a ċaoraċ.#Isaias 40, 11; Eséciel 34, 23, agus 37, 24.
12Aċt an buaċaill fostóiḋ, agus an té naċ é an t-aoḋaire é, agus naċ leis féin na caoiriġ, tċí sé an mactíre ag teaċt, agus fágann sé na caoiriġ agus teiċeann sé: agus fuaduiġeann an mactíre na caoiriġ, agus scaipeann sé iad:
13Agus teiċeann an buaċaill fostóiḋ, de ḃríġ gur buaċaill fostóid é, agus naċ ḃfuil áird aige ar an caoiriġ.
14Is mise an t-aoḋaire maiṫ: agus aiṫnim-se mo ċuid féin, agus aiṫneann mo ċuid féin mise.
15Mar aiṫneas m’Aṫair mise, agus aiṫnim-se m’Aṫair:#Mait. 11, 27; Lúc. 10, 22. agus ḃeirim mo ḃeaṫa ar son mo ċuid caoraċ.
16Agus tá caoiriġ eile agam, naċ de’n ċró seo iad: caiṫfiḋ mé iad-san a ṫaḃairt liom mar an gcéadna, agus cluinfiḋ siad mo ġuṫ, agus béiḋ aon ċró aṁáin, agus aon aoḋaire aṁáin, ann.
17Is ar an aḋḃar sin a ġráḋuiġeas m’Aṫair mé: de ḃríġ go dtaḃraim uaim mo ḃeaṫa, ċun go ngaḃainn ċugam arís í.#Isaias 53, 7.
18Ní ṫógann aoinneaċ uaim í: aċt is uaim féin a ḃeirim uaim í, agus tá sé ar mo ċumas í ṫaḃairt uaim: agus tá sé ar mo ċumas í ġaḃáil ċugam arís. Fuair mé an aiṫne sin ó m’Aṫair.
19D’éiriġ conspóid arís imeasc na n-Iúdaċ mar ġeall ar na briaṫra sin.
20Agus duḃairt mórán acu: Tá deaṁan ann, agus tá sé as a ċéill: cad ċuige a n-éisteann siḃ leis?
21Duḃairt cuid eile: Ní briaṫra duine a mbéaḋ deaṁan ann iad seo: an aṁlaiḋ a ṫig le deaṁan súla dall d’ḟosclaḋ?
22Agus ṫárla Féile na Toirḃirte i n-Ierusalem:#1 Maċab. 4, 56, agus 59. agus ḃí an geiṁreaḋ ann.
23Agus ḃí Íosa ag siuḃal san teampall, i bpóirse Ṡalomoin.
24Ar an aḋḃar sin, ċruinniġ na h-Iúdaiġ ṫart timċeall air, agus duḃairt siad leis: Cá ḟad a ḃéas ár n-anam i mbroid agat? Má’s tú an Críost, innis dúinn é go soiléir.
25D’ḟreagair Íosa iad: Laḃraim liḃ, agus ní ċreideann siḃ: na h-oibreaċa a ġním i n-ainm m’Aṫar, ḃeir siad fiaḋnaise orm:
26Aċt ní ċreideann siḃ-se, de ḃríġ naċ de mo ċaoiriġ-se siḃ.
27Éisteann mo ċaoiriġ-se le mo ġuṫ: agus aiṫnim-se iad, agus leanann siad mé:
28Agus ḃeirim-se beaṫa ṡíorraiḋe dóíḃ: agus ní ċaillfear go deo iad, agus ní ḟuadóċaiḋ aoinneaċ as mo láiṁ iad.
29Tá an níḋ a ṫug m’Aṫair daṁ níos mó ná gaċ uile níḋ: agus ní ṫig le h-aoinneaċ fuadaċ as láiṁ m’Aṫar.
30Is aon mise agus an t-Aṫair#10, 30 Is aon mise agus an t-Aṫair. Is é sin le ráḋ, aon nádúir aṁáin ḋiaḋa, aċt ḋá ṗearsain eidirḋealuiġṫe..
31Ar an aḋḃar sin, ṫóg na h-Iúdaiġ cloċa le n-a gcaiṫeaṁ air.
32D’ḟreagair Íosa iad: Ṫaisbeán mé mórán déaġ-oibreaċa díḃ ó m’Aṫair; cé acu obair díoḃṫa a ḃfuil siḃ ag gaḃáil do ċloċa ionnam mar ġeall uirṫí?
33D’ḟreagair na h-Iúdaiġ é: Ní mar ġeall ar ḋéaġ-obair atámuid ag gaḃáil do ċloċa ionnat, aċt mar ġeall ar ḋiaṁasla: agus de ḃríġ go ndéan tú Dia díot féin, agus tú i do ḋuine.
34D’ḟreagair Íosa iad: An é naċ ḃfuil sé scríoḃṫa i ḃur ndliġe: Duḃairt mé gur déiṫe siḃ?#Sailm 81, 6.
35Má ṫug sé déiṫe orṫa siúd, ar laḃraḋ briaṫar Dé leo, agus naċ féidir an scrioptúir a ċur ar neiṁníḋ:
36An abair siḃ leis an té a rinne an t-Aṫair a naoṁuġaḋ agus a ċur ar an tsaoġal: Tá diaṁasla dá ḋéanaṁ agat: de ḃríġ gur ḋuḃairt mé: Is mise Mac Dé?
37Muna ndéanaim oibreaċa m’Aṫar, ná creidigiḋ mé.
38Aċt má ġním: agus muna mian liḃ mise a ċreidḃeáil, creidigiḋ na h-oibreaċa, ċun go raiḃ a ḟios agaiḃ, agus go gcreidiḋ siḃ, go ḃfuil an t-Aṫair ionnam-sa, agus mise san Aṫair.
39Ar an aḋḃar sin, ḃí siad i ḃfáṫaċ le breiṫ air: agus d’éaluiġ sé as a láṁa.
40Agus d’imṫiġ sé arís trasna na h-Iordáine go dtí an áit sin ina mbíoḋ Eoin ag baisteaḋ ar dtús: agus d’ḟan sé annsin.
41Agus ṫáinic mórán ċuige: agus duḃairt siad: Ní ḋearna Eoin aon ṁíorḃail ar biṫ,
42Aċt na h-uile neiṫe dár ḋuḃairt Eoin fá dtaoiḃ de seo, b’ḟíor iad. Agus ċreid mórán ann.
Currently Selected:
:
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
rights held by the Bible Society in Northern Ireland