Eoin 11
11
Caibidil XI
Tógann Críost Lasair ó’n ḃás. Tá rún ag na h-uaċtaráin é ċur ċun báis.
1Agus ḃí duine áiriṫe tinn, Lasair ó Ḃetánia, baile Ṁáire agus Ṁarta, a deirḃṡiúir.
2(Agus b’í Máire an té úd a d’ung an Tiġearna le h-ungaḋ, agus a ṫriomuiġ a ċosa le n-a gruaig:#Mait. 26, 7; Lúc. 7, 37. agus a raiḃ a dearḃráṫair Lasair tinn).
3Ar an aḋḃar sin, ċuir a ḋeirḃṡeaṫraċa scéala ċuige, ag ráḋ: a Ṫiġearna, féaċ, tá an té is ionṁuin leat tinn.
4Agus nuair a ċuala Íosa sin duḃaírt sé leo: Ní ċun báiṡ an tinneas seo, aċt ċun glóire Dé, ionnas go ḃfaġaḋ Mac Dé glóir tríd.
5Agus ḃí gráḋ ag Íosa do Ṁarta, agus do Ṁáire, a deirḃṡiúir, agus do Lasair.
6Nuair a ċuala sé, ar an aḋḃar sin, go raiḃ sé tinn, annsin d’ḟan sé ḋá lá, mar sin féin, san áit ċéadna.
7Annsin ina ḋiaiḋ sin duḃairt sé le n-a ḋeisciobail: Téiġimís go n-Iudaia arís.
8Deir na deisciobail leis: A Rabbi, is anois féin a ḃí faoi na h-Iúdaiġ gaḃáil do ċloċa ionnat, agus an ḃfuil tú ag dul annsin arís?
9D’ḟreagair Íosa: Naċ ḃfuil ḋá uair ḋéag san lá? Má ṡiuḃlann duine san lá, ní ṫruisliġeann sé, óir tċí sé solus an tsaoġail seo:
10Aċt má ṡiuḃlann sé san oiḋċe, truisliġeann sé, mar naċ mbíonn an solus ann.
11Duḃairt sé na neiṫe seo, agus ina ḋiaiḋ sin, duḃairt sé leo: Tá ár gcaraid Lasair ina ċodlaḋ: aċt tá mé ag dul ċun é ṁusclaḋ as a ċodlaḋ.
12Duḃairt a ḋeisciobail, dá ḃríġ sin: A Ṫiġearna, má tá sé ina ċodlaḋ, béiḋ sé slán.
13Aċt ba ar a ḃás a laḃair Íosa: aċt ṡíl siad-san gurḃ ar ṡuan an ċodalta a laḃair sé.
14Annsin duḃairt Íosa go soiléir leo, dá ḃríġ sin: Fuair Lasair ḃás:
15Agus mar ġeall oraiḃ-se, ċun go gcreidiḋ siḃ, is maiṫ liom naċ raiḃ mé ann, aċt téiġimís ċuige.
16Ar an aḋḃar sin, duḃairt Tomás, dá ngoirtear Didimus, le n-a ċóiṁḋeisciobail: Téiġimís-ne fosta, go ḃfaġamuid ḃás i n-aoinḟeaċt leis.
17Ṫáinic Íosa, mar sin: agus fuair sé é, agus é ceiṫre lá ċeana féin san tuamba.
18Agus ḃí Betánia tuairim agus cúig stáid déag i n-aice le h-Ierusalem.
19Agus ḃí mórán de na h-Iúdaiġ i ndiaiḋ a ṫeaċt ċuig Máire agus Marta, le cian a ṫógáil díoḃ fá n-a ndearḃráṫair.
20Nuair a ċuala Marta, ar an aḋḃar sin, go raiḃ Íosa ag teaċt, ċuaiḋ sí ina airicis: aċt d’ḟan Máire ina suiḋe san tiġ.
21Duḃairt Marta, dá ḃríġ sin, le h-Íosa: A Ṫiġearna, dá mbéiṫeá annseo, ní ḃéaḋ mo ḋearḃráṫair marḃ;
22Aċt anois féin tá a ḟios agam, cibé níḋ a iarrfas tusa ar Ḋia, go dtaḃarfaiḋ Dia duit é.
23Deir Íosa léi: Éireoċaiḋ do ḋearḃráṫair arís.
24Deir Marta leis: Tá a ḟios agam go n-éireoċaiḋ sé arís san eiséirġe#Lúc. 14, 14. ar an lá deireannaċ.
25Duḃairt Íosa léi: Is mise an eiséirġe, agus an ḃeaṫa: an té a ċreideas ionnam-sa, dá ḃfaġaḋ sé bás féin, béiḋ sé beo:
26Agus gaċ aoinneaċ atá beo, agus a ċreideas ionnam-sa, ní ḟuiġiḋ sé bás a ċoiḋċe. An gcreideann tú seo?
27Deir sí leis: Go dearḃṫa, a Ṫiġearna, tá sé creidṫe agam gur tusa an Críost, Mac an Dé Bí, a ṫáinic ar an tsaoġal seo.
28Agus nuair a duḃairt sí na neiṫe sin, d’imṫiġ sí agus ġoir sí a deirḃṡiúir Máire i gcogar, ag ráḋ: Tá an Máiġistir annseo, agus tá sé do iarraiḋ.
29Ar a ċluinstin sin díṫe-se, éiriġeann sí go tapaiḋ, agus tig sí ċuige.
30Óir ní ṫáinic Íosa isteaċ san ḃaile go fóill: aċt ḃí sé i gcóṁnaiḋe san áit sin i n-ar casaḋ Marta air.
31Na h-Iúdaiġ, ar an aḋḃar sin, a ḃí i ḃfoċair Máire san tiġ, agus ag taḃairt sóláis dí, nuair a ċonnaic siad í ag éirġe fá ḋeifre, agus ag imṫeaċt amaċ, lean siad í, ag ráḋ: Is ag dul ċun an tuamba atá sí, le caoineaḋ a ḋéanaṁ ann.
32Nuair a ṫáinic Máire, dá ḃríġ sin, mar a raiḃ Íosa, agus ċonnaic sí é, ċaiṫ sí í féin ag a ċosa, agus deir sí leis: A Ṫiġearna, dá mbéiṫeá annseo, ní ḃéaḋ mo ḋearḃráṫair marḃ.
33Ar an aḋḃar sin, nuair a ċonnaic Íosa í ag gol, agus na h-Iúḋaiġ a ṫáinic léi ag gol, rinne sé osna ina spiorad, agus ċuir sé buaiḋreaṁ air féin.
34Agus duḃairt: Cár ċuir siḃ é? Deir siad leis: Tar, a Ṫiġearna, agus feic.
35Agus ġoil Íosa.
36Duḃairt na h-Iúdaiġ, dá ḃríġ sin: Féaċ, cad é an cion a ḃí aige air.
37Aċt duḃairt cuid acu: Nárḃ ḟéidir dó seo, a d’ḟoscail súla an té a rugaḋ dall, an duine seo a ċongḃáil gan bás d’ḟaġáil?
38Ar an aḋḃar sin, tig Íosa, agus é arís ag osnaiġil ann féin, go dtí an tuamba: agus ba uaṁaċ é: agus ḃí cloċ curṫa ós a cionn.
39Deir Íosa: Tógaigiḋ an ċloċ. Deir Marta, deirḃṡiúir an ṁarḃánaiġ leis: A Ṫiġearna, tá droċ-ḃolaḋ as anois, óir tá sé ceiṫre lá marḃ.
40Deir Íosa léi: Nár ḋuḃairt mé leat, má ċreideann tú, go ḃfeicfiḋ tú glóir Dé?
41Ar an aḋḃar sin, ṫóg siad an ċloċ: agus ar ṫógáil suas na súl do Íosa, duḃairt sé: A Aṫair, ḃeirim buiḋeaċas duit ar son gur éist tú liom.
42Aċt ḃí a ḟios agam go n-éisteann tú liom i gcóṁnaiḋe, aċt is mar ġeall ar na daoine atá ina seasaṁ ṫart annseo, a duḃairt mé é: ċun go gcreideaḋ siad gur tusa a ċuir uait mé.
43Nuair a duḃairt sé sin, scairt sé de ġuṫ árd: A Lasair, tar amaċ.
44Agus ar an ḃomaite ṫáinic an té a ḃí marḃ amaċ, na cosa agus na láṁa ceangailte aige le h-éadaiġe báis, agus ḃí a aġaiḋ ceangailte le h-éadaċ láṁ. Duḃairt Íosa leo: Scaoiligiḋ é, agus leigigiḋ dó imṫeaċt.
45Ḋá ḃríġ sin, mórán de na h-Iúdaiġ a ṫáinic ċuig Máire agus Marta, agus a ċonnaic na neiṫe a rinne Íosa; ċreid siad ann.
46Aċt d’imṫiġ cuid acu ċuig na Fairisíniġ, agus d’innis siad dóiḃ cad é rinne Íosa.
47Ar an aḋḃar sin, ċruinniġ na h-árdṡagairt agus na Fairisíniġ cóṁairle, agus duḃairt siad: Cad é tá dá ḋéanaṁ againne, óir is iomḋa míorḃail a ġní an duine seo?
48Má leigimíd leis mar seo, creidfiḋ an uile ḋuine ann, agus tiocfaiḋ na Róṁánaiġ, agus scriosfaiḋ siad ár n-áit agus ár gcineaḋ.
49Aċt duine acu, darḃ ainm Caiṗas, mar gurḃ é árdṡagart na bliaḋna sin é, duḃairt sé leo: Ní ṫuigeann siḃ-se rud ar biṫ,
50Ná ní ḋearcann siḃ go ḃfóireann díḃ go ḃfaġaḋ duine aṁáin bás ar son an ṗobail, agus naċ scriostaí an cineaḋ go léir.
51Aċt níorḃ uaiḋ féin a duḃairt sé sin: aċt mar gurḃ é árdṡagart na bliaḋna sin é, ṫairngir sé go ḃfuiġeaḋ Íosa bás ar son an ċiniḋ;
52Agus ní aṁáin ar son an ċiniḋ, aċt ċun go gcruinniġeaḋ sé i gcionn a ċéile clann Dé a ḃí scapṫa.
53Ó’n lá sin amaċ, dá ḃríġ sin, ḃí siad ag breaṫnuġaḋ sliġe ċun é ċur ċun báis.
54Ar an aḋḃar sin, níor ṡiuḃal Íosa feasta go puibliḋe imeasc na n-Iúdaċ, aċt d’imṫiġ sé go dtí an ceanntar atá i n-aice an ḟásaiġ, go caṫair dá ngoirtear Eṗrem, agus ċóṁnuiġ sé annsin i gcuideaċta a ḋeisciobal.
55Agus ḃí Cáisc na n-Iúdaċ ar na gaoḃair: agus ċuaiḋ mórán as an tír suas go h-Ierusalem roiṁ an Ċáisc, ċun iad féin a naoṁuġaḋ.
56Dá ḃríġ sin, ḃí siad ag cuartuġaḋ Íosa; agus ḃíoḋ siad ag cóṁráḋ eatorṫa féin, agus iad ina seasaṁ san teampall: Cad é is dóiġ liḃ, naċ ḃfuil sé ag teaċt ċuig lá na féile? Agus ṫug na h-árdṡagairt agus na Fairisíniġ órduġaḋ, dá mbéaḋ a ḟios ag aoinneaċ cá raiḃ sé, é d’innse, ċun go mbeireaḋ siad air.
Currently Selected:
Eoin 11: ASN1943G
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
rights held by the Bible Society in Northern Ireland
Eoin 11
11
Caibidil XI
Tógann Críost Lasair ó’n ḃás. Tá rún ag na h-uaċtaráin é ċur ċun báis.
1Agus ḃí duine áiriṫe tinn, Lasair ó Ḃetánia, baile Ṁáire agus Ṁarta, a deirḃṡiúir.
2(Agus b’í Máire an té úd a d’ung an Tiġearna le h-ungaḋ, agus a ṫriomuiġ a ċosa le n-a gruaig:#Mait. 26, 7; Lúc. 7, 37. agus a raiḃ a dearḃráṫair Lasair tinn).
3Ar an aḋḃar sin, ċuir a ḋeirḃṡeaṫraċa scéala ċuige, ag ráḋ: a Ṫiġearna, féaċ, tá an té is ionṁuin leat tinn.
4Agus nuair a ċuala Íosa sin duḃaírt sé leo: Ní ċun báiṡ an tinneas seo, aċt ċun glóire Dé, ionnas go ḃfaġaḋ Mac Dé glóir tríd.
5Agus ḃí gráḋ ag Íosa do Ṁarta, agus do Ṁáire, a deirḃṡiúir, agus do Lasair.
6Nuair a ċuala sé, ar an aḋḃar sin, go raiḃ sé tinn, annsin d’ḟan sé ḋá lá, mar sin féin, san áit ċéadna.
7Annsin ina ḋiaiḋ sin duḃairt sé le n-a ḋeisciobail: Téiġimís go n-Iudaia arís.
8Deir na deisciobail leis: A Rabbi, is anois féin a ḃí faoi na h-Iúdaiġ gaḃáil do ċloċa ionnat, agus an ḃfuil tú ag dul annsin arís?
9D’ḟreagair Íosa: Naċ ḃfuil ḋá uair ḋéag san lá? Má ṡiuḃlann duine san lá, ní ṫruisliġeann sé, óir tċí sé solus an tsaoġail seo:
10Aċt má ṡiuḃlann sé san oiḋċe, truisliġeann sé, mar naċ mbíonn an solus ann.
11Duḃairt sé na neiṫe seo, agus ina ḋiaiḋ sin, duḃairt sé leo: Tá ár gcaraid Lasair ina ċodlaḋ: aċt tá mé ag dul ċun é ṁusclaḋ as a ċodlaḋ.
12Duḃairt a ḋeisciobail, dá ḃríġ sin: A Ṫiġearna, má tá sé ina ċodlaḋ, béiḋ sé slán.
13Aċt ba ar a ḃás a laḃair Íosa: aċt ṡíl siad-san gurḃ ar ṡuan an ċodalta a laḃair sé.
14Annsin duḃairt Íosa go soiléir leo, dá ḃríġ sin: Fuair Lasair ḃás:
15Agus mar ġeall oraiḃ-se, ċun go gcreidiḋ siḃ, is maiṫ liom naċ raiḃ mé ann, aċt téiġimís ċuige.
16Ar an aḋḃar sin, duḃairt Tomás, dá ngoirtear Didimus, le n-a ċóiṁḋeisciobail: Téiġimís-ne fosta, go ḃfaġamuid ḃás i n-aoinḟeaċt leis.
17Ṫáinic Íosa, mar sin: agus fuair sé é, agus é ceiṫre lá ċeana féin san tuamba.
18Agus ḃí Betánia tuairim agus cúig stáid déag i n-aice le h-Ierusalem.
19Agus ḃí mórán de na h-Iúdaiġ i ndiaiḋ a ṫeaċt ċuig Máire agus Marta, le cian a ṫógáil díoḃ fá n-a ndearḃráṫair.
20Nuair a ċuala Marta, ar an aḋḃar sin, go raiḃ Íosa ag teaċt, ċuaiḋ sí ina airicis: aċt d’ḟan Máire ina suiḋe san tiġ.
21Duḃairt Marta, dá ḃríġ sin, le h-Íosa: A Ṫiġearna, dá mbéiṫeá annseo, ní ḃéaḋ mo ḋearḃráṫair marḃ;
22Aċt anois féin tá a ḟios agam, cibé níḋ a iarrfas tusa ar Ḋia, go dtaḃarfaiḋ Dia duit é.
23Deir Íosa léi: Éireoċaiḋ do ḋearḃráṫair arís.
24Deir Marta leis: Tá a ḟios agam go n-éireoċaiḋ sé arís san eiséirġe#Lúc. 14, 14. ar an lá deireannaċ.
25Duḃairt Íosa léi: Is mise an eiséirġe, agus an ḃeaṫa: an té a ċreideas ionnam-sa, dá ḃfaġaḋ sé bás féin, béiḋ sé beo:
26Agus gaċ aoinneaċ atá beo, agus a ċreideas ionnam-sa, ní ḟuiġiḋ sé bás a ċoiḋċe. An gcreideann tú seo?
27Deir sí leis: Go dearḃṫa, a Ṫiġearna, tá sé creidṫe agam gur tusa an Críost, Mac an Dé Bí, a ṫáinic ar an tsaoġal seo.
28Agus nuair a duḃairt sí na neiṫe sin, d’imṫiġ sí agus ġoir sí a deirḃṡiúir Máire i gcogar, ag ráḋ: Tá an Máiġistir annseo, agus tá sé do iarraiḋ.
29Ar a ċluinstin sin díṫe-se, éiriġeann sí go tapaiḋ, agus tig sí ċuige.
30Óir ní ṫáinic Íosa isteaċ san ḃaile go fóill: aċt ḃí sé i gcóṁnaiḋe san áit sin i n-ar casaḋ Marta air.
31Na h-Iúdaiġ, ar an aḋḃar sin, a ḃí i ḃfoċair Máire san tiġ, agus ag taḃairt sóláis dí, nuair a ċonnaic siad í ag éirġe fá ḋeifre, agus ag imṫeaċt amaċ, lean siad í, ag ráḋ: Is ag dul ċun an tuamba atá sí, le caoineaḋ a ḋéanaṁ ann.
32Nuair a ṫáinic Máire, dá ḃríġ sin, mar a raiḃ Íosa, agus ċonnaic sí é, ċaiṫ sí í féin ag a ċosa, agus deir sí leis: A Ṫiġearna, dá mbéiṫeá annseo, ní ḃéaḋ mo ḋearḃráṫair marḃ.
33Ar an aḋḃar sin, nuair a ċonnaic Íosa í ag gol, agus na h-Iúḋaiġ a ṫáinic léi ag gol, rinne sé osna ina spiorad, agus ċuir sé buaiḋreaṁ air féin.
34Agus duḃairt: Cár ċuir siḃ é? Deir siad leis: Tar, a Ṫiġearna, agus feic.
35Agus ġoil Íosa.
36Duḃairt na h-Iúdaiġ, dá ḃríġ sin: Féaċ, cad é an cion a ḃí aige air.
37Aċt duḃairt cuid acu: Nárḃ ḟéidir dó seo, a d’ḟoscail súla an té a rugaḋ dall, an duine seo a ċongḃáil gan bás d’ḟaġáil?
38Ar an aḋḃar sin, tig Íosa, agus é arís ag osnaiġil ann féin, go dtí an tuamba: agus ba uaṁaċ é: agus ḃí cloċ curṫa ós a cionn.
39Deir Íosa: Tógaigiḋ an ċloċ. Deir Marta, deirḃṡiúir an ṁarḃánaiġ leis: A Ṫiġearna, tá droċ-ḃolaḋ as anois, óir tá sé ceiṫre lá marḃ.
40Deir Íosa léi: Nár ḋuḃairt mé leat, má ċreideann tú, go ḃfeicfiḋ tú glóir Dé?
41Ar an aḋḃar sin, ṫóg siad an ċloċ: agus ar ṫógáil suas na súl do Íosa, duḃairt sé: A Aṫair, ḃeirim buiḋeaċas duit ar son gur éist tú liom.
42Aċt ḃí a ḟios agam go n-éisteann tú liom i gcóṁnaiḋe, aċt is mar ġeall ar na daoine atá ina seasaṁ ṫart annseo, a duḃairt mé é: ċun go gcreideaḋ siad gur tusa a ċuir uait mé.
43Nuair a duḃairt sé sin, scairt sé de ġuṫ árd: A Lasair, tar amaċ.
44Agus ar an ḃomaite ṫáinic an té a ḃí marḃ amaċ, na cosa agus na láṁa ceangailte aige le h-éadaiġe báis, agus ḃí a aġaiḋ ceangailte le h-éadaċ láṁ. Duḃairt Íosa leo: Scaoiligiḋ é, agus leigigiḋ dó imṫeaċt.
45Ḋá ḃríġ sin, mórán de na h-Iúdaiġ a ṫáinic ċuig Máire agus Marta, agus a ċonnaic na neiṫe a rinne Íosa; ċreid siad ann.
46Aċt d’imṫiġ cuid acu ċuig na Fairisíniġ, agus d’innis siad dóiḃ cad é rinne Íosa.
47Ar an aḋḃar sin, ċruinniġ na h-árdṡagairt agus na Fairisíniġ cóṁairle, agus duḃairt siad: Cad é tá dá ḋéanaṁ againne, óir is iomḋa míorḃail a ġní an duine seo?
48Má leigimíd leis mar seo, creidfiḋ an uile ḋuine ann, agus tiocfaiḋ na Róṁánaiġ, agus scriosfaiḋ siad ár n-áit agus ár gcineaḋ.
49Aċt duine acu, darḃ ainm Caiṗas, mar gurḃ é árdṡagart na bliaḋna sin é, duḃairt sé leo: Ní ṫuigeann siḃ-se rud ar biṫ,
50Ná ní ḋearcann siḃ go ḃfóireann díḃ go ḃfaġaḋ duine aṁáin bás ar son an ṗobail, agus naċ scriostaí an cineaḋ go léir.
51Aċt níorḃ uaiḋ féin a duḃairt sé sin: aċt mar gurḃ é árdṡagart na bliaḋna sin é, ṫairngir sé go ḃfuiġeaḋ Íosa bás ar son an ċiniḋ;
52Agus ní aṁáin ar son an ċiniḋ, aċt ċun go gcruinniġeaḋ sé i gcionn a ċéile clann Dé a ḃí scapṫa.
53Ó’n lá sin amaċ, dá ḃríġ sin, ḃí siad ag breaṫnuġaḋ sliġe ċun é ċur ċun báis.
54Ar an aḋḃar sin, níor ṡiuḃal Íosa feasta go puibliḋe imeasc na n-Iúdaċ, aċt d’imṫiġ sé go dtí an ceanntar atá i n-aice an ḟásaiġ, go caṫair dá ngoirtear Eṗrem, agus ċóṁnuiġ sé annsin i gcuideaċta a ḋeisciobal.
55Agus ḃí Cáisc na n-Iúdaċ ar na gaoḃair: agus ċuaiḋ mórán as an tír suas go h-Ierusalem roiṁ an Ċáisc, ċun iad féin a naoṁuġaḋ.
56Dá ḃríġ sin, ḃí siad ag cuartuġaḋ Íosa; agus ḃíoḋ siad ag cóṁráḋ eatorṫa féin, agus iad ina seasaṁ san teampall: Cad é is dóiġ liḃ, naċ ḃfuil sé ag teaċt ċuig lá na féile? Agus ṫug na h-árdṡagairt agus na Fairisíniġ órduġaḋ, dá mbéaḋ a ḟios ag aoinneaċ cá raiḃ sé, é d’innse, ċun go mbeireaḋ siad air.
Currently Selected:
:
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
rights held by the Bible Society in Northern Ireland