1 Samuel 1 Samuel 17
1 Samuel 17
Die storie van Goliat
1En die Filistyne het hulle leërs bymekaargemaak om te veg, en hulle het bymekaargekom by Sogo wat aan Juda behoort, en hulle het laer opgeslaan tussen Sogo en Aséka, in Efes-Dammim.
2En Saul en die manne van Israel het bymekaargekom en laer opgeslaan by die dal van Ela en die geveg opgestel teen die Filistyne.
3En die Filistyne het aan die een kant op die berg gestaan, en Israel het aan die ander kant op die berg gestaan, en daar was 'n dal tussen hulle.
4En daar het 'n kampvegter uit die laer van die Filistyne uitgetrek, met die naam van Goliat, van Gat, wie se hoogte ses el en 'n span was.
5En hy het 'n helm van koper op sy hoof gehad, en hy was gewapen met 'n pantser; en die gewig van die rok was vyf duisend sikkels koper.
6En hy het koperpanne aan sy bene gehad en 'n koperskyf tussen sy skouers.
7En die staf van sy spies was soos 'n wewersbalk; en die kop van sy spies het ses honderd sikkels yster geweeg, en een wat 'n skild dra, het voor hom uit gegaan.
8En hy het gaan staan en die leërs van Israel aangeroep en vir hulle gesê: Waarom het julle uitgetrek om julle geveg op te stel? Is ek nie 'n Filistyn en julle dienaars van Saul nie? kies vir jou 'n man, en laat hom na my toe afkom.
9As hy in staat is om teen my te veg en my dood te maak, dan sal ons julle dienaars wees; maar as ek hom oorwin en hom doodmaak, dan moet julle ons dienaars wees en ons dien.
10Toe sê die Filistyn: Ek verag die leërs van Israel vandag; gee my 'n man, dat ons saam kan veg.
11Toe Saul en die hele Israel hierdie woorde van die Filistyn hoor, was hulle verskrik en baie bang.
12En Dawid was die seun van daardie Efratiet van Betlehem-Juda, wie se naam Isai was; en hy het agt seuns gehad, en die man het onder die mense gegaan vir 'n ou man in die dae van Saul.
13En die drie oudste seuns van Isai het gegaan en Saul gevolg in die geveg; en die name van sy drie seuns wat in die geveg uitgetrek het, was Eliab, die eersgeborene, en naas hom Abinadab en die derde Samma.
14En Dawid was die jongste, en die drie oudstes het Saul gevolg.
15Maar Dawid het gegaan en van Saul af teruggekeer om sy vader se skape by Betlehem op te pas.
16En die Filistyn het soggens en saans nader gekom en hom veertig dae lank opgedaag.
17En Isai sê vir sy seun Dawid: Neem tog vir jou broers 'n efa van hierdie gebraaide koring en hierdie tien brode, en hardloop na die laer na jou broers;
18En bring hierdie tien kase na die owerste oor hulle duisend, en kyk hoe dit met jou broers gaan, en neem hulle pand.
19En Saul en hulle en al die manne van Israel was in die dal van Ela en het teen die Filistyne geveg.
20Dawid het die môre vroeg opgestaan en die skape by 'n wagter agtergelaat en geneem en gegaan, soos Isai hom beveel het; en hy het by die sloot gekom terwyl die leër na die geveg uitgetrek het, en vir die geveg uitgeroep.
21Want Israel en die Filistyne het die geveg opgestel, leër teen leër.
22Dawid het sy wa in die hand van die wagter oorgelaat en die leër ingehardloop en gekom en sy broers gegroet.
23En terwyl hy met hulle spreek, kyk, daar het die kampvegter, die Filistyn van Gat, met die naam van Goliat, uit die leërs van die Filistyne opgekom en volgens dieselfde woorde gespreek, en Dawid het hulle gehoor.
24Toe al die manne van Israel die man sien, het hulle van hom weggevlug en baie bang geword.
25Toe sê die manne van Israel: Het julle hierdie man gesien wat opgekom het? sekerlik het hy opgetrek om Israel te verag; en die man wat hom doodmaak, sal die koning hom verryk met groot rykdom en hom sy dogter gee en sy vader se huis in Israel vrymaak.
26En Dawid het met die manne wat by hom staan, gespreek en gesê: Wat moet met die man gedoen word wat hierdie Filistyn doodmaak en die smaad van Israel wegneem? want wie is hierdie onbesnede Filistyn, dat hy die slagordes van die lewende God sou uitdaag?
27En die volk het hom so geantwoord en gesê: So sal dit gedoen word met die man wat hom doodmaak.
28En Elíab, sy oudste broer, het gehoor toe hy met die manne gespreek het; en Elíab se toorn het teen Dawid ontvlam, en hy het gesê: Waarom het jy hierheen gekom? en by wie het jy daardie paar skape in die woestyn agtergelaat? Ek ken jou trots en die stoutheid van jou hart; want jy het afgekom om die geveg te sien.
29Toe sê Dawid: Wat het ek nou gedoen? Is daar nie 'n oorsaak nie?
30En hy het van hom af weggedraai na 'n ander en op dieselfde manier gespreek, en die skare het hom weer op die vorige manier geantwoord.
31En toe die woorde gehoor word wat Dawid gespreek het, het hulle dit voor Saul laat hoor, en hy het hom laat roep.
32Toe sê Dawid vir Saul: Laat niemand se hart weens hom beswyk nie; u dienaar sal teen hierdie Filistyn gaan veg.
33Toe sê Saul vir Dawid: Jy kan nie teen hierdie Filistyn optrek om teen hom te veg nie, want jy is maar 'n jong man, en hy is 'n krygsman van sy jeug af.
34Toe sê Dawid vir Saul: U dienaar het sy vader se skape opgepas, en daar het 'n leeu en 'n beer gekom en 'n lam uitgehaalvan die kudde:
35En ek het agter hom aan uitgegaan en hom geslaan en dit uit sy mond gered; en toe hy teen my opstaan, het ek hom aan sy baard gegryp en hom geslaan en hom gedood.
36U dienaar het die leeu sowel as die beer gedood, en hierdie onbesnede Filistyn sal wees soos een van hulle, omdat hy die leërs van die lewende God uitgedaag het.
37Verder het Dawid gesê: Die HERE wat my gered het uit die klou van die leeu en uit die klou van die beer, Hy sal my red uit die hand van hierdie Filistyn. Toe sê Saul vir Dawid: Gaan, en die HERE sal met jou wees.
38En Saul het Dawid met sy wapenrusting bewapen en 'n koperhelm op sy hoof gesit; ook het hy hom met 'n wapen gewapen.
39Dawid het sy swaard om sy wapenrusting gegord, en hy het probeer om te gaan; want hy het dit nie bewys nie. Toe sê Dawid vir Saul: Ek kan nie saam met hulle gaan nie; want Ek het hulle nie beproef nie. En Dawid het hulle van hom afgesit.
40En hy het sy staf in sy hand geneem en vir hom vyf gladde klippe uit die spruit gekies en dit in 'n herderstas wat hy gehad het, in 'n sak gesit; en sy slinger was in sy hand, en hy het nader gekom na die Filistyn.
41En die Filistyn het aangekom en nader gekom na Dawid; en die man wat die skild gedra het, het voor hom uit gegaan.
42En toe die Filistyn rondkyk en Dawid sien, het hy hom verag, want hy was maar 'n jong en rooierig en mooi van voorkoms.
43Toe sê die Filistyn vir Dawid: Is ek 'n hond dat jy met stokke na my toe kom? En die Filistyn het Dawid by sy gode vervloek.
44Toe sê die Filistyn vir Dawid: Kom na my toe, en ek sal jou vlees aan die voëls van die hemel en die diere van die veld gee.
45Toe sê Dawid vir die Filistyn: Jy kom na my toe met 'n swaard en met 'n spies en met 'n skild; maar ek kom na jou toe in die Naam van die HERE van die leërskare, die God van die leërskare van Israel.
46Vandag sal die HERE jou in my hand gee; en Ek sal jou verslaan en jou hoof van jou wegneem; en Ek sal vandag die lyke van die leër van die Filistyne aan die voëls van die hemel en die wilde diere van die aarde gee; sodat die hele aarde kan weet dat daar 'n God in Israel is.
47En hierdie hele vergadering sal weet dat die HERE nie deur swaard en spies verlos nie; want die geveg behoort aan die HERE, en Hy sal julle in ons hand gee.
48En toe die Filistyn hom klaarmaak en nader kom om Dawid te ontmoet, het Dawid hom gehaas en na die leër gehardloop om die Filistyn te ontmoet.
49En Dawid het sy hand in sy sak gesteek en 'n klip daarvandaan geneem en dit geslinger, en hy het die Filistyn op sy voorhoof geslaan, sodat die klip in sy voorhoof gesink het; en hy het op sy aangesig na die aarde geval.
50En Dawid het die Filistyn oorwin met 'n slinger en met 'n klip, en hy het die Filistyn verslaan en hom gedood; maar daar was geen swaard in die hand van Dawid nie.
51Daarom het Dawid gehardloop en by die Filistyn gaan staan en sy swaard geneem en dit uit sy skede getrek en hom gedood en sy kop daarmee afgekap. En toe die Filistyne sien dat hulle kampvegter dood is, het hulle gevlug.
52En die manne van Israel en Juda het hulle klaargemaak en geskreeu en die Filistyne agtervolg totdat jy by die dal en by die poorte van Ekron kom. En die gewondes van die Filistyne het neergeval op die pad na Saáraim, tot by Gat en tot by Ekron.
53En die kinders van Israel het teruggekeer van die agtervolging van die Filistyne, en hulle het hul tente geplunder.
54Dawid het die hoof van die Filistyn geneem en dit na Jerusalem gebring; maar hy het sy wapenrusting in sy tent gesit.
55En toe Saul Dawid sien uittrek teen die Filistyn, sê hy vir Abner, die leërowerste: Abner, wie se seun is hierdie jongman? Toe sê Abner: So waar as u siel leef, o koning, ek kan nie sê nie.
56Toe sê die koning: Vra jy wie se seun die jong kind is.
57En toe Dawid terugkom van die slagting van die Filistyn, het Abner hom geneem en hom voor Saul gebring met die hoof van die Filistyn in sy hand.
58En Saul sê vir hom: Wie se seun is jy, jongman? En Dawid antwoord: Ek is die seun van u kneg Isai, die Betlehemiet.
Currently Selected:
1 Samuel 1 Samuel 17: CAB23
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
The Bible in Contemporary Afrikaans
Copyright © 2023, by City Bible Foundation ®
Used by permission of City Bible Foundation ® All rights reserved worldwide.
