Numeri Numeri 14
Numeri 14
Mag ons tog maar in Egipteland gesterf het! So murmurer die kinders van Israel
1En die hele vergadering het hul stem verhef en geroep; en die mense het daardie nag gehuil.
2En al die kinders van Israel het teen Moses en teen Aäron gemurmureer, en die hele vergadering het vir hulle gesê: Mag ons tog maar in Egipteland gesterf het! of sou God ons in hierdie woestyn gesterf het!
3En waarom het die HERE ons na hierdie land gebring om deur die swaard te val, sodat ons vroue en ons kinders 'n prooi sou word? was dit nie vir ons beter om na Egipte terug te keer nie?
4En hulle het vir mekaar gesê: Laat ons 'n owerste aanstel en na Egipte teruggaan.
5Toe val Moses en Aäron op hulle aangesig voor die hele vergadering van die vergadering van die kinders van Israel.
6En Josua, die seun van Nun, en Kaleb, die seun van Jefunne, wat was van die wat die land verken het, het hulle klere geskeur.
7En hulle het met die hele menigte van die kinders van Israel gespreek en gesê: Die land wat ons deurgetrek het om dit te verken, is 'n uitermate goeie land.
8As die HERE 'n welbehae in ons het, dan sal Hy ons in hierdie land bring en dit aan ons gee; 'n land wat oorloop van melk en heuning.
9Wees net nie opstandig teen die HERE nie, en vrees nie die volk van die land nie; want hulle is vir ons brood; hulle verdediging is van hulle afgewyk, en die HERE is met ons; vrees hulle nie.
10Maar die hele vergadering het beveel om hulle met klippe te stenig. En die heerlikheid van die HERE het in die tent van samekoms verskyn voor al die kinders van Israel.
11Toe sê die HERE vir Moses: Hoe lank sal hierdie volk My terg? en hoe lank sal dit duur voordat hulle My glo, vanweë al die tekens wat Ek onder hulle gedoen het?
12Ek sal hulle met die pes tref en hulle onterf, en Ek sal van jou 'n groter nasie en sterker maak as hulle.
13Toe sê Moses aan die HERE: Dan sal die Egiptenaars dit hoor, want U het hierdie volk in U mag onder hulle uit opgebring;
14En hulle sal dit aan die inwoners van hierdie land vertel, want hulle het gehoor dat U HERE onder hierdie volk is, dat U HERE van aangesig tot aangesig gesien word, en dat U wolk oor hulle staan en dat U bedags voor hulle uit trek. tyd in 'n wolkkolom en in 'n vuurkolom in die nag.
15As jy dan al hierdie volk soos een man doodmaak, sal die nasies wat die roem van jou gehoor het, spreek en sê:
16Omdat die HERE nie in staat was om hierdie volk in die land in te bring wat Hy hulle met 'n eed beloof het nie, daarom het Hy hulle in die woestyn gedood.
17En nou, ek smeek jou, laat die krag van my HERE groot wees, soos jy gespreek het deur te sê:
18Die HERE is lankmoedig en groot barmhartigheid, wat ongeregtigheid en oortreding vergewe en geensins die skuldige reinig nie, en die ongeregtigheid van die vaders besoek aan die kinders tot in die derde en vierde geslag.
19Verskoon tog die ongeregtigheid van hierdie volk na die grootheid van U goedertierenheid, en soos U hierdie volk vergewe het, van Egipte af tot nou toe.
20En die HERE het gesê: Ek het vergewe volgens U woord.
21Maar so waar as wat Ek leef, die hele aarde sal vol wees met die heerlikheid van die HERE.
22Omdat al daardie manne wat my heerlikheid en my wonders gesien het, wat ek in Egipte en in die woestyn gedoen het, en my nou al tien maal versoek het en nie na my stem geluister het nie;
23Waarlik, hulle sal die land nie sien wat Ek aan hulle vaders met 'n eed beloof het nie, en niemand van die wat My geterg het, sal dit sien nie.
24Maar my dienaar Kaleb, omdat hy 'n ander gees by hom gehad het en My volkome gevolg het, sal Ek hom bring in die land waarin hy gegaan het; en sy nageslag sal dit in besit neem.
25(En die Amalekiete en die Kanaäniete het in die dal gewoon.) Draai julle môre om en gaan na die woestyn op die pad van die Skelfsee.
26En die HERE het met Moses en Aäron gespreek en gesê:
27Hoe lank sal ek hierdie bose vergadering verdra wat teen my murmureer? Ek het die murmureringe van die kinders van Israel gehoor wat hulle teen My murmureer.
28Sê vir hulle: So waar as Ek leef, spreek die HERE, soos julle voor my ore gespreek het, so sal Ek aan julle doen.
29Jou lyke sal in hierdie woestyn val; en almal wat van julle getel is, volgens julle hele getal, van twintig jaar oud en daarbo, wat teen my gemurmureer het,
30Julle sal ongetwyfeld nie in die land kom waaroor Ek gesweer het om julle daarin te laat woon nie, behalwe Kaleb, die seun van Jefunne, en Josua, die seun van Nun.
31Maar julle kindertjies wat julle gesê het dat dit 'n prooi moet word, hulle sal Ek inbring, en hulle sal die land ken wat julle verag het.
32Maar julle, julle lyke, hulle sal in hierdie woestyn val.
33En julle kinders sal veertig jaar in die woestyn rondswerf en julle hoererye dra totdat julle lyke in die woestyn verwoes is.
34Volgens die getal van die dae waarin julle die land verken het, veertig dae, elke dag vir 'n jaar lank, moet julle julle ongeregtighede dra, veertig jaar, en julle sal my belofte verbreek.
35Ek, die HERE, het gesê: Ek sal dit sekerlik doen aan hierdie hele bose vergadering wat teen My vergader het; in hierdie woestyn sal hulle verteer word, en daar sal hulle sterwe.
36En die manne wat Moses gestuur het om die land te verken, wat teruggekeer het en die hele vergadering teen hom laat murmureer het deur 'n laster oor die land te bring,
37Selfs daardie manne wat die slegte gerug oor die land gebring het, het gesterf deur die plaag voor die aangesig van die HERE.
38Maar Josua, die seun van Nun, en Kaleb, die seun van Jefunne, wat van die manne was wat gegaan het om die land te verken, het nog gelewe.
39En Moses het hierdie woorde aan al die kinders van Israel vertel, en die volk het baie getreur.
40En hulle het die môre vroeg opgestaan en hulle op die top van die berg geklim en gesê: Kyk, ons is hier en gaan op na die plek wat die HERE beloof het, want ons het gesondig.
41Toe sê Moses: Waarom oortree julle nou die gebod van die HERE? maar dit sal nie voorspoedig wees nie.
42Moenie optrek nie, want die HERE is nie onder julle nie; dat julle nie voor julle vyande verslaan word nie.
43Want die Amalekiete en die Kanaäniete is daar voor julle, en julle sal deur die swaard val; omdat julle van die HERE afgewend is, daarom sal die HERE nie met julle wees nie.
44Maar hulle was vermetel om op die top van die heuwel op te gaan; nogtans het die verbondsark van die HERE en Moses nie uit die laer weggetrek nie.
45Toe het die Amalekiete afgekom en die Kanaäniete wat op daardie heuwel gewoon het, en hulle het hulle verslaan en hulle in verwarring gebring tot by Horma.
Currently Selected:
Numeri Numeri 14: CAB23
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
The Bible in Contemporary Afrikaans
Copyright © 2023, by City Bible Foundation ®
Used by permission of City Bible Foundation ® All rights reserved worldwide.