Iivan 14
14
Dorogu, tozi da elos
1«Älgiä olgua huolissah. Uskokkua Jumalah da uskokkua minuh. 2Minun Tuatan talois on äijy pertii – muite enhäi minä sanos, buiteku menen varustamah eländysijua teih näh. 3Minä menen varustamah eländysijua teih näh, no sen jälgeh tulen järilleh i vien teidy iččeni luo, ku työ voizitto olla sie, kus minä olen. 4Tiettäväine, työ tunnetto sinne dorogan, kunne minä menen.»
5Homa sanoi Hänele: «Ižändy, myö emmo tiijä, kunne Sinä menet. Misbo sit tiijämmö dorogan?» 6Iisus vastai: «Minä olen dorogu, tozi dai elos. Niken ei piäze Tuatan luo ku vai minun kauti. 7Ku työ tiedänettö minuu, opastutto tiedämäh i minun Tuattua. Jo nygöi työ tiijättö Händy, olettohäi nähnyh Händy.»
8Hilippy sanoi Hänele: «Ižändy, ozuta meile Tuattua, muudu emmo kyzy.»
9Iisus vastai: «Etgo sinä, Hilippy, tiijä minuu, hos olen nenga hätken olluh teijän joukos? Ken on nähnyh minuu, se on nähnyh i Tuattua. Kuibo sinä voit sanuo: ‘Anna meile nähtä Tuattua’? 10Etgo usko – minä olen Tuatas, da Tuatto on minus? Ku pagizen teijänke, en pagize omas nimes. Tuatto on minus, i Häi ruadau omii ruadoloi minun kauti. 11Uskuot, ku sanon: ‘Minä olen Tuatas da Tuatto on minus’, a ku muite etto uskone, uskuot minun ruadoloin täh.
12Toven, toven sanon teile: ken uskou minuh, se luadiu moizii ruadoloi, mittumii minä luajin, da vie suurembiigi. Minä, näit, menen Tuatan luo. 13I midä vai etto pakinne minun nimes, sen minä luajin, anna Tuatto ylendettäs Poijas! 14Midä vai minun nimes etto pakinne minul, sen minä luajin.»
Pyhä Hengi tulou Auttajakse
15«Ku työ suvainnetto minuu, työ novvatto minun käskylöi. 16Minä pokoroičemmos Tuatale, i Häi andau teile toizen Puolistajan, kudai on teijänke ilmazen ijän. 17Tämä Auttai on Toven Hengi. Muailmu ei voi suaha Hengie, ku muailmu eigo näi, eigo tunne Händy. No työ tunnetto Hänen, ku Häi pyzyy teijän luo da on teis.
18En minä jätä teidy orboloikse, a tulen teijän luo. 19Vie vähäine aigua, i muailmu minuu enämbi ei näi, a työ näittö, ku minä elän, dai työ rubietto elämäh. 20Sinä piän työ ellendättö: minä olen Tuatas, työ oletto minus, minä teis. 21Se, ken on ottanuh vastah minun käskyt da noudau niilöi, se suvaiččou minuu. Minun Tuatto suvaiččou sidä, ken suvaiččou minuu, a minä suvaičen händy da ozutan iččie hänele.»
22Juudu, – ei se Iskariot, a toine – sanoi Hänele: «Ižändy, miksebo luajit muga? Miksebo iččiedäs ozutat vai meile, a et muailmale?» 23Iisus vastai: «Ken ku suvainnou minuu, häi noudau minun sanua. Minun Tuatto suvaiččou händy, i myö tulemmo hänen luo da jiämmö elämäh hänen luo. 24Se, ken ei suvaiče minuu, ei novva minun sanua – no se sana, kudaman työ kuuletto, ei ole minun oma, a on Tuatan, kudai työndi minuu.
25Nämii pagizen teijänke, kuni olen vie teijän keskes. 26Puolistai, Pyhä Hengi, kudaman Tuatto minun nimes työndäy, opastau teile kaiken da mustoittau mieleh kai, midä olen teijänke paissuh.
27Minä jätän teile rauhan. Minä oman rauhan annan teile, en anna mostu rauhua, mittumua muailmu tariččou. Älgiä olgua huolissah, olgua rohkiet. 28Kuulittohäi, midä sanoin: minä lähten iäre, no tulen järilleh teijän luo. Ku suvaiččizitto minuu, työ olizitto hyväs mieles, ku menen Tuatan luo, Tuatto, näit, on minuu suurembi. 29Minä sanoin teile täh näh enne sen stuanivundua, anna työ uskozitto, konzu se stuanivuu. 30Enämbi minä teijänke äijiä en pagize, ku tämän muailman ižändy on jo tulos. Nimittumua valdua hänel minuh ei ole, 31no muailmal pidäy tiediä: minä suvaičen Tuattua i luajin muga, kui Tuatto minule on käskenyh luadie. Noskua, läkkiä tiäpäi.»
Currently Selected:
Iivan 14: LIVVI
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
(c) Biblienkiännändyinstituuttu, Helsinki 2003
Iivan 14
14
Dorogu, tozi da elos
1«Älgiä olgua huolissah. Uskokkua Jumalah da uskokkua minuh. 2Minun Tuatan talois on äijy pertii – muite enhäi minä sanos, buiteku menen varustamah eländysijua teih näh. 3Minä menen varustamah eländysijua teih näh, no sen jälgeh tulen järilleh i vien teidy iččeni luo, ku työ voizitto olla sie, kus minä olen. 4Tiettäväine, työ tunnetto sinne dorogan, kunne minä menen.»
5Homa sanoi Hänele: «Ižändy, myö emmo tiijä, kunne Sinä menet. Misbo sit tiijämmö dorogan?» 6Iisus vastai: «Minä olen dorogu, tozi dai elos. Niken ei piäze Tuatan luo ku vai minun kauti. 7Ku työ tiedänettö minuu, opastutto tiedämäh i minun Tuattua. Jo nygöi työ tiijättö Händy, olettohäi nähnyh Händy.»
8Hilippy sanoi Hänele: «Ižändy, ozuta meile Tuattua, muudu emmo kyzy.»
9Iisus vastai: «Etgo sinä, Hilippy, tiijä minuu, hos olen nenga hätken olluh teijän joukos? Ken on nähnyh minuu, se on nähnyh i Tuattua. Kuibo sinä voit sanuo: ‘Anna meile nähtä Tuattua’? 10Etgo usko – minä olen Tuatas, da Tuatto on minus? Ku pagizen teijänke, en pagize omas nimes. Tuatto on minus, i Häi ruadau omii ruadoloi minun kauti. 11Uskuot, ku sanon: ‘Minä olen Tuatas da Tuatto on minus’, a ku muite etto uskone, uskuot minun ruadoloin täh.
12Toven, toven sanon teile: ken uskou minuh, se luadiu moizii ruadoloi, mittumii minä luajin, da vie suurembiigi. Minä, näit, menen Tuatan luo. 13I midä vai etto pakinne minun nimes, sen minä luajin, anna Tuatto ylendettäs Poijas! 14Midä vai minun nimes etto pakinne minul, sen minä luajin.»
Pyhä Hengi tulou Auttajakse
15«Ku työ suvainnetto minuu, työ novvatto minun käskylöi. 16Minä pokoroičemmos Tuatale, i Häi andau teile toizen Puolistajan, kudai on teijänke ilmazen ijän. 17Tämä Auttai on Toven Hengi. Muailmu ei voi suaha Hengie, ku muailmu eigo näi, eigo tunne Händy. No työ tunnetto Hänen, ku Häi pyzyy teijän luo da on teis.
18En minä jätä teidy orboloikse, a tulen teijän luo. 19Vie vähäine aigua, i muailmu minuu enämbi ei näi, a työ näittö, ku minä elän, dai työ rubietto elämäh. 20Sinä piän työ ellendättö: minä olen Tuatas, työ oletto minus, minä teis. 21Se, ken on ottanuh vastah minun käskyt da noudau niilöi, se suvaiččou minuu. Minun Tuatto suvaiččou sidä, ken suvaiččou minuu, a minä suvaičen händy da ozutan iččie hänele.»
22Juudu, – ei se Iskariot, a toine – sanoi Hänele: «Ižändy, miksebo luajit muga? Miksebo iččiedäs ozutat vai meile, a et muailmale?» 23Iisus vastai: «Ken ku suvainnou minuu, häi noudau minun sanua. Minun Tuatto suvaiččou händy, i myö tulemmo hänen luo da jiämmö elämäh hänen luo. 24Se, ken ei suvaiče minuu, ei novva minun sanua – no se sana, kudaman työ kuuletto, ei ole minun oma, a on Tuatan, kudai työndi minuu.
25Nämii pagizen teijänke, kuni olen vie teijän keskes. 26Puolistai, Pyhä Hengi, kudaman Tuatto minun nimes työndäy, opastau teile kaiken da mustoittau mieleh kai, midä olen teijänke paissuh.
27Minä jätän teile rauhan. Minä oman rauhan annan teile, en anna mostu rauhua, mittumua muailmu tariččou. Älgiä olgua huolissah, olgua rohkiet. 28Kuulittohäi, midä sanoin: minä lähten iäre, no tulen järilleh teijän luo. Ku suvaiččizitto minuu, työ olizitto hyväs mieles, ku menen Tuatan luo, Tuatto, näit, on minuu suurembi. 29Minä sanoin teile täh näh enne sen stuanivundua, anna työ uskozitto, konzu se stuanivuu. 30Enämbi minä teijänke äijiä en pagize, ku tämän muailman ižändy on jo tulos. Nimittumua valdua hänel minuh ei ole, 31no muailmal pidäy tiediä: minä suvaičen Tuattua i luajin muga, kui Tuatto minule on käskenyh luadie. Noskua, läkkiä tiäpäi.»
Currently Selected:
:
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
(c) Biblienkiännändyinstituuttu, Helsinki 2003