မဿဲ 14

ဗတ္တိဇံယောဟန် အနိ့စ္စရောက်ခြင်း

(မာကု ၆.၁၄–၂၉; လုကာ ၉.၇–၉)

1ထိုအချိန်၌ ဂါလိလဲပြည်ကို အုပ်ချုပ်သည့် ဟေရုဒ်မင်းသည် ယေသျှုအကြောင်းကို ကြားလေ၏။ 2ထိုအခါ သူက “ဤသူသည် သီခြင်းက ထမြောက်လာသော ဗတ္တိဇံယောဟန် အမှန်ပင်ဖြစ်၏။ ထို့ကြောင့် နိမိတ်လက္ခဏာတိကို ပြရန် တန်ခိုးဟိ၏” ဟု မိမိအရာဟိတိကို ပြော၏။

3 # လု ၃.၁၉,၂၀ ဟေရုဒ်မင်းသည် မိမိ၏ညီ ဖိလိပ္ပု၏မယား ဟေရောဒိနှင့် ပတ်သက်၍ ယောဟန်ကို သံကြိုးနှင့် ချိုင်၍ ဖမ်းဆီးကာ ထောင်ထဲ၌ ချထားခ၏။ 4အကြောင်းမူကား၊ ဗတ္တိဇံယောဟန်က “သင်သည် ဟေရောဒိကို လက်ထပ်ခြင်းသည်ကား တရားတော်နှင့် မကိုက်ညီ” ဟု မကြာမကြာ ပြောဆိုခြင်းကြောင့် ဖြစ်၏။ 5ဟေရုဒ်သည် ယောဟန်ကို သတ်လိုသော်လည်း ယုဒလူများက သူသည် ပရောဖက်တစ်ပါးဖြစ်သည် ဟု သိနိန်ကြသောကြောင့် ထိုသူရို့ကို ကြောက်နိန်ကြ၏။

6ဟေရုဒ်၏မွီးနိ့ပွဲတွင် ဟေရောဒိ၏သမီးသည် ပရိသတ်တိရှိ့တွင် ကပြဖျော်ဖြေ၏။ ဟေရုဒ်မင်းသည် အလွန်စိတ်ရွှင်လန်းသည်ဖြစ်၍ 7“သင်တောင်းသမျှကို ငါ ပီးမည်ဟု သင့်ကို ငါ ကျိန်ပြော၏” ဟု သူမအား ကတိပီးလိုက်၏။ 8ထိုမိန်းမငယ်ကလည်း သူမ၏မိခင် အကြံပီးထားသည့်အတိုင်း “ဗတ္တိဇံယောဟန်၏ဦးဂေါင်းကို ဤဗျ့ထက်၌ ယခုပင်လျှင် ပီးတော်မူပါ” ဟု တောင်းလေ၏။ 9ထိုအခါ မင်းကြီးသည် အလွန် စိတ်ထိခိုက်သော်လည်း ဧည့်ပရိသတ်ရှိ့တွင် ကတိပီးထားပြီးဖြစ်သောကြောင့်၊ သူမ၏ဆန္ဒအတိုင်း လုပ်ပီးရန် အမိန့်ပီးလိုက်၏။ 10ယေဇူးနန့် ထောင်ထဲ၌ ချထားသော ယောဟန်၏ဦးဂေါင်းကို ဖြတ်ပြီးလျှင် 11ဗျ့၌ ထည့်၍ သူမအား ပီးလိုက်၏။ သူမသည် ယောဟန်၏ဦးဂေါင်းကို မိခင်၏လက်သို့ အပ်လေ၏။ 12ယောဟန်၏တပည့်များသည်လည်း ယောဟန်၏ အလောင်းကို သယ်ယူ၍ သင်္ဂြိုလ်ကြ၏။ ထို့နောက် သူရို့သည် လား၍ ယေသျှုအား ပြောကြလေ၏။

ယေသျှုက လူငါးထောင်ကို ကျွေးမွေးတော်မူခြင်း

(မာကု ၆.၃၀–၄၄; လုကာ ၉.၁၀–၁၇; ယောဟန် ၆.၁–၁၄)

13ယေသျှုသည် ယောဟန်၏သတင်းကို ကြားသောခါ၊ ထိုအရပ်မှ လောင်းတစ်စီးဖြင့် လူသူကင်းမဲ့ရာအရပ်သို့ တစ်ယောက်တည်း ကြွတော်မူ၏။ ဤသတင်းကို လူတိကြားသောအခါ မိမိရို့မြို့ရွာအသီးသီးမှ ထွက်၍ ကုန်းကြောင်းခရီးဖြင့် ကိုယ်တော်၏နောက်သို့ လိုက်ကြ၏။ 14ယေသျှုသည် လောင်းထက်မှ ဆင်းပြီးနောက် လူအုပ်ကြီးကို မြင်သောအခါ စိတ်နှလုံးထဲ၌ အလွန် သနားတော်မူသည်ဖြစ်၍ မကျန်းမာသောသူများကို ကျန်းမာစီတော်မူ၏။

15ထိုနိ့ညစာဖက်၌ တပည့်တော်တိသည် ကိုယ်တော်အပါးသို့ ရောက်လာကြပြီးလျှင် “မိုးချုပ်ပြီဖြစ်၍ လူသူကင်းမဲ့သည့် အရပ်ဖြစ်၏။ ဤသူရို့အဖို့ စားစရာဝယ်ခြင်းငှာ လူအချို့ကို ကျေးရွာများသို့ စီရွှတ်တော်မူပါ” ဟု လျှောက်ကြ၏။

16ယေသျှုကလည်း “သူရို့လားစရာမလို၊ သင်ရို့ကိုယ်တိုင် သူရို့ကို စားစရာ တစ်စုံတစ်ခု ပီးကတ်ရဖို့” ဟု မိန့်တော်မူ၏။

17ထိုအခါ တပည့်တော်တိက “အကျွန်ရို့အားလုံးမှာ မုန့်ငါးလုံးနှင့် ငါးနှစ်ကောင်ရာ ဟိပါ၏” ဟု ပြန်လျှောက်ကြ၏။

18ကိုယ်တော်ကလည်း “ထိုသို့ဆိုသော်၊ သင်ရို့မှာ ဟိသောအရာများကို ငါ့ပါးသို့ ယူလာကတ်” ဟု မိန့်တော်မူ၏။ 19ကိုယ်တော်သည် လူပရိသတ်တိကို မြက်ခင်းပြင်ထက်မှာ ထိုင်ခိုင်းလိုက်၏။ ထို့နောက် မုန့်ငါးလုံးနှင့် ငါးနှစ်ကောင်ကို ယူ၍ ကောင်းကင်သို့ မျှော်ကြည့်လျက် ဘုရားသခင်၏ကျေးဇူးတော်ကို ချီးမွမ်းပြီးမှ မုန့်ကိုဖဲ့၍ တပည့်တော်တိကို ပီး၏၊ တပည့်တော်တိသည် ထိုမုန့်ကို လူတိအား ဝီငှပီးကြ၏။ 20လူအားလုံး ဝစွာစားကြပြီးမှ၊ စားကြွင်းစားကျန်တိကို လိုက်၍ ကောက်သိမ်းသောအခါ တောင်းနှင့် တစ်ဆယ့်နှစ်တောင်း အပြည့် ရ၏။ 21စားသုံးကြသောလူဦးရေမှာ မိန်းမနှင့် အသျှေတိမပါဘဲ၊ ယောက်ျားတိချည်း သီးသန့် ၅,၀၀၀ ခန့် ဟိလေ၏။

ယေသျှုသည် ရီထက်၌ လမ်းလျှောက်ခြင်း

(မာကု ၆.၄၅–၅၂; ယောဟန် ၆.၁၅–၂၁)

22ယေသျှုသည် လူတိကို ပြန်ရွတ်တော်မူစဉ်၊ တပည့်တော်ရို့ကိုလည်း လောင်းထဲသို့ ဝင်ခိုင်းကာ အိုင်တစ်ဘက်ကမ်းသို့ သူ၏ရှိ့က ကူးခိုင်းလိုက်၏။ 23လူတိကို ပြန်ရွှတ်လိုက်ပြီးနောက် ကိုယ်တော်သည် ဆုတောင်းရန် တောင်ကုန်းထက်သို့ တက်လား၏။ ညအချိန်ရောက်သောအခါ ကိုယ်တော်သည် ထိုအရပ်၌ တစ်ယောက်တည်း ဟိလေ၏။ 24ထိုအချိန်၌ လောင်းသည် ကမ်းနှင့် ဝီးကွာလာသောခါ၊ လီဆန်ဖြစ်သောကြောင့် လှိုင်းထသဖြင့် လောင်းသည် လူးလွန့်လျက် ဟိ၏။

25မိုးသောက်ဘက် သုံးချက်တီးချိန်နှင့် ခြောက်ချက်တီးအချိန်ကြားတွင် ယေသျှုသည် ရီထက်၌ လမ်းလျှောက်၍ တပည့်တော်တိပါးသို့ လာ၏။ 26ထိုသို့ ကိုယ်တော်သည် ရီထက်က လမ်းလျှောက်လာသည်ကို တပည့်တော်ရို့သည် မြင်ကြသောအခါ ထိန့်လန့်တုန်လှုပ်လျက်၊ “ဆစ်စီ” ဟု ကြောက်ရွံ့စွာ အော်ဟစ်ကြ၏။

27ယေသျှုလည်း ချက်ချင်းပင် “မကြောက်ကတ်ကေ့။ တည်ကြည်ကြလော့။ ငါရာဖြစ်၏” ဟု ပြန်ပြောလေ၏။

28ထိုအခါ ပေတရုက “သခင်ဘုရား၊ ကိုယ်တော်သာမှန်လျှင် အကျွန်လည်း ရီထက်က လမ်းလျှောက်၍ ကိုယ်တော်ပါးသို့ လာစီခြင်းငှာ မိန့်တော်မူပါ” ဟု လှမ်း၍ ပြော၏။

29ယေသျှုကလည်း “လာလော့” ဟု အမိန့် ပီးလိုက်သည်နှင့် ပေတရုသည် လောင်းထဲက ဆင်းကာ ရီထက်မှာ လမ်းလျှောက်၍ ယေသျှုပါးသို့ လား၏။ 30သို့သော် သူသည် လီကြမ်းတိုက်သည်ကို သတိထားမိသဖြင့် ကြောက်စိတ်ဝင်လာ၍ ရီထဲသို့ မြုပ်လုသည်ဟိသော် “အသျှင်၊ အကျွန့်ကို ကယ်တော်မူပါ” ဟု အော်ဟစ်လေ၏။

31ယေသျှုသည် ချက်ချင်း လက်ကို ဆန့်၍ ပေတရုကို ဆွဲကိုင်ပြီးလျှင် “ယုံကြည်ခြင်းအားနည်းသောသူ ဇာကြောင့် မယုံသင်္ကာဖြစ်နိန်လဲ” ဟု မိန့်တော်မူ၏။

32သူရို့နှစ်ယောက်သည် လောင်းထက်သို့ ရောက်သောအခါ လီသည်လည်း ငြိမ်လေ၏။ 33ထိုအခါ လောင်းထဲ၌ ဟိသောတပည့်တော်တိက ယေသျှုကို ကိုးကွယ်လျက် “ကိုယ်တော်သည် ဘုရားသား အမှန်ပင် ဖြစ်၏” ဟု လျှောက်ကြလေ၏။

ယေသျှုသည် ဂင်္နေသရက်အရပ်၌ ဖျားနာနီသူများကို ကျန်းမာစီခြင်း

(မာကု ၆.၅၃–၅၆)

34ယေသျှုနှင့် တပည့်တော်ရို့သည် အိုင်ကို ဖြတ်၍ ဂင်္နေသရက်အရပ်သို့ ရောက်လာကြ၍ 35ထိုအရပ်၌ နီထိုင်ကြသော လူများက ကိုယ်တော့်ကို သိကြ၏။ ထို့ကြောင့် သူရို့သည် ပတ်ဝန်းကျင်အနီးအနားမှ မကျန်းမာသောသူများကို ယေသျှုထံသို့ ခေါ်ဆောင်လာကြ၏။ 36ထိုမကျန်းမာသောသူများက ကိုယ်တော်၏ဝတ်ရုံအနားပန်းဖွားကို တို့ခွင့်ရစီခြင်းငှာ တောင်းဆိုကြ၏။ ဝတ်ရုံအစွန်အဖျားချေကို တို့ရုံမျှဖြင့် လူမမာတိအားလုံး ကျန်းမာကြလေ၏။

Currently Selected:

မဿဲ 14: NTRKB24

Highlight

Copy