Matvei 13
13
OZOITEZSTARINAD TAIVHAN VALDKUNDAN POLHE 13:1-52
Semendai
(Mark. 4:1-9; Luk. 8:4-8)
1Necen-žo päivän Iisus läksi pertišpäi, mäni järven randale i ištuihe sigä. 2Hänes ümbri kerazihe mugoine sur՚ rahvazkogo, miše hänele pidi mända veneheze. Hän ištui venehes, a kaik rahvaz seižui randal, 3i hän pagiži heile äjiš azjoiš ozoitezstarinoil. Hän sanui: «Mez՚ läksi semendamha. 4I konz hän semenzi, erased semned lanksiba teverhe, i lindud tuliba i söiba jüväd. 5Erased semned lanksiba kivimaha, kus semnile oli vähä mad. Nene semned teravas läksiba orahaižile, sikš ku ma ei olend süvä, 6no konz päiväine paštaškanzi, orahaižed vänttuiba, i ku niil ei olend jurid, ned kuivehtuiba. 7Erased semned lanksiba ogahheiniden keskhe, ogahhein kazvoi i täpsi orahaižid. 8No erased semned lanksiba hüvähä maha i andoiba villän, kudamb sada, kudamb kuz՚kümne, kudamb koumekümne jüväd. 9Kenel oma korvad kulda, ka se kulgaha!»
Mikš Iisus pagižeb ozoitezstarinoil?
(Mark. 4:10-12; Luk. 8:9-10)
10Openikad tuliba Iisusannoks i küzuiba: «Mikš sinä pagižed heile ozoitezstarinoil?» 11Iisus sanui: «Sikš, miše teile om anttud teta taivhan valdkundan peitazjoid, a heile ei. 12Kenel om, sille anttas, i hän sab enamban mi külläks, no kenel ei ole, sil ottas se-ki, midä hänel om. 13Minä sikš pagižen heile ozoitezstarinoil, miše hö kacten ei nähkoi, kundelten ei kulgoi i ei el՚gekoi. 14Heiš todenzub se Isaijan endustuz:
– Tö kulden kulet, no et el՚gekoi,
kacten kacut, no et nähkoi.
15Necen rahvahan südäimed oma kovidunuded.
Hö habi kuleba korvil,
i sil՚mäd hö oma umbištanuded,
miše ei voiži sil՚mil nähta,
ei voiži korvil kulda,
ei voiži el՚geta südäimel,
i ei voiži kärautas pahaspäi,
miše minä tegižin heid tervhikš.
16Ozakahad oma teiden sil՚mäd, sikš miše ned nägeba, i teiden korvad, sikš miše ned kuleba! 17Todeks sanun teile: äjad Jumalan sanankandajad i tozioiktad mehed tahtoiba nägištada, midä tö näget, no ei nähnugoi, i kulištada, midä tö kulet, no ei kulnugoi.»
Midä om ozoitezstarin semendajan polhe
(Mark. 4:13-20; Luk. 8:11-15)
18«Kundelkat-žo, midä om ozoitezstarin semendajan polhe. 19Konz ken-ni kuleb vestin taivhan valdkundan polhe i ei el՚genda sidä, soton tuleb i tembaidab, mi hänen südäimehe oli semetud. Nene oma semned, kudambad oli semetud teverhe. 20Semenduz kivimaha oma nene, ked kuleba sanan i ihastusenke sid՚-žo otaba sen, 21no hö uskoba vaiše penen pordon, sikš miše heil ei ole jurid. Konz tuleb ahtištuz vai küksend sanan tagut, hö hül՚gäidaba sen kerdalaz. 22Semenduz ogahheiniden keskhe oma nene, ked kuleba sanan, no heiš sana ei to satust, sikš miše necen elon holed i himo olda elokahan täptaba necen sanan. 23No semenduz hüvähä maha oma nene mehed, ked kuleba sanan i el՚gendaba sen. Hö toba satust: ken sada, ken kuz՚kümne, ken koumekümne jüväd.»
Nižu i rujoheinäd
24Iisus sanui heile toižen ozoitezstarinan: «Taivhan valdkund om mugoine: Mez՚ semenzi pöudho hüvid semnid. 25No konz kaik magaziba, tuli hänen vihanik, semenzi nižun keskhe rujoheinid i läksi sigäpäi. 26Konz vil՚l՚ läksi orahaižile i tähkale, rujohein-ki näguškanzi. 27Radnikad mäniba siloi ižandannoks i sanuiba hänele: ‘Ižand, ved՚ sinä oled semendanu pöudho hüvid semnid! Kuspäi sid՚ kazvoiba nene rujoheinäd?’ 28Ižand sanui heile: ‘Sen om tehnu minun vihanik.’ Radnikad küzuiba siloi hänel: ‘Tahtoid-ik sinä, miše mö mänižim i nütkižim nene rujoheinäd?’ 29‘En’ – hän sanui – ‘tö voit ühtes rujoheinidenke nütkta nižud-ki. 30Kazgaha ned ühtes rahnmižehesai. Konz se aig tuleb, minä sanun rahnojile: Kerakat ezmäi rujoheinäd i sidogat tukuihe, miše voiži poltta. A nižu kerakat minun aitha.’»
Gorčicansemen i muigotez
(Mark. 4:30-34; Luk. 13:18-21)
31Iisus sanui heile völ mugoižen ozoitezstarinan: «Taivhan valdkund om kuti gorčicansemen, kudamban mez՚ semenzi ičeze pöudho. 32Se om penemb kaikid semnid, no kazvab surembaks kaiked, midä linmal om. Lopuks sišpäi tuleb pu, muga miše taivhan lindud lendaba i tegeba pezad sen oksile.»
33Völ-ki hän sanui heile ozoitezstarinan: «Taivhan valdkund om kuti muigotez. Konz naine segoiti muigotest koumehe saton-märaha jauhod, ka kaik taigin libui.»
34Kaiken necen Iisus pagiži rahvahale ozoitezstarinoil. Ozoitezstarinoita hän ei pagižend heile, 35miše tuliži todeks nece Jumalan sanankandajan sana:
– Minä avaidan sun i pagižen ozoitezstarinoil.
Avaidaškanden sidä, mi om olnu peitos
mirun tegemižen aigaspäi.
Midä om ozoitezstarin rujoheiniden polhe
36Sid՚ Iisus oigenzi rahvahan sigäpäi i iče mäni pert՚he. Openikad tuliba hänennoks i küzuiba: «Sanu meile: midä om ozoitezstarin pöudon rujoheiniden polhe?» 37Hän sanui heile: «Mez՚, kudamb semenzi hüvid semnid, om Mehen Poig. 38Pöud om mir. Hüvä semen oma nene mehed, ked eläba taivhan valdkundas, rujoheinäd oma nene mehed, ked oma sotonan valdan al. 39Vihanik, kudamb semenzi rujoheinid, om lemboi, rahnmine nece om mirun lop i rahnojad oma angelad. 40Muga kut rujoheinäd keratas i polttas, ninga linneb necen mirun lopus. 41Mehen Poig oigendab ičeze angeloid, i hö keradaba hänen valdkundaspäi kaikid, ked veba rahvast grähkähä, i kaikid, ked tegeba pahad. 42Angelad taciba heid palajaha päčhe. Sigä voiktas i kirskutadas hambhil. 43No tozioiktad mehed hoštaškandeba kuti päiväine, konz heiden Tat otab kaiken valdan. Kenel oma korvad kulda, ka se kulgaha!»
Ozoitezstarinad kal՚huden, hel՚men i notan polhe
44«Taivhan valdkund om kuti kal՚huz՚, kudamb om kaidud pöudho. Konz mez՚ löuzi sen, hän peiti sen udes maha, i sid՚ hän ihastusiš mäni i möi kaiken, midä hänel oli, i osti sen pöudon.
45Taivhan valdkund om mugažo ningoine: Möndmez՚ eci čomid hel՚mid. 46Konz hän löuzi ühten arvokahan hel՚muden, hän möi kaiken, midä hänel oli, i osti sen.
47Völ taivhan valdkund om kuti not, kudamb lasktihe merhe i kudamb kerazi erazvuittušt kalad. 48Konz not tegihe täudeks, kalanikad vediba sen randha, ištuihe i paniba hüväd kalad puzuihe, a hondod taciba. 49Mugažo linneb mirun lopus: angelad tuleba, erigoitaba pahoid tozioiktoišpäi 50i taciba heid palajaha päčhe. Sigä voiktas i kirskutadas hambhil.»
51Iisus küzui heil: «El՚gendat-ik nügüd՚ kaiken necen?» «El՚gendam, Ižand» – hö sanuiba. 52Siloi hän sanui heile: «Sikš jogahine käskištonopendai, ken om tehnus taivhan valdkundan openikaks, om kuti pertin ižand, kudamb ičeze aitaspäi sab ut i vanhad.»
IISUS KÄVELEB GALILEJAS I LÄHEMBAIÄIŠ TAHOIŠ 13:53–17:27
Iisus kävub kodilidnas
(Mark. 6:1-6; Luk. 4:16-30)
53Konz Iisus lopi sanelda nene ozoitezstarinad, hän läksi sigäpäi 54i tuli kodilidnaha. Sigä hän openzi rahvast suimpertiš. Hö čududelihe i küzeliba: «Kuspäi om hänel nece mel՚, kuspäi vägi tehta surid tegoid? 55Ei-ik hän ole se sauvojan poig? Ei-ik kuckoi hänen mamad Mariaks, i hänen vellid Jakovaks, Josijaks, Simonaks i Judaks? 56Hänen sizared-ki eläba tägä meiden keskes. Kuspäi hän om sanu necen kaiken?» 57I muga hö hül՚gäižiba händast. Iisus sanui heile: «Nikus Jumalan sanankandajad muga ei vähenzoitkoi, kut kodilidnas i ičeze kodiš.» 58Hän ei tegend sigä äjid surid tegoid, sikš miše hö ei usknugoi hänehe.
Currently Selected:
Matvei 13: UZ
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
(c) Biblijan kändmižen institut, Helsinki 2006
Matvei 13
13
OZOITEZSTARINAD TAIVHAN VALDKUNDAN POLHE 13:1-52
Semendai
(Mark. 4:1-9; Luk. 8:4-8)
1Necen-žo päivän Iisus läksi pertišpäi, mäni järven randale i ištuihe sigä. 2Hänes ümbri kerazihe mugoine sur՚ rahvazkogo, miše hänele pidi mända veneheze. Hän ištui venehes, a kaik rahvaz seižui randal, 3i hän pagiži heile äjiš azjoiš ozoitezstarinoil. Hän sanui: «Mez՚ läksi semendamha. 4I konz hän semenzi, erased semned lanksiba teverhe, i lindud tuliba i söiba jüväd. 5Erased semned lanksiba kivimaha, kus semnile oli vähä mad. Nene semned teravas läksiba orahaižile, sikš ku ma ei olend süvä, 6no konz päiväine paštaškanzi, orahaižed vänttuiba, i ku niil ei olend jurid, ned kuivehtuiba. 7Erased semned lanksiba ogahheiniden keskhe, ogahhein kazvoi i täpsi orahaižid. 8No erased semned lanksiba hüvähä maha i andoiba villän, kudamb sada, kudamb kuz՚kümne, kudamb koumekümne jüväd. 9Kenel oma korvad kulda, ka se kulgaha!»
Mikš Iisus pagižeb ozoitezstarinoil?
(Mark. 4:10-12; Luk. 8:9-10)
10Openikad tuliba Iisusannoks i küzuiba: «Mikš sinä pagižed heile ozoitezstarinoil?» 11Iisus sanui: «Sikš, miše teile om anttud teta taivhan valdkundan peitazjoid, a heile ei. 12Kenel om, sille anttas, i hän sab enamban mi külläks, no kenel ei ole, sil ottas se-ki, midä hänel om. 13Minä sikš pagižen heile ozoitezstarinoil, miše hö kacten ei nähkoi, kundelten ei kulgoi i ei el՚gekoi. 14Heiš todenzub se Isaijan endustuz:
– Tö kulden kulet, no et el՚gekoi,
kacten kacut, no et nähkoi.
15Necen rahvahan südäimed oma kovidunuded.
Hö habi kuleba korvil,
i sil՚mäd hö oma umbištanuded,
miše ei voiži sil՚mil nähta,
ei voiži korvil kulda,
ei voiži el՚geta südäimel,
i ei voiži kärautas pahaspäi,
miše minä tegižin heid tervhikš.
16Ozakahad oma teiden sil՚mäd, sikš miše ned nägeba, i teiden korvad, sikš miše ned kuleba! 17Todeks sanun teile: äjad Jumalan sanankandajad i tozioiktad mehed tahtoiba nägištada, midä tö näget, no ei nähnugoi, i kulištada, midä tö kulet, no ei kulnugoi.»
Midä om ozoitezstarin semendajan polhe
(Mark. 4:13-20; Luk. 8:11-15)
18«Kundelkat-žo, midä om ozoitezstarin semendajan polhe. 19Konz ken-ni kuleb vestin taivhan valdkundan polhe i ei el՚genda sidä, soton tuleb i tembaidab, mi hänen südäimehe oli semetud. Nene oma semned, kudambad oli semetud teverhe. 20Semenduz kivimaha oma nene, ked kuleba sanan i ihastusenke sid՚-žo otaba sen, 21no hö uskoba vaiše penen pordon, sikš miše heil ei ole jurid. Konz tuleb ahtištuz vai küksend sanan tagut, hö hül՚gäidaba sen kerdalaz. 22Semenduz ogahheiniden keskhe oma nene, ked kuleba sanan, no heiš sana ei to satust, sikš miše necen elon holed i himo olda elokahan täptaba necen sanan. 23No semenduz hüvähä maha oma nene mehed, ked kuleba sanan i el՚gendaba sen. Hö toba satust: ken sada, ken kuz՚kümne, ken koumekümne jüväd.»
Nižu i rujoheinäd
24Iisus sanui heile toižen ozoitezstarinan: «Taivhan valdkund om mugoine: Mez՚ semenzi pöudho hüvid semnid. 25No konz kaik magaziba, tuli hänen vihanik, semenzi nižun keskhe rujoheinid i läksi sigäpäi. 26Konz vil՚l՚ läksi orahaižile i tähkale, rujohein-ki näguškanzi. 27Radnikad mäniba siloi ižandannoks i sanuiba hänele: ‘Ižand, ved՚ sinä oled semendanu pöudho hüvid semnid! Kuspäi sid՚ kazvoiba nene rujoheinäd?’ 28Ižand sanui heile: ‘Sen om tehnu minun vihanik.’ Radnikad küzuiba siloi hänel: ‘Tahtoid-ik sinä, miše mö mänižim i nütkižim nene rujoheinäd?’ 29‘En’ – hän sanui – ‘tö voit ühtes rujoheinidenke nütkta nižud-ki. 30Kazgaha ned ühtes rahnmižehesai. Konz se aig tuleb, minä sanun rahnojile: Kerakat ezmäi rujoheinäd i sidogat tukuihe, miše voiži poltta. A nižu kerakat minun aitha.’»
Gorčicansemen i muigotez
(Mark. 4:30-34; Luk. 13:18-21)
31Iisus sanui heile völ mugoižen ozoitezstarinan: «Taivhan valdkund om kuti gorčicansemen, kudamban mez՚ semenzi ičeze pöudho. 32Se om penemb kaikid semnid, no kazvab surembaks kaiked, midä linmal om. Lopuks sišpäi tuleb pu, muga miše taivhan lindud lendaba i tegeba pezad sen oksile.»
33Völ-ki hän sanui heile ozoitezstarinan: «Taivhan valdkund om kuti muigotez. Konz naine segoiti muigotest koumehe saton-märaha jauhod, ka kaik taigin libui.»
34Kaiken necen Iisus pagiži rahvahale ozoitezstarinoil. Ozoitezstarinoita hän ei pagižend heile, 35miše tuliži todeks nece Jumalan sanankandajan sana:
– Minä avaidan sun i pagižen ozoitezstarinoil.
Avaidaškanden sidä, mi om olnu peitos
mirun tegemižen aigaspäi.
Midä om ozoitezstarin rujoheiniden polhe
36Sid՚ Iisus oigenzi rahvahan sigäpäi i iče mäni pert՚he. Openikad tuliba hänennoks i küzuiba: «Sanu meile: midä om ozoitezstarin pöudon rujoheiniden polhe?» 37Hän sanui heile: «Mez՚, kudamb semenzi hüvid semnid, om Mehen Poig. 38Pöud om mir. Hüvä semen oma nene mehed, ked eläba taivhan valdkundas, rujoheinäd oma nene mehed, ked oma sotonan valdan al. 39Vihanik, kudamb semenzi rujoheinid, om lemboi, rahnmine nece om mirun lop i rahnojad oma angelad. 40Muga kut rujoheinäd keratas i polttas, ninga linneb necen mirun lopus. 41Mehen Poig oigendab ičeze angeloid, i hö keradaba hänen valdkundaspäi kaikid, ked veba rahvast grähkähä, i kaikid, ked tegeba pahad. 42Angelad taciba heid palajaha päčhe. Sigä voiktas i kirskutadas hambhil. 43No tozioiktad mehed hoštaškandeba kuti päiväine, konz heiden Tat otab kaiken valdan. Kenel oma korvad kulda, ka se kulgaha!»
Ozoitezstarinad kal՚huden, hel՚men i notan polhe
44«Taivhan valdkund om kuti kal՚huz՚, kudamb om kaidud pöudho. Konz mez՚ löuzi sen, hän peiti sen udes maha, i sid՚ hän ihastusiš mäni i möi kaiken, midä hänel oli, i osti sen pöudon.
45Taivhan valdkund om mugažo ningoine: Möndmez՚ eci čomid hel՚mid. 46Konz hän löuzi ühten arvokahan hel՚muden, hän möi kaiken, midä hänel oli, i osti sen.
47Völ taivhan valdkund om kuti not, kudamb lasktihe merhe i kudamb kerazi erazvuittušt kalad. 48Konz not tegihe täudeks, kalanikad vediba sen randha, ištuihe i paniba hüväd kalad puzuihe, a hondod taciba. 49Mugažo linneb mirun lopus: angelad tuleba, erigoitaba pahoid tozioiktoišpäi 50i taciba heid palajaha päčhe. Sigä voiktas i kirskutadas hambhil.»
51Iisus küzui heil: «El՚gendat-ik nügüd՚ kaiken necen?» «El՚gendam, Ižand» – hö sanuiba. 52Siloi hän sanui heile: «Sikš jogahine käskištonopendai, ken om tehnus taivhan valdkundan openikaks, om kuti pertin ižand, kudamb ičeze aitaspäi sab ut i vanhad.»
IISUS KÄVELEB GALILEJAS I LÄHEMBAIÄIŠ TAHOIŠ 13:53–17:27
Iisus kävub kodilidnas
(Mark. 6:1-6; Luk. 4:16-30)
53Konz Iisus lopi sanelda nene ozoitezstarinad, hän läksi sigäpäi 54i tuli kodilidnaha. Sigä hän openzi rahvast suimpertiš. Hö čududelihe i küzeliba: «Kuspäi om hänel nece mel՚, kuspäi vägi tehta surid tegoid? 55Ei-ik hän ole se sauvojan poig? Ei-ik kuckoi hänen mamad Mariaks, i hänen vellid Jakovaks, Josijaks, Simonaks i Judaks? 56Hänen sizared-ki eläba tägä meiden keskes. Kuspäi hän om sanu necen kaiken?» 57I muga hö hül՚gäižiba händast. Iisus sanui heile: «Nikus Jumalan sanankandajad muga ei vähenzoitkoi, kut kodilidnas i ičeze kodiš.» 58Hän ei tegend sigä äjid surid tegoid, sikš miše hö ei usknugoi hänehe.
Currently Selected:
:
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
(c) Biblijan kändmižen institut, Helsinki 2006