متّای انجیل 10
10
دوازده ته رسول
1هوموقع عیسی خو دوازده ته شاگردِ خوش ورجه دوخُنده و اوشؤنه قدرت هَدأ تا پلیدِه ارواحِ بیرونَ کؤنن و هرجور درد و ناخوشیِ شفا بدِئن. 2ایی ایسّه او دوازدهته رسول ایسم: اوّل شمعون نامدار به پطرس و اونه برأر آندریاس؛ یعقوب زبدی ریکه و اونه برأر یوحنا؛ 3فیليپُس و بَرتولما؛ توما و خراجگیر متّی؛ یعقوب حَلْفا ریکه و تَدّای؛ 4شمعونِ وطن پرست و یهودای اَسخَریوطی که عیسی، دشمن دست هَده.
5عیسی، ایی دوازده نفر سرا دا و اوشؤنه سفارش بوده: «غیر یهودی أنِ ورجه نشین و هیتّه از شهرونِ سامریون دیرونم نشین. 6بلکه فقط اسراییل قوم ورجه که ابیرَ بو گوسَندون ایسَّن بشین. 7وختی که شنَین، اعلوم بکونین و بوگوین که آسمؤنِ پادشاهی نزدیکِ. 8ناخوشؤنِ شفا بدین، مُردهأنِ زنده بکونین، جذامی أنِ پکا کونین، دیوونِ بیرونَ کونین، مفت بیاتین، مفتم هَدین. 9هیچ زر یا نقره یا میرس شیمه کمرغیش میئن شیمه اَمره نبورین. 10و شیمه سفرِ بِه کوله بار، یا اضافه رخت، یا چاروق، یا دستچو وینگیرین؛ چونکه کارگر مستحقِ خوشِ روزیِ. 11هر ته شهر یا دهاتیِ که دیرون شنین، یکته لایق آدمِ واموجین و تا زمونی که او محلای نوشوین، او خونه میئن بیسین. 12وختی یکته خونه دیرون شنین، بوگُین، ”سلام بر شمه.“ 13اگه او خونه میئن کسی لایق ببی، شیمه سلامِ برکت اونه سر مؤنه و اگه نه، شیمه به وگردنه. 14اگه ینفر شمره قبول نوده و شیمه گبونِ گوش ندِئنه، وختی که اونه خونه یا شهرای خوانین بشین، شیمه پِا خاکِ فلاکنین. 15راست راستِ شمره گونم که داوری روز میئن، مجازات تاب، شهر سُدوم و غُمورَّه به سهلتر بنه تا او شهر به.
16«مو شمره گوسندؤنِ مورسون، وَرگونِ میئن سرا دِئنم. پس میلونِ مورسون واخوب ببین و کبتره مورسون ساده. 17مردومای دور بَیسین. اوشؤن شمره حاکم دست هدئنن و خوشؤنِ عبادتگاه أن میئن شلاق زِئنَن. 18می واسه شمره فرمانده أن و پادشاهؤنِ ورجه بِئنَن تا اوشؤنه جلو و دنیا مردومونِ میئن گوایی بدین. 19امّا وختی شمره گرفتارَ گودَن، نیگرون نبین که چطو یا چی بوگؤین. هووخت میئن اوچیزی که باید بوگؤین، شمره هدَه بنه. 20چونکه اونی که گب زئنه شمه نیئن، بلکه شیمه پئرِ روحِ که شیمه زبؤنِ أمره گب زئنه. 21برأر برأرِ و پئر، خو زأکِ مرگ دست هدئنن. زاکؤن ضد خوشؤنِ پئر و مئر ویریسنَن و اوشونِ، به کوشتن دِئنن. 22تمؤمِ مردوم می ایسمِ وسه شمره پیراسّه بو منِئن. امّا هر که تا آخر بَیسی، نجات پیدا کوئنه. 23وختی یکته شهرِ میئن شمره اذیت بودن، یکته شهرِ دیگه فرار بکونین. راست راستِ شمره گونم که پیشتر از اونکه بتؤنین همته اسرائیل شهرؤن بشین، انسون ریکه هنه.
24«شاگرد خوشِ اوستادای سرتر نیه و نه غلؤم خوش اربابای جورتر. 25شاگردِ به هنی بسِ که خوشِ اوستادِ مورسون ببی و غلومم خوشه ارباب مورسون. اگه خونه اربابِ بَعَلزِبول، دیوؤن رئیس دوخُندن، اهل خونه چی دوخوبِئنن؟
26«هینه واسه، اوشؤنای واهیمه ندارین. هیچی دخوته نَنه که آشکارَ نبی و هیچ چی جا بخورده نیه که رو نبی. 27اوچیزی که شمره ظلمات میئن بوُتم، روشنایی میئن بوگُین و اوچیزی که شیمه گوشِ میئن بوته بوبُو، پشت بومون جوراجی اعلؤم بکونین. 28اوشونی که تنِ کوشَنن امّا منئن روح بکوشنِ واهیمه ندارین؛ اونای بترسین که تینه هم شیمه روحِ و هم شیمه جسمِ جهنّمِ میئن هلاکَ کونی. 29مگه دو ته چیشنَکِ ”یه قرؤن“ نفروشَنَن؟ با ایی همه حتّی یکته چیشنَک هم بدون شیمه پئر خواسته زمینِ سر نکِئنه. 30حتّی شیمه سرِ موهم هَمَتهبوشمارده بوبؤ ایسه. 31پس واهیمه ندارین، چونکه شیمه ایرزش خیلی چیشنکای بیشتره.
32«هر کس مردومِ ورجه اعتراف بکونی که مه شناسنه، منم می پئر ورجه که آسمونِ میئن ایسأ، اونه اعتراف کوئنم؛ 33امّا هر کس مه مردومِ ورجه حشا بکونی، منم اونه می پئره ورجه که آسمونِ میئن ایسأ، حشا کؤنم.
34«گومؤن نکونین که بومَئم تا صلح زمین سر بأرم. نومَئم تا صلح بأرم، بلکه شمشیر بأرم! 35مو بومئم تا:
«”ریکه و پئر میئن،
لاکو و مئر میئن
عروس و اونه شومئر میئن توئدِئم.
36هر کسِ دشمنون، خوشؤن خونه شی ایسّن.“
37«هرکس خوشِ پئرو مئرِ بیشتر از مو دوست بداری، می لیاقت ندَئنه؛ و هر کس خوشِ ریکاکه یا لاکوکه بیشتر از مو دوست بدأری، می لیاقت ندَئنه. 38هر کس خوش صلیبِ وینگیری و می دومبال نأی، می لیاقت ندَئنه. 39هر کس بخوای خوشِ جونِ قائیم بدأری، اونه از دست دِئَنه و هر کس خوش جونِ می واسه از دست بدای، اونه قائیم دئنه.
40«هرکس شمره قبول بکونی، مه قبول بوُده و اونی که مه قبول بُوده، می سرا داکسِ قبول بُودهدئنه. 41هر کس یکته پیغمبرِ اینه واسه که پیغمبرِ، قبول بکونی، پیغمبر پاداش هگینه. و هر کس صالحیِ، اینه واسه که صالح ایسه، قبول بکونی، صالحِ پاداش هگینه. 42هر کس ایی کوشتاکؤنِ، اینه واسه که شاگردِ، حتّی یکته پیاله سردِ آؤ هدأی، راست راستِ شمره گونم که بی پاداش نومؤنه.»
Currently Selected:
متّای انجیل 10: EGB
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
@ 2024 Korpu Company
متّای انجیل 10
10
دوازده ته رسول
1هوموقع عیسی خو دوازده ته شاگردِ خوش ورجه دوخُنده و اوشؤنه قدرت هَدأ تا پلیدِه ارواحِ بیرونَ کؤنن و هرجور درد و ناخوشیِ شفا بدِئن. 2ایی ایسّه او دوازدهته رسول ایسم: اوّل شمعون نامدار به پطرس و اونه برأر آندریاس؛ یعقوب زبدی ریکه و اونه برأر یوحنا؛ 3فیليپُس و بَرتولما؛ توما و خراجگیر متّی؛ یعقوب حَلْفا ریکه و تَدّای؛ 4شمعونِ وطن پرست و یهودای اَسخَریوطی که عیسی، دشمن دست هَده.
5عیسی، ایی دوازده نفر سرا دا و اوشؤنه سفارش بوده: «غیر یهودی أنِ ورجه نشین و هیتّه از شهرونِ سامریون دیرونم نشین. 6بلکه فقط اسراییل قوم ورجه که ابیرَ بو گوسَندون ایسَّن بشین. 7وختی که شنَین، اعلوم بکونین و بوگوین که آسمؤنِ پادشاهی نزدیکِ. 8ناخوشؤنِ شفا بدین، مُردهأنِ زنده بکونین، جذامی أنِ پکا کونین، دیوونِ بیرونَ کونین، مفت بیاتین، مفتم هَدین. 9هیچ زر یا نقره یا میرس شیمه کمرغیش میئن شیمه اَمره نبورین. 10و شیمه سفرِ بِه کوله بار، یا اضافه رخت، یا چاروق، یا دستچو وینگیرین؛ چونکه کارگر مستحقِ خوشِ روزیِ. 11هر ته شهر یا دهاتیِ که دیرون شنین، یکته لایق آدمِ واموجین و تا زمونی که او محلای نوشوین، او خونه میئن بیسین. 12وختی یکته خونه دیرون شنین، بوگُین، ”سلام بر شمه.“ 13اگه او خونه میئن کسی لایق ببی، شیمه سلامِ برکت اونه سر مؤنه و اگه نه، شیمه به وگردنه. 14اگه ینفر شمره قبول نوده و شیمه گبونِ گوش ندِئنه، وختی که اونه خونه یا شهرای خوانین بشین، شیمه پِا خاکِ فلاکنین. 15راست راستِ شمره گونم که داوری روز میئن، مجازات تاب، شهر سُدوم و غُمورَّه به سهلتر بنه تا او شهر به.
16«مو شمره گوسندؤنِ مورسون، وَرگونِ میئن سرا دِئنم. پس میلونِ مورسون واخوب ببین و کبتره مورسون ساده. 17مردومای دور بَیسین. اوشؤن شمره حاکم دست هدئنن و خوشؤنِ عبادتگاه أن میئن شلاق زِئنَن. 18می واسه شمره فرمانده أن و پادشاهؤنِ ورجه بِئنَن تا اوشؤنه جلو و دنیا مردومونِ میئن گوایی بدین. 19امّا وختی شمره گرفتارَ گودَن، نیگرون نبین که چطو یا چی بوگؤین. هووخت میئن اوچیزی که باید بوگؤین، شمره هدَه بنه. 20چونکه اونی که گب زئنه شمه نیئن، بلکه شیمه پئرِ روحِ که شیمه زبؤنِ أمره گب زئنه. 21برأر برأرِ و پئر، خو زأکِ مرگ دست هدئنن. زاکؤن ضد خوشؤنِ پئر و مئر ویریسنَن و اوشونِ، به کوشتن دِئنن. 22تمؤمِ مردوم می ایسمِ وسه شمره پیراسّه بو منِئن. امّا هر که تا آخر بَیسی، نجات پیدا کوئنه. 23وختی یکته شهرِ میئن شمره اذیت بودن، یکته شهرِ دیگه فرار بکونین. راست راستِ شمره گونم که پیشتر از اونکه بتؤنین همته اسرائیل شهرؤن بشین، انسون ریکه هنه.
24«شاگرد خوشِ اوستادای سرتر نیه و نه غلؤم خوش اربابای جورتر. 25شاگردِ به هنی بسِ که خوشِ اوستادِ مورسون ببی و غلومم خوشه ارباب مورسون. اگه خونه اربابِ بَعَلزِبول، دیوؤن رئیس دوخُندن، اهل خونه چی دوخوبِئنن؟
26«هینه واسه، اوشؤنای واهیمه ندارین. هیچی دخوته نَنه که آشکارَ نبی و هیچ چی جا بخورده نیه که رو نبی. 27اوچیزی که شمره ظلمات میئن بوُتم، روشنایی میئن بوگُین و اوچیزی که شیمه گوشِ میئن بوته بوبُو، پشت بومون جوراجی اعلؤم بکونین. 28اوشونی که تنِ کوشَنن امّا منئن روح بکوشنِ واهیمه ندارین؛ اونای بترسین که تینه هم شیمه روحِ و هم شیمه جسمِ جهنّمِ میئن هلاکَ کونی. 29مگه دو ته چیشنَکِ ”یه قرؤن“ نفروشَنَن؟ با ایی همه حتّی یکته چیشنَک هم بدون شیمه پئر خواسته زمینِ سر نکِئنه. 30حتّی شیمه سرِ موهم هَمَتهبوشمارده بوبؤ ایسه. 31پس واهیمه ندارین، چونکه شیمه ایرزش خیلی چیشنکای بیشتره.
32«هر کس مردومِ ورجه اعتراف بکونی که مه شناسنه، منم می پئر ورجه که آسمونِ میئن ایسأ، اونه اعتراف کوئنم؛ 33امّا هر کس مه مردومِ ورجه حشا بکونی، منم اونه می پئره ورجه که آسمونِ میئن ایسأ، حشا کؤنم.
34«گومؤن نکونین که بومَئم تا صلح زمین سر بأرم. نومَئم تا صلح بأرم، بلکه شمشیر بأرم! 35مو بومئم تا:
«”ریکه و پئر میئن،
لاکو و مئر میئن
عروس و اونه شومئر میئن توئدِئم.
36هر کسِ دشمنون، خوشؤن خونه شی ایسّن.“
37«هرکس خوشِ پئرو مئرِ بیشتر از مو دوست بداری، می لیاقت ندَئنه؛ و هر کس خوشِ ریکاکه یا لاکوکه بیشتر از مو دوست بدأری، می لیاقت ندَئنه. 38هر کس خوش صلیبِ وینگیری و می دومبال نأی، می لیاقت ندَئنه. 39هر کس بخوای خوشِ جونِ قائیم بدأری، اونه از دست دِئَنه و هر کس خوش جونِ می واسه از دست بدای، اونه قائیم دئنه.
40«هرکس شمره قبول بکونی، مه قبول بوُده و اونی که مه قبول بُوده، می سرا داکسِ قبول بُودهدئنه. 41هر کس یکته پیغمبرِ اینه واسه که پیغمبرِ، قبول بکونی، پیغمبر پاداش هگینه. و هر کس صالحیِ، اینه واسه که صالح ایسه، قبول بکونی، صالحِ پاداش هگینه. 42هر کس ایی کوشتاکؤنِ، اینه واسه که شاگردِ، حتّی یکته پیاله سردِ آؤ هدأی، راست راستِ شمره گونم که بی پاداش نومؤنه.»
Currently Selected:
:
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
@ 2024 Korpu Company