LUKAS 15
15
Domba nailang
(Mat. 18:12-14)
1 #
Luk. 5:29-30
Su ěllo sěmbaụ l᷊awọ maghaghělle bea ringangu taumata ilẹ̌ěnsilẹ̌ dal᷊aị kahian sěngkawanuang, nahunděnta rumaringihẹ̌ si Yesus. 2Tau Farisi ringangu manga mananětiro agama e měngkate sụsimbulung. I sire měmpẹ̌bera, ”Sih, tau ěndaị e manarimạ si sire taumata apan daral᷊aị dingangu kụkaěng sěngkakaěng dingangi sire!” 3Ual᷊ingu ene i Yesus nẹ̌běkem papinintu ini si sire.
4”Kereu piạ sěngkatau wọu tal᷊oarang kamene piạ dombane mahasụ, mase kailangengu sěmbaụ – kai apạe koatenge? Semben těngadẹ̌ i sie sarung maněntang u domba siom pul᷊o sio e su wimbaengu rěmpugẹ̌ kụ dumal᷊eng mědeạ sěmbaụ nailang e sarangkewe ikareạ. 5Kụ kereu ikareạ kapia domba ene ute, i sie kereng kal᷊uase hakịu nilěngkange domba ene su wěmbange, 6mase nịbawawane napul᷊ẹ. Bọu e i sie kimui manga hapịe ringangu manga l᷊ampunge kụ nẹ̌bera, ’Mahịe i kitẹ mahul᷊uasẹ̌! Dombaku nailang e seng takụ kinareạ kapia!’ 7Tangu, kerene lai su sorga piạ dal᷊uasẹ̌ masaria kahian sěngkatau taumata warạdosa nẹ̌tobatẹ̌, limembo wọu siom pul᷊o sio taumata seng mapia kụ tawahal᷊uasʼu měmpẹ̌tobatẹ̌.”
Doitẹ̌ nailang
8”Arau kereu piạ sěngkatau wawine piạ doite sal᷊aka mapul᷊ong kal᷊ěpa kutẹu nikailangengu sěngkal᷊ěpa – apạe koatenge? I sie sarung měndikọ sol᷊o kụ manapu wal᷊ene mase mẹ̌deạ suapan tampạ sarạeweng ikareạ doite ene. 9Su tempong i sie nakareạ doitẹ̌ ene, i sie kimui manga hapịe ringangu manga l᷊ampunge, mase nẹ̌bera, ’Iạ e mal᷊uasẹ̌ kahěngang batụu seng kinareạ doitẹ̌ku e nailang. Mahịe i kitẹ mahul᷊uasẹ̌!’ 10Kerene lai malạekatʼu Mawu Ruata lụl᷊iageng kereu sěngkatau taumata waradosa mẹ̌tobatẹ̌ bọu kal᷊awọu rosane. Pěmpangimangko!”
Anạ nailang
11Mawu Yesus něhengetang lai, ”Piạ sěngkatau matimadẹ̌ piạ anạe esẹ duang katau. 12Sembaụ tuari nẹ̌bera si sie, ’Amang onggọe siạ darotong bageangku su orasẹ̌ ini wọu kakakalạ i kitẹ.’ Tangu i amange nẹ̌papahiạeng kakalạe su anạ e rarua. 13Mangạ e pira ěllo tuhụ e tangu anạ e tuari e nẹ̌bal᷊ụ pusakạ bahạgeange, mase i sie nakoạ sol᷊ong banua marau. Sene i sie nẹ̌batụe kapulunẹ nẹ̌gagholọ u roitẹ̌ su pẹ̌bawiahẹ̌ mělẹ̌lambaihang tạ kěhase. 14Sarạeng doite seng nasuẹ e kěbị, nariadi su wanua ene kal᷊ahutung marasai, hakịu i sie nanětạ e nikakawusange. 15Ene i sie rimal᷊engke něhal᷊ẹ̌ e su sěngkatau měmamamunarane sene, kụ nirolohe i sie sol᷊ong baelẹ̌, niapělukadẹ̌ manga wawi. 16I sie měngkatewe lunu-lunusẹ̌ hakịu mapulu měloho tiange ringangu kaěngu wawi e. Maning seng kerẹen kal᷊unuse, kaiso mang tạ u sarang sěngkatau nakaonggọu kaěng si sie. 17Pěngěnsueěnge i sie nẹ̌kakal᷊iu naunge kụ nẹ̌bera, ’Taumata apang mělẹ̌hal᷊ẹ̌ su anung amangku e kai kẹ̌kal᷊emboěngu kaěnge kụ iạ e ěndaung matẹen lunusẹ̌. 18Iạ e mẹ̌buạko kụ mẹ̌sul᷊eko sol᷊ong anung amangku, ringangu mẹ̌bera: Amang, iạ nẹ̌dosa su Mawu ringangu si Amang. 19Iạ sembeng ta hinone isẹ̌bạ anạu. Iạ koạ e kere sěngkatau taumatan sewa si Amang.’ 20Tangu i sie měngkatewe nẹ̌buạ sol᷊ong anung amange.
Kutẹu wẹ̌dang marau wọu wal᷊e i sie seng nikasilong amange. Kụ naunge měngkatewe nẹ̌kakal᷊ẹ̌kaden tatal᷊ěntụ, i sie timal᷊ang nělahěkụ dingangu riměngu. 21’Amang,’ angkuěng u anạ e, ’iạ e seng nẹ̌dosa su Mawu ringangu si Amang. Sembeng ta hinone iạ isěbạ anạ i Amang.’ 22Arawe i amange kimui manga ěllange dingangu něhengetang, ’Lighạko! Al᷊ạ lakụ kal᷊ěnggihange kụ luheko si sie. Luhein sinsing su tal᷊imẹ̌done ringangu sapatu su l᷊aede. 23Bọu e al᷊ạko anạ u sapi riọ matawa kụ potọko! I kitẹ deng mahungkaěng dingangu mahul᷊iagẹ̌. 24U anạku ini e nạung nate, kutẹu nẹ̌biahẹ̌ kapia; i sie nạung nailang kutẹu kinareạ saụ.’ Mase i sire nanětạe nẹ̌sal᷊iwang.
25Kạpẹ̌sẹ̌sal᷊iwange, anạ iakang kai su waelẹ̌. Sarangke i sie sụsongo kụ naranịeng bal᷊e, i sie nakaringihẹ̌ tingihu musikẹ̌ dingangu sal᷊ai. 26I sie kimuị e sěngkatau wọu manga ěllange, mase nakiwal᷊o, ’Měnsang kawe piạ apa e ini su wal᷊e?’ 27Ěllange simimbang, ’Tuarin Tuang kai nasongo! Kụ i amang i Tuang seng nakipotọ u anạ u sapi matawa, batụu anạ e saụbe kinareạ su ral᷊ungu kapapian badang!’
28Anạ e iakang měngkatewe l᷊imangehẹ̌ kụ mạdiri taraị dumangeng su wal᷊e. Kụ katewe i amange tanaẹ limintụ nanahionge si sie. 29Arawe i sie kai simimbang, ’Seng pira-pira e su taunge karěngụe iạ mělẹ̌hal᷊ẹ̌ baugʼi Amang kai tawẹ sarang sěnsul᷊e iạ limawang parentang Amang. Kụ kai apạ e nikaonggọ i Amang si siạ? Kadiongeng deng manga kambing sěmbaụ? Kai i Amang tawe nangonggọ tadeạu iạ demben makapẹ̌sal᷊iwang dingangu manga hapịku! 30Anạ i Amang ene seng něngěnsue kakakalạ i Amang dingangu wawine tahasundal᷊ẹ̌, kai sarạeng i sie nawal᷊ị e i Amang nakipotọ u anạ u sapi matawa si sie!’ 31’Anạku!’ angkuěng i amange, ’i kau e sěntiniạ měngkatewe su anuku. Kụ apạewen si siạ e, měngkai si kau l᷊ai. 32Arawe i kitẹ mambeng hinone mẹ̌dal᷊uasẹ̌ dingangu mahul᷊iagẹ̌ e, watụ u tuarinu e nạung nate kutẹu ěndaị saụ nẹ̌biahẹ̌; i sie nạung nawuhị kutẹu ěndaị saụbe kinareạ kapia.’ ”
S'ha seleccionat:
LUKAS 15: SXN
Subratllat
Comparteix
Copia
Vols que els teus subratllats es desin a tots els teus dispositius? Registra't o inicia sessió