Luwc 24
24
1-8Ond y dydd cyntaf o’r wythnos, hwy á aethant gyda thòriad y dydd, gyda rhai ereill, at y tomawd, gàn ddwyn y peraroglau à barotoisent, ac á gawsant y maen wedi ei dreiglo ymaith oddwrth y tomawd; a gwedi iddynt fyned i fewn, ni chawsant gorff yr Arglwydd Iesu. A bu, a hwy yn petruso am y peth hyn, wele dau wr á safodd yn eu hymyl mewn gwisgoedd gorddysglaer. Wedi dychrynu o’r gwragedd, a dàl eu golygon tua’r llawr, dywedodd y rhai hyn wrthynt, Paham yr ydych yn ceisio y byw yn mysg y meirw? Nid yw ef yma, ond efe á gyfododd; cofiwch pa fodd y dywedodd wrthych, cyn iddo adael Galilea, gàn ddywedyd, Rhaid i Fab y Dyn gael ei draddodi i ddwylaw pechaduriaid, a’i groeshoelio, a’r trydydd dydd adgyfodi. Yna y cofiasant ei eiriau ef.
9-12Gwedi dychwelyd o honynt oddwrth y tomawd, hwy á fynegasant y cwbl i’r unarddeg, ac i’r holl ddysgyblion ereill. Mair y Fagdalead, a Ioanna, a Mair mam lago, a gwragedd ereill gyda hwynt, oedd y rhai á ddywedasant y pethau hyn wrth yr Apostolion: ond eu geiriau á ymddangosent iddynt fel gwagchwedlau; ni roisant yr un gred iddynt. Eithr Pedr á gododd i fyny, ac á redodd at y tomawd; a gwedi ymgrymu, ni welai efe ddim ond y llieiniau yn gorwedd. Ac efe á aeth ymaith, dàn synfyfyrio àr yr hyn à ddygwyddasai.
13-24Yr un diwrnod, fel yr oedd dau o’r dysgyblion yn ymdaith i bentref a’i enw Emmäus, triugain ystad oddwrth Gaersalem, yr oeddynt yn ymddyddan â’u gilydd am yr holl ddygwyddion hyn. Tra yr oeddynt yn ymddyddan ac yn ymresymu, Iesu ei hun á ymunodd â hwynt, ac á aeth gyda hwynt. Ond yr oedd eu llygaid hwynt wedi eu haffeithio gymaint, fel nad adwaenent ef. Ac efe á ddywedodd wrthynt, Pa destunau yw y rhai hyn yr ydych yn ymddyddan yn eu cylch? a phaham yr ydych yn bruddion? Ac un o honynt, a’i enw Cleopas, á atebodd, Ai tydi yn unig sy ddyeithr yn Nghaersalem ac heb wybod y pethau à ddygwyddasant yno mòr ddiweddar? Pa bethau? ebai yntau. Hwythau á atebasant, Yn nghylch Iesu y Nasarethiad, yr hwn oedd Broffwyd, galluog mewn gair a gweithred, gèr bron Duw a’r holl bobl; y modd y traddododd ein harchoffeiriaid a’n llywiawdwyr ni ef iddei gollfarnu i farwolaeth, ac á’i croeshoeliasant ef. Am danom ni, yr oeddym yn hyderu mai efe fuasai yr hwn à waredasai Israel. Heblaw hyn oll, a heddyw y trydydd dydd èr pan ddygwyddodd y pethau hyn, rhyw wragedd yn perthyn i ni á’n sỳnasant ni; canys wedi iddynt fyned yn fore at y tomawd, ac heb gael ei gorff ef, hwy á ddaethant, ac á fynegasant i ni weled o honynt weledigaeth o angylion, y rhai á ddywedent ei fod ef yn fyw. A rhai o honom ni á aethant at y tomawd, ac á gawsant bethau yr un ffunud ag y dywedasai y gwragedd; ond ef nis gwelsant.
25-32Yna y dywedodd efe wrthynt, O rai difeddwl a hwyrfrydig i gredu pethau à ragfynegwyd oll gàn y proffwydi! Onid oedd raid i’r Messia ddyoddef fel hyn, a felly myned i fewn iddei ogoniant? Yna gàn ddechreu gyda Moses, a myned drwy yr holl broffwydi, efe á eglurodd iddynt yr holl rànau hyny o’r ysgrythyr à berthynent iddo ef ei hun. Pan ddaethant yn agos i’r pentref lle yr oeddynt yn ymdaith iddo, efe á gymerai arno ei fod yn myned yn mhellach. Hwythau á’i cymhellasant ef, gàn ddywedyd, Aros gyda ni; canys y mae hi yn hwyrâu, a’r dydd yn darfod. Ac efe á aeth i fewn i aros gyda hwynt. Tra yr oeddynt wrth y bwrdd yn nghyd, efe á gymerodd y dorth, ac á’i bendithiodd, ac á’i tòrodd, ac á rànodd iddynt. Yna eu llygaid hwynt á agorwyd, a hwy á’i hadnabuant ef; ac efe á ddiflànodd. A hwy á ddywedasant wrth eu gilydd, Onid oedd ein calonau yn llosgi ynom, tra yr ydoedd efe yn ymddyddan â ni àr y ffordd, ac yn egluro i ni yr ysgrythyrau?
33-35Yn ddiannod hwy á godasant, ac á ddychwelasant i Gaersalem, lle y cawsant yr unarddeg, a’r lleill o’u cymdeithion, wedi ymgasglu yn nghyd, y rhai á ddywedasant, Y Meistr á gyfododd mewn gwirionedd, ac á ymddangosodd i Simon. Y rhai hyn hefyd á adroddasant yr hyn á ddygwyddasai àr y ffordd, a pha fodd yr adnabuwyd ef ganddynt ar dòriad y dorth.
36-49Tra yr oeddynt yn ymddyddan fel hyn, efe á safodd yn eu canol hwynt, ac á ddywedodd, Tangnefedd i chwi. Hwythau á gymerasant fraw ac á ofnasant, gàn ddychymygu weled o honynt ysbryd. Ac efe á ddywedodd wrthynt, Paham ych cythruddir? a phaham y mae meddyliau ammheüus yn codi yn eich calonau? Edrychwch fy nwylaw a’m traed; myfi fy hun ydyw; teimlwch fi a choeliwch; canys nid oes gàn ysbryd gnawd ac esgyrn, fel y gwelwch bod gènyf fi. Gwedi iddo ddywedyd hyn, efe á ddangosodd iddynt ei ddwylaw a’i draed. Ac a hwy eto heb gredu gàn lawenydd a syndod, efe á ddywedodd wrthynt, A oes gènych chwi yma ddim bwyd? A hwy a roddasant iddo ddarn o bysgodyn wedi ei rostio, ac o ddil mel, yr hwn á gymerodd efe, ac á’i bwytäodd yn eu gwydd hwynt. Ac efe á ddywedodd wrthynt, Dyma yr hyn à ddywedais i wrthych, tra yr oeddwn yn aros gyda chwi, bod yn raid cyflawni pob peth à ysgrifenwyd yn nghyfraith Moses, a’r proffwydi, a’r Salmau, am danaf fi. Yna yr agorodd efe eu meddyliau hwynt, fel y deallent yr ysgrythyrau; ac á ddywedodd wrthynt, Felly yr ysgrifenwyd, a felly yr oedd raid i’r Messia ddyoddef, a chyfodi oddwrth y meirw y trydydd dydd; a chyhoeddi diwygiad a maddeuant pechodau yn ei enw ef yn mhlith pob cenedl, gàn ddechreu yn Nghaersalem. Ac yr ydych chwi yn dystion o’r pethau hyn; ac wele yr wyf fi yn anfon i chwi yr hyn à addawodd fy Nhad; eithr aroswch chwi yn y ddinas hon, hyd oni wisger chwi â nerth o’r uchelder.
50-53Yna efe á’u dyg hwynt hyd yn Methania, ac á gododd ei ddwylaw ac á’u bendithiodd hwynt. A thra yr oedd efe yn eu bendithio hwynt, efe á wahanwyd oddwrthynt, ac á ddygwyd i fyny i’r nef. A gwedi iddynt ei addoli ef, hwy á ddychwelasant i Gaersalem, gyda llawenydd mawr; ac yr oeddynt yn wastadol yn y deml, yn moli ac yn bendithio Duw
S'ha seleccionat:
Luwc 24: CJW
Subratllat
Comparteix
Copia
Vols que els teus subratllats es desin a tots els teus dispositius? Registra't o inicia sessió
Yr Oraclau Bywiol gan John Williams 1842. Cafodd y testun ei ddigideiddio gan Gymdeithas y Beibl yn 2021.