لهو كاته، له شهممهدا ئیشۆع بهنێو دهغڵاندا تێدهپهڕی، قوتابییهكانی برسییان بوو، دهستیانكرد به گوڵهگهنم پڕواندن و خواردنی. كه پهڕیشییهكان بینییان، پێیان وت: “ئهوهتا، قوتابییهكانت ئهوه دهكهن كه دروست نییه له شهممهدا بكرێت!”. ئهویش پێی فهرموون: “ئهی نهتانخوێندۆتهوه داوید چی كرد، كاتێ خۆی و ئهوانهی لهگهڵی بوون برسییان بوو؟ چۆن چووه نێو ماڵی خودا و نانی قوربانیی خوارد، كه بۆ خۆی و ئهوانهی لهگهڵی بوون دروست نهبوو بیخۆن، تهنها بۆ كاهینان نهبێ؟ یان له تهوراتدا نهتانخوێندۆتهوه كه كاهینان، شهممان له پهرستگادا، شهممه گڵاو دهكهن و بێتاوانیشن؟ بهڵام پێتان دهڵێم، مهزنتر له پهرستگا لێرهیه! ئهگهر واتای ئهوهتان بزانایه: من میهرهبانیم دهوێ نهک قوربانی، ئهوا بێتاوانانتان تاوانبار نهدهكرد! چونكه ڕۆڵهی مرۆڤ، پهروهردگاری ڕۆژی شهممهیه”. لهوێ ڕۆیشت و هاته كهنیشتهكهیان، ئهوهبوو پیاوێک دهستێكی وشكبوو، لێیان پرسی: “ئایا له شهمماندا چاككردنهوه دروسته؟” تاكو سكاڵای لێبكهن. پێی فهرموون: “كێ له ئێوه ئهگهر كاوڕێكی ههبێت و له شهممهدا بكهوێته چاڵێک، ئایا نایگرێت و دهریبهێنێت؟ مرۆڤ چهند له كاوڕ نرخدارتره! كهواته له شهمماندا چاكهكردن دروسته!” ئینجا به پیاوهكهی فهرموو: “دهستت درێژ بكه”. ئهویش درێژی كرد و چاكبووهوه، وهكو ئهوهی دیكه. پهڕیشییهكانیش كه دهرچوون، ڕاوێژیان كرد چۆن لهناوی ببهن. ئیشۆعیش بهمهی زانی و لهوێ ڕۆیشت. جا كۆمهڵانێكی زۆر دوای كهوتن، ئهویش ههموویانی چاككردهوه و ڕایسپاردن كه ئاشكرای نهكهن، تا ئهوهی بههۆی پێغهمبهر ئێشهعیا وترابوو بێته دی كه دهڵێت: {ئهوهتا ڕۆڵهكهم كه ههڵمبژاردووه، خۆشهویستم كه پێی دڵشادم، ڕووحی خۆمی دهخهمه سهر، جا ههواڵی ڕهوا به نهتهوهكان دهگهیهنێت. شهڕ ناكات و هاوار ناكات، كهسیش له شهقامهكاندا دهنگی نابیستێت. قامیشێكی كوتراو ناشكێنێت، پڵیتهیهكی دووكهڵكرده ناكوژێنێتهوه، تاكو ڕهوا به سهركهوتن دهگهیێنێت. نهتهوهكان هیوایان به ناوی ئهو دهبێت} .
مهتتهی 12 بخوێنەوە
گوێگرتن لە مهتتهی 12
هاوبەشی بکە
هەموو وەشانەکان بەراورد بکە: مهتتهی 1:12-21
ئایەتەکان پاشەکەوت بکە، ئۆفلاین بخوێنەرەوە، سەیری کلیپی فێرکاری بکە و زۆر شتی تر!
ماڵەوە
کتێبی پیرۆز
پلانەکان
ڤیدیۆکان