كاتێ ئیشۆع قسه‌ی ده‌كرد، كه‌سانێک له ماڵی پێشه‌وای كه‌نیشته‌وه هاتن، وتیان: “كچه‌كه‌ت مرد، ئیتر بۆ ڕابی ماندوو ده‌كه‌یت؟”. ئیشۆع گوێی به قسه‌كه‌یان نه‌دا، به پێشه‌واكه‌ی كه‌نیشتی فه‌رموو: “مه‌ترسه! ته‌نها باوه‌ڕت هه‌بێت”. نه‌یهێشت كه‌س له‌گه‌ڵی بچێت، په‌تڕۆس و یاقوو و یوخه‌ننه‌نی برای یاقوو نه‌بێت. هاتنه ماڵی پێشه‌واكه‌ی كه‌نیشت، بینی هه‌رایه، گریان و شیوه‌نێكی زۆر. چووه ژووره‌وه، پێی فه‌رموون: “بۆچی هه‌راتانه و ده‌گریێن؟ كچه‌كه نه‌مردووه، به‌ڵكو نووستووه”. پێی پێكه‌نین. به‌ڵام ئه‌و هه‌موویانی ده‌ركرده ده‌ره‌وه، دایک و باوكی كچه‌كه‌ی برد له‌گه‌ڵ ئه‌وانه‌ی له‌گه‌ڵی بوون و چووه ژووره‌وه بۆ ئه‌و شوێنه‌ی كچه‌كه‌ی لێبوو. ده‌ستی كچه‌كه‌ی گرت و پێی فه‌رموو: “تالیتا قووم!” واتا: كیژۆڵه، پێت ده‌ڵێم: هه‌سته! كچه‌كه یه‌كسه‌ر هه‌ستا و ڕێیكرد، چونكه دوازده ساڵان بوو، جا زۆر سه‌رسام بوون.
مه‌رقوس 5 بخوێنەوە
گوێگرتن لە مه‌رقوس 5
هاوبەشی بکە
هەموو وەشانەکان بەراورد بکە: مه‌رقوس 35:5-42
ئایەتەکان پاشەکەوت بکە، ئۆفلاین بخوێنەرەوە، سەیری کلیپی فێرکاری بکە و زۆر شتی تر!
ماڵەوە
کتێبی پیرۆز
پلانەکان
ڤیدیۆکان
ئاپی کتێبی پیرۆز
ئاپی کتێبی پیرۆزی تایبەت بە منداڵان
