لهو ڕۆژانهدا دیسان كۆمهڵانێكی زۆر ههبوو، هیچیان نهبوو بیخۆن، ئیشۆع قوتابییهكانی بانگكرد و پێی فهرموون: “دڵم بهو كۆمهڵه دهسووتێت، چونكه ئهوه سێ ڕۆژه لهگهڵمدان و هیچیان نییه بیخۆن. ئهگهر به برسیێتی بیاننێرمهوه ماڵ، له ڕێگادا بڕ ناكهن، ههندێكیشیان له دوورهوه هاتوون”. قوتابییهكانی وهڵامیان دایهوه: “كێ دهتوانێت لهم چۆڵهوانییه تێرنانی ئهمانه بكات؟” لێی پرسین: “چهند نانتان پێیه؟” وتیان: “حهوت”. جا فهرمانی دا خهڵكهكه لهسهر زهوی دانیشن. حهوت نانهكهی برد و سوپاسی كرد و لهتیكردن و دایه قوتابییهكانی تاكو دابهشی بكهن، ئهوانیش بهسهر كۆمهڵهكهدا دابهشیان كرد. چهند ماسییهكی بچووكیشیان پێ بوو، داڕشتی كرد و فهرمووی با ئهمهش دابهش بكرێت. ئیتر خواردیان و تێربوون. ئینجا حهوت سهبهته لهتهنانیان ههڵگرتهوه. نزیكهی چوار ههزار دهبوون، ئینجا بهڕێیكردن. پاشان یهكسهر لهگهڵ قوتابییهكانی سواری كهشتی بوو و هاته ناوچهی دهلمانووته. پهڕیشییهكان هاتن و دهستیان به گفتوگۆ كرد لهگهڵ ئیشۆع، داوای پهرجوێكیان لێی دهكرد له ئاسمانهوه، بۆ تاقیكردنهوهی. له قووڵایی ڕووحیدا ههناسهیهكی ههڵكێشا و فهرمووی: “بۆچی ئهم نهوهیه داوای پهرجو دهكات؟ ڕهواتان پێ دهڵێم: پهرجو نادرێته ئهم نهوهیه!” ئینجا بهجێیهێشتن. دووباره سواری كهشتیهكه بوو و پهڕییهوه ئهوبهر. لهبیریان چووبوو نان ببهن، له كهشتیهكهدا له یهک نان زیاتریان پێ نهبوو. ڕایسپاردن و فهرمووی: “وریابن! ئاگاداربن له ههوێنی پهڕیشییهكان و ههوێنی هیڕوودس”. لهنێو خۆیاندا بیریان كردهوه و به یهكتریان وت: “لهبهر ئهوهی نانمان پێ نییه”. ئیشۆع زانی و پێی فهرموون: “بۆچی باسی دهكهن كه نانتان پێ نییه؟ هێشتا جیا ناكهنهوه و تێناگهن؟ تا ئێستاش دڵڕهقن؟ خۆ چاوتان ههیه، نابینن، گوێتان ههیه، نابیستن؟ وهبیرتان نایهتهوه؟ كاتێ پێنج نانهكهم بۆ پێنج ههزارهكه لهتكرد، چهند سهبهتهی پڕ له لهتهنانتان ههڵگرتهوه؟” پێیان وت: “دوازده”. “كاتێ حهوتهكهش بۆ چوار ههزارهكه، چهند سهبهتهی پڕ له لهتهنانتان ههڵگرتهوه؟” پێیان وت: “حهوت”. ئینجا پێی فهرموون: “چۆن تێناگهن؟”
مهرقوس 8 بخوێنەوە
گوێگرتن لە مهرقوس 8
هاوبەشی بکە
هەموو وەشانەکان بەراورد بکە: مهرقوس 1:8-21
ئایەتەکان پاشەکەوت بکە، ئۆفلاین بخوێنەرەوە، سەیری کلیپی فێرکاری بکە و زۆر شتی تر!
ماڵەوە
کتێبی پیرۆز
پلانەکان
ڤیدیۆکان