Oblíbené biblické verše z Marcus 7

Sdílet

Óir is ó’n taoḃ istiġ, amaċ as croiḋe an duine, ṫig droċ‐smaointe, agus striapaċas, agus goid, agus dúnṁarḃaḋ, agus aḋaltrannas, agus sainnt, agus cuirpṫeaċt, agus cealg, agus ainṁian, agus droċ‐ṡúil, agus dia‐ṁaslaḋ, agus uaḃar, agus baois: ó’n taoḃ istiġ ṫig na h‐uilc seo uile, agus is iad sin ṡaluiġeas an duine.

Ní ḟuil niḋ ar biṫ ar an taoḃ amuiġ de’n duine, ṫéiġeas isteaċ ann, ḟéadas a ṡalú: aċt na neiṫe ṫig amaċ as an duine, is iad sin na neiṫe ṡaluiġeas an duine.

Agus aduḃairt sé leo, Is maiṫ do rinne Ésáias tarngaireaċt i n‐ḃúr dtaoḃ, mar atá scríoḃṫa, Onóruiġeann an pobal so mé le n‐a mbéal, Aċt is fada uaim atá a gcroiḋe

Aċt is baoṫ an t aḋraḋ do‐ḃeirid dom, Agus aiṫeanta daoine ’g‐a múineaḋ aca mar ṫeagasc.

Tréigeann siḃ aiṫne Dé, agus cleaċtann siḃ sean‐ġnáis daoine.