Oblíbené biblické verše z لوقای انجیل 17

Sdílet

بازین او سامریِ بوته: «ویریس و بشو، تی ایمون تَه شفا بَدَه.»

اَگه یه روز میئن، هفت بار تِه به گناه بوده، و هفت بار تی ورجه وگردی و بوگوی: ”توبه کُوئنم،“ بایسی اونه بَبَخشی.»

یکته از اوشون وختیکه بدِه شفا بیاتّه، هوطو که بلند بلند خُدا ستایش گود، وگرسه و خوشِ عیسی پا جیر تَؤدَه و اونَای تشکر بوده. او جزامی، سامری بو.

پَس شمره بپائین. اَگه تی برار گنُاه بوده، اونه تشر بزن، و اَگه توبه بوده، اونه ببَخش.

عیسی بوته: «مگر ایی دَه نفر همته شفا هینتن؟ پَس او نُه ته دیگه، کوره ایسئن؟

عیسای خُداوند جواب بَدَه: «اَگه یکته کوچِ خردل دنه قد ایمون بَدارین، تینین ایی توت دار بوگوین بنه أمره بکنده ببی و دریا میئن بکاشته ببی، و شمرای فرمون بِئنه.

هر که بخوای خوشِ جؤنِ قایم بَداری، اونه از دَس دِئنه، و هر که خوشِ جونِ از دَس بدای، اونه نجات دئنه.

بازین عیسی خوشِ شاگردؤنِ بوته:«گناه وسوسه همیشه هنّه، امّا وای به اونی که باعث و بانی وسوسه ببی. اونه به بهتر اینه که یکته آسیابِ سنگ اونه گردنِ دور تؤئدِن و دریا میئن باگنن تا اینکه باعث ببی یکته از ایی کوشتای دنائن، گناه بکونن.

انسون ریکه دورؤن، نوح دورؤن مورسؤن بنه. مَردم ‌خؤردَن و وودوشتَن و زن گیتن و مردِ بوئن تا او روزی که نوح کشتی میئن بوشو. بازین سیل بومه و هَمَه هلاکَ گوده.