Obadia 1
1
PENNOD I.
1Gweledigaeth Obadia. Fel hyn y dywedodd yr Arglwydd Iehofa am Edom, —
“Hysbysiad a glywsom oddiwrth Iehofa,
A chenad ymysg y cenedloedd a ddanfonodd —
‘Codwch, ïe codwn yn ei herbyn i ryfel:’
2Wele bychan y’th wnaethum ymysg cenedloedd,
Dirmygedig iawn oeddyt;
3Balchder dy galon, twyllodd di,
Yr hon a anneddi yn holltau’r graig.”#1:3 Ymddengys fod y geiriau wedi eu cymeryd o brophwydoliaeth Ieremia, 49:14-15, a rhan o 16, er nad ydynt yn lythyrenol. Yr “hysbysiad” oedd, “Wele bychan,” &c.; a’r hyn a gyhoeddai y “cenad” oedd, “Codwch, ïe codwn,” &c., yn ol y drefn a gawn yn fynych yn y prophwydi. Dechreua “gweledigaeth Obadia” gyda’r geiriau, “Uchel ei eisteddfod,” &c.
Uchel ei eisteddfod, dywedodd yn ei galon,
“Pwy a’m hiselhâ i’r llawr?”
4Pe dyrchefit fel yr eryr,
A phe rhwng y ser y gwnelit dy nyth,
Oddiyno y disgynwn di, medd Iehofa.
5Pe daethai lladron atat,
Pe yspeilwyr y nos,
Pa faint y dyfethasid di?
Oni ladradasent eu digon?#1:5 Felly y dylid cyfieithu y pedair llinell hon: mae cysylltiad rhwng y cyntaf a’r olaf, a rhwng yr ail a’r drydedd, yn ol y rheol a arferir yn aml. Pe canfuasai beirniaid hyn, ni buasent yn amrywio cymaint yn eu cyfieithiadau. “Pa faint,” sef nid yn llwyr, fel y dynoda yr hyn a ganlyn.
Pe deuai grawnwinwyr atat,
Oni weddillent rawnwin?
6Podd y dihatrwyd Esau,
Y chwiliwyd ei guddfeydd!#1:6 Dyma gynllun arall o neillduolrwydd ymadroddi a arferir gan y prophwydi, sef enwi y weithred olaf yn gyntaf: yr oedd “chwilio” o flaen “dihatru,” eto cawn “chwilio” yn olaf. Arferiad cyffredin yw hyn trwy’r holl Ysgrythyr.
7Hyd y terfyn y danfonodd di,
Holl wŷr dy gyfammod;
Twyllodd di, gorfuodd di,
Holl wŷr dy heddwch a’th fara;#1:7 “Gwŷr dy gyfammod” oedd y rhai mewn cynghrair â hwynt; felly “gwŷr dy heddwch,” a gwŷr “dy fara,” oedd y rhai mewn heddwch â hwynt, ac yn cael eu cynnaliaeth oddiwrthynt. Yn lle eu cynnorthwyo, gosodasent megys rhwydau i’w dal, pan yn dianc rhag eu gelynion. Yn ol arfer y prophwydi, dywedir yma am y pethau oeddent i ddygwydd fel pe buasent wedi cymeryd lle. Felly hefyd yn y ddwy adnod a ganlynant. Wedi hyny, arferir yr amser dyfodol: felly yn adnod 10, “gorchuddia,” ac nid gorchuddiodd.
Gosodasant rwyd danat. —
Nid oedd deall ganddo!
8Onid yn y dydd hwnw, medd Iehofa,
Y dyfethais hefyd y doethion o Edom,
A deall o fynydd Esau?#1:8 Yr oedd yr Edomiaid yn tybied eu hunain yn dra doeth a deallus. Gwir yr hen ddywediad, Yr ynfyda Duw y rhai y mae ei fwriad i’w dinistrio.
9Ië, dychrynwyd dy gedyrn di, Teman,#1:9 Teman oedd dref o fewn cyffiniau Edom, nodedig o ran ei chedyrn, a elwid ar ôl Teman, un o wyrion Esau, Gen. 36:11, 15.
Fel y tòrid ymaith bob un
O fynydd Esau trwy laddfa.
10O herwydd gormesu dy frawd Iacob,
Gorchuddia di waradwydd,
A thòrir di ymaith dros byth.
11Yn y dydd y sefaist or tu arall,
Yn y dydd y caethgludodd estroniaid ei lu,
Ac y daeth dyeithriaid i’w byrth,
Ac ar Ierusalem y bwriasant goelbrenau,
Tydi hefyd oeddit fel un o honynt!
12Ond ni ddylesit edrych#1:12 Dyma gynllun arall o neillduolrwydd ymadroddi a arferir gan y prophwydi, sef enwi y weithred olaf yn gyntaf: yr oedd “chwilio” o flaen “dihatru,” eto cawn “chwilio” yn olaf. Arferiad cyffredin yw hyn trwy’r holl Ysgrythyr. ar ddydd dy frawd,
Ar ddydd ei ddyeithriad;
Ac ni ddylesit lawenhâu o herwydd meibion Iowda,
Ar ddydd eu dystryw;
Ac ni ddylesit fawrhâu dy enau,#1:12 Sef geiriau neu ymadrodd a ddeuai o’r genau: mawrhau y genau oedd dywedyd geiriau mawr ymffrostus a chwyddedig; neu, fe allai, yr ystyr yw, ymledu y genau trwy chwerthin mewn gwawd a dirmyg.
Ar ddydd y cyfyngder;
13Ac ni ddylesit ddyfod i borth fy mhobl,
Yn nydd eu haflwydd;
Ac ni ddylesit edrych, yn enwedig tydi,
Ar ei adfyd, yn nydd ei aflwydd;
Ac ni ddylesit gyffwrdd â’i olud
Yn nydd ei aflwydd;
14Ac ni ddylesit sefyll ar y groesffordd,
I dòri ymaith ei fföedigion;
Ac ni ddylesit amgylchu ei weddillion
Yn nydd cyfyngder
15Diau agos ddydd Iehofa
Ar yr holl genedloedd:
Fel y gwnaethost y gwneir i ti;
Dy dâl a ddychwel ar dy ben.
16Canys fel yr yfasoch ar fy mynydd sanctaidd,#1:16 Dywed hyn wrth yr Iddewon, fel y gwelir oddiwrth Ier. 49:12. Yr yfed oedd y farn a ddaethai arnynt. Y cyfeiriad sydd at gwpan digofaint Duw.
Yr yfa yr holl genedloedd yn wastad;
Ië, yfant a llyncant,
A byddant fel pe na buasent.
17Ond ar fynydd Sïon y bydd gwaredigion,
Ac y bydd sancteiddrwydd:#1:17 Halogrwydd a fu yno; am hyny daethai alltudiaeth. Pan ddeuai gwaredigaeth neu adferiad, byddai yno sancteiddrwydd. Arferir gwaredigaeth yn lle gwaredigion.
Ac etifedda tŷ Iacob eu hetifeddiaethau;
18A bydd tŷ Iacob yn dân,
A thŷ Ioseph yn fflam,
A thŷ Esau yn sofl;
A chynneuant yn eu plith, a difäant hwynt,
Fel na byddo gweddill i dŷ Esau;
O herwydd Iehofa a lefarodd hyn.
19Yna etifeddant y dehau,
Ynghyda mynydd Esau,
A gwastadedd y Philistiaid;
Etifeddant hefyd faes Ephraim,
A maes Samaria a Beniamin a Gilead:#1:19 Yr oedd Edom yn y dehau, y Philistiaid yn y gorllewin, Ephraim a Samaria yn y gogledd, a Gilead yn y dwyrain. Yr oedd y dychweledigion o Babylon i berchenogi yr holl leoedd hyn.
20Ië, y gaethglud, a ddechreuodd gyda meibion Israel,#1:20 Adrodda yma yn fwy penodol yr hyn a ddywedodd yn yr adnod flaenorol, gan gyfeirio yn gyntaf, yn ol arfer gyffredin y prophwydi, at y rhan olaf o’r adnod flaenorol, ac yna at y rhan gyntaf ar ddiwedd yr adnod hon.
A etifeddant yr hyn oedd gan y Canaaneaid hyd Sarephath;
A chaethglud Ierusalem, yr hyn sydd yn Sepharad,#1:20 Tebyg yw fod Sepharad o fewn terfynau gwlad Edom.
Gyda dinasoedd y dehau.
21Ac esgyn gwaredyddion i fynydd Sïon,
Er barnu mynydd Esau;#1:21 Bernir i hyn gymeryd lle yn amser y Maccabeaid.
Ac eiddo Iehofa fydd y freniniaeth.
Právě zvoleno:
Obadia 1: CJO
Zvýraznění
Sdílet
Kopírovat
Chceš mít své zvýrazněné verše uložené na všech zařízeních? Zaregistruj se nebo se přihlas
Proffwydi ac Epistolau gan John Owen. Cafodd y testun ei ddigideiddio gan Gymdeithas y Beibl yn 2021.