لوقای انجیل 19
19
عیسی و زکّا
1عیسی اَریحا شهر دیرون بومه و شهر میئنای رده بو. 2اوره یکته مرداک ایسابو، به ایسم زَکّا، زکّا دارا بو و خراج گیرؤن پیلتر. 3او خواس بینی عیسی کیسه، امّا چونکه پاچ بو و جمعیت خیلی زیاد، منیس. 4هینه واسه، بودؤسه جلو و یکته پَلَت دارَ فیشکسه تا اونه بَینی، چونکه عیسی از او راه ردَّ بؤده بو. 5هیطو که عیسی اوره برسه، جور نیگاه گوده و اونه بوته: «زَکّا، بُدُو جیر بیه که ایمرو باید تی خونه میئن بیسَم.» 6زَکّا تُند تأکیدی جیر بومه و ذوق أمره اونه قبول بوده. 7مَردم وختی اینه بدِه ئن، همته میسمیره بودَن که: «یکته گنُاهکارِ خؤنه میئن مِیمؤنی بُشو.» 8و امّا زَکّا خوشِ جا سرای ویرسه و عیسای خُداوندَ بوته: «آقا، الؤن نیصف می مال و مَنالِ ندارؤن بَخشنم، و اَگه یه چی به ناحق ینفره هَیتم، چار برابر اونه واگردونِئنَم.» 9عیسی بوته: «ایمرو نجات ایی خونه میئن بومه، چرِه که ایی مَرداک هم ابراهیم زاک ایسّه. 10چونکه انسون ریکه بومه تا ابیرَ بؤ که واموجی و نجات بَدای.»
ده ته سکهء طلا حیکایت
11هووخت که اوشون ایی گبؤن گوش دأده بؤن، عیسی خوشِ گب دومبال، یکته حیکایت بأرده، چونکه اورشلیم ورجه بو و مَردم گُمؤن گودَن خُدا پادشاهی هو زمونِ میئن ظهورکوئنه. 12پَس عیسی بوته: «یکته نجیب زاده، دور دَس ولایتی بُشو تا خو مقام شاهی هگیری و بازین وگردی. 13پَس، دَه نفر از خوشِ خدمتکارونِ دوخونده و هر نفرِ، یکته سکه طلا هَدَه که اوشونِ سه ماه دستمزد قد بو و بُوته: ”تا می وگرسن، ایی پول أمره کاسبی بکونین.“ 14امّا مَردمؤنی که قرار بو ایشونه سر حکومت بکونی، اونای بیزار بؤن؛ اوشون، اونه دومبالسر، نماینده أنی سرا دائن با ایی پیغوم که: ”امه نخوانیم ایی شخص امه سر حکومت بکُونی.“ 15وختی او خو مقام شاهی هیته و خوشِ ولایت سو وگرسه دستور بده او خدمتکارونی که ایشونه سرمایه هَدَه بو، دُخؤنَن تا بفهمه هر‌نفر چقدَر سود بودن. 16اوّلی بومه و بُوته: ”ارباب، تی سکه، دَه ته سکۀ دیگه سود بأرده.“ 17اونه بُوته: ”آفرین، ای خوروم خدمتکار! چونکه کم میئن امین بی، دَه ته شهر تَه هدئنَم تا اونه حاکم ببی.“ 18دوّمی بومه و بُوته: ”ارباب، تی سکه، پنج ته سکه دیگه سود بأرده.“ 19اونَم بُوته: ” پنج ته شهرسر حاکم ببو.“ 20بازین سومی بومه و بُوته: ”ارباب، اینم تی سکه! اونه یکته پارچه میئن فیبیتَم، قایم بَدَاشتم. 21چونکه تی جَی ترسِئم، اینه واسه که سختگیر مرداک ایسّی. اوچیزی که ننای ویگینی، و اوچیزی که نکاشتی، بیئنی.“ 22ارباب اونه بُوته: ”ای بد خدمتکار، عین تی گب تی سر حُکم کُوئنم. تو که دؤنسی یکته سختگیر مَرداکم، اوچیه ننَئم ویگینَم و اوچیه نکاشتم بینَم، 23چرِه می پولِ صرّافونِ هَندای تا هیطوکه وگرسم اونه سود امره پَسا گیرم؟“ 24پَس اوشونیِ که اوره ایسابونِ بُوته: ”سکه اونای هگیرین و اونی که دَه ته سکه دئنه، هَدین.“ 25اوشؤن اونه بُوتَن: ”ارباب، اوکه خودش دَه ته سکه دئنه!“ 26جواب بَدَه: ”شمرِه گونَم که هرکس دئنه، بیشتر هَدَه بنه؛ امّا اونی که ندئنه، هونیم که دئنه اونای هَیته بنه. 27و الؤن او دُشمنؤنی که نخواسّن مو ایشونِ سر حکومت بکونم اِره بأرین و می جلو ایشونه خون فُکونین.“»
عیسی شوئن اورشلیم میئن
28بعد ایی گبؤن، عیسی جلوتر از دیگرون اورشلیم سو راه دکته.
29هیطو که بِیت‌فاجی و بِیت‌عَنْیا دهات که زیتون کوه سر بو برسه، دوته خو شاگردؤن جلوتر سرا دا، بوته: 30«او دهاتی که شیمه جلو هنه، بشین. هیطو که دیرون بوشؤین، یکته خر کره دَوسّه اینین که تا الؤن هیشکی اونه سَر سوار نُبو. اونه بازَ کونین و اِره بأرین. 31اَگه ینفر شمرای بپورسه: ”چرِه اونه بازه کأدرین؟“ بوگوین: ”خُداوند اون لازم دئنه.“» 32شاگردون بُوشوئن و هَمه چیزه هیطو بیاتّن که عیسی بوته بو. 33و وختی خر کره بازَ کأدبون، اونه صابؤن ایشونِ بوتَن: «خر کره چره بازه کأدرین؟» 34جواب بَدئن: «خُداوند اونه خوائنه.» 35اوشون، کرّه عیسی ورجه بأردَن. بازین خوشونِ ردأنِ اونه سر ورگنِئن و عیسی اونه سَر بنیشؤنئن. 36هیطو که عیسی شؤدبو، مَردم خوشونِ ردأنِ اونه راه سر وارگنِئن. 37هیطو که کوه زیتون سراجیری وَرجه برسه، شاگردؤن همه شادی أمره، خُدا پیله داد أمره بخاطر او همه معجزاتی که بدِه بُن پرستش بودن، 38و خوندن که:
«مبارک ایسّه پادشاهی که خُداوند ایسم أمره هنه!
صلح و سلامت آسمؤنِ میئن و جلال آسمون گوف میئن ببی!»
39بعضی از فرَیسی فرقه عالمون جمعیت میئنای عیسی بوتَن: «اوستاد، تی شاگردؤنِ سر تشر بَزن که تام بزنن!» 40عیسی جواب بده: «شمره گونَم اَگه ایشون تام بزَنن، ایی سنگؤن به داد هنن!»
41پَس عیسی هیطو که اورشلیم نزدیکَ بؤ و شهر بدِه، اونه به ونگ بزه 42و بوته: «کاشکی تو، بله تو، ایی روز تشخیص بدائبی که چی تِه به صلح و سلامتی اَبِئنه. امّا حیف که الؤن تی چیشمؤنای دَخوته هنّه. 43چونکه او روزونی رسنه که تی دُشمنؤن تی دورتادؤرِ سنگر سازنن و هرسو ته دؤره کوئنَن و راهِ تئبه تنگَ کؤئنَن؛ 44و ته خاکَ أمره همواره کوئنن تو و تی زاکؤنِ که تی میئن ایسان. و سنگ سنگ سر بجا ننِئنَن؛ چونکه از خُدا اَمَئنِ وخت، تی کمک به غافل بومؤنسی.»
عیسی معبدِ میئن
45بازین عیسی بومَه یهودی أن معبد میئن و بنا بوده کاسبون بیرونَ گودَن، 46و اوشونه بوته: «بنویشته بوبؤ که ”می خونه، عبادت خونه بنه“؛ امّا شمه اونه دوزؤن لونه چاگودین.»
47عیسی هر روز معبد میئن مردومِ آموتی. امّا کاهینون سرون و تورات معلمون و قوم شیخون اونه کوشتَنِ دومبال بوئن، 48ولی خوشون نقشه عملی گودَن به هیچ راهی نیاتن، چونکه مَردم همه عاشق اونه گبؤن بون.
Právě zvoleno:
لوقای انجیل 19: EGB
Zvýraznění
Sdílet
Kopírovat
Chceš mít své zvýrazněné verše uložené na všech zařízeních? Zaregistruj se nebo se přihlas
@ 2024 Korpu Company
لوقای انجیل 19
19
عیسی و زکّا
1عیسی اَریحا شهر دیرون بومه و شهر میئنای رده بو. 2اوره یکته مرداک ایسابو، به ایسم زَکّا، زکّا دارا بو و خراج گیرؤن پیلتر. 3او خواس بینی عیسی کیسه، امّا چونکه پاچ بو و جمعیت خیلی زیاد، منیس. 4هینه واسه، بودؤسه جلو و یکته پَلَت دارَ فیشکسه تا اونه بَینی، چونکه عیسی از او راه ردَّ بؤده بو. 5هیطو که عیسی اوره برسه، جور نیگاه گوده و اونه بوته: «زَکّا، بُدُو جیر بیه که ایمرو باید تی خونه میئن بیسَم.» 6زَکّا تُند تأکیدی جیر بومه و ذوق أمره اونه قبول بوده. 7مَردم وختی اینه بدِه ئن، همته میسمیره بودَن که: «یکته گنُاهکارِ خؤنه میئن مِیمؤنی بُشو.» 8و امّا زَکّا خوشِ جا سرای ویرسه و عیسای خُداوندَ بوته: «آقا، الؤن نیصف می مال و مَنالِ ندارؤن بَخشنم، و اَگه یه چی به ناحق ینفره هَیتم، چار برابر اونه واگردونِئنَم.» 9عیسی بوته: «ایمرو نجات ایی خونه میئن بومه، چرِه که ایی مَرداک هم ابراهیم زاک ایسّه. 10چونکه انسون ریکه بومه تا ابیرَ بؤ که واموجی و نجات بَدای.»
ده ته سکهء طلا حیکایت
11هووخت که اوشون ایی گبؤن گوش دأده بؤن، عیسی خوشِ گب دومبال، یکته حیکایت بأرده، چونکه اورشلیم ورجه بو و مَردم گُمؤن گودَن خُدا پادشاهی هو زمونِ میئن ظهورکوئنه. 12پَس عیسی بوته: «یکته نجیب زاده، دور دَس ولایتی بُشو تا خو مقام شاهی هگیری و بازین وگردی. 13پَس، دَه نفر از خوشِ خدمتکارونِ دوخونده و هر نفرِ، یکته سکه طلا هَدَه که اوشونِ سه ماه دستمزد قد بو و بُوته: ”تا می وگرسن، ایی پول أمره کاسبی بکونین.“ 14امّا مَردمؤنی که قرار بو ایشونه سر حکومت بکونی، اونای بیزار بؤن؛ اوشون، اونه دومبالسر، نماینده أنی سرا دائن با ایی پیغوم که: ”امه نخوانیم ایی شخص امه سر حکومت بکُونی.“ 15وختی او خو مقام شاهی هیته و خوشِ ولایت سو وگرسه دستور بده او خدمتکارونی که ایشونه سرمایه هَدَه بو، دُخؤنَن تا بفهمه هر‌نفر چقدَر سود بودن. 16اوّلی بومه و بُوته: ”ارباب، تی سکه، دَه ته سکۀ دیگه سود بأرده.“ 17اونه بُوته: ”آفرین، ای خوروم خدمتکار! چونکه کم میئن امین بی، دَه ته شهر تَه هدئنَم تا اونه حاکم ببی.“ 18دوّمی بومه و بُوته: ”ارباب، تی سکه، پنج ته سکه دیگه سود بأرده.“ 19اونَم بُوته: ” پنج ته شهرسر حاکم ببو.“ 20بازین سومی بومه و بُوته: ”ارباب، اینم تی سکه! اونه یکته پارچه میئن فیبیتَم، قایم بَدَاشتم. 21چونکه تی جَی ترسِئم، اینه واسه که سختگیر مرداک ایسّی. اوچیزی که ننای ویگینی، و اوچیزی که نکاشتی، بیئنی.“ 22ارباب اونه بُوته: ”ای بد خدمتکار، عین تی گب تی سر حُکم کُوئنم. تو که دؤنسی یکته سختگیر مَرداکم، اوچیه ننَئم ویگینَم و اوچیه نکاشتم بینَم، 23چرِه می پولِ صرّافونِ هَندای تا هیطوکه وگرسم اونه سود امره پَسا گیرم؟“ 24پَس اوشونیِ که اوره ایسابونِ بُوته: ”سکه اونای هگیرین و اونی که دَه ته سکه دئنه، هَدین.“ 25اوشؤن اونه بُوتَن: ”ارباب، اوکه خودش دَه ته سکه دئنه!“ 26جواب بَدَه: ”شمرِه گونَم که هرکس دئنه، بیشتر هَدَه بنه؛ امّا اونی که ندئنه، هونیم که دئنه اونای هَیته بنه. 27و الؤن او دُشمنؤنی که نخواسّن مو ایشونِ سر حکومت بکونم اِره بأرین و می جلو ایشونه خون فُکونین.“»
عیسی شوئن اورشلیم میئن
28بعد ایی گبؤن، عیسی جلوتر از دیگرون اورشلیم سو راه دکته.
29هیطو که بِیت‌فاجی و بِیت‌عَنْیا دهات که زیتون کوه سر بو برسه، دوته خو شاگردؤن جلوتر سرا دا، بوته: 30«او دهاتی که شیمه جلو هنه، بشین. هیطو که دیرون بوشؤین، یکته خر کره دَوسّه اینین که تا الؤن هیشکی اونه سَر سوار نُبو. اونه بازَ کونین و اِره بأرین. 31اَگه ینفر شمرای بپورسه: ”چرِه اونه بازه کأدرین؟“ بوگوین: ”خُداوند اون لازم دئنه.“» 32شاگردون بُوشوئن و هَمه چیزه هیطو بیاتّن که عیسی بوته بو. 33و وختی خر کره بازَ کأدبون، اونه صابؤن ایشونِ بوتَن: «خر کره چره بازه کأدرین؟» 34جواب بَدئن: «خُداوند اونه خوائنه.» 35اوشون، کرّه عیسی ورجه بأردَن. بازین خوشونِ ردأنِ اونه سر ورگنِئن و عیسی اونه سَر بنیشؤنئن. 36هیطو که عیسی شؤدبو، مَردم خوشونِ ردأنِ اونه راه سر وارگنِئن. 37هیطو که کوه زیتون سراجیری وَرجه برسه، شاگردؤن همه شادی أمره، خُدا پیله داد أمره بخاطر او همه معجزاتی که بدِه بُن پرستش بودن، 38و خوندن که:
«مبارک ایسّه پادشاهی که خُداوند ایسم أمره هنه!
صلح و سلامت آسمؤنِ میئن و جلال آسمون گوف میئن ببی!»
39بعضی از فرَیسی فرقه عالمون جمعیت میئنای عیسی بوتَن: «اوستاد، تی شاگردؤنِ سر تشر بَزن که تام بزنن!» 40عیسی جواب بده: «شمره گونَم اَگه ایشون تام بزَنن، ایی سنگؤن به داد هنن!»
41پَس عیسی هیطو که اورشلیم نزدیکَ بؤ و شهر بدِه، اونه به ونگ بزه 42و بوته: «کاشکی تو، بله تو، ایی روز تشخیص بدائبی که چی تِه به صلح و سلامتی اَبِئنه. امّا حیف که الؤن تی چیشمؤنای دَخوته هنّه. 43چونکه او روزونی رسنه که تی دُشمنؤن تی دورتادؤرِ سنگر سازنن و هرسو ته دؤره کوئنَن و راهِ تئبه تنگَ کؤئنَن؛ 44و ته خاکَ أمره همواره کوئنن تو و تی زاکؤنِ که تی میئن ایسان. و سنگ سنگ سر بجا ننِئنَن؛ چونکه از خُدا اَمَئنِ وخت، تی کمک به غافل بومؤنسی.»
عیسی معبدِ میئن
45بازین عیسی بومَه یهودی أن معبد میئن و بنا بوده کاسبون بیرونَ گودَن، 46و اوشونه بوته: «بنویشته بوبؤ که ”می خونه، عبادت خونه بنه“؛ امّا شمه اونه دوزؤن لونه چاگودین.»
47عیسی هر روز معبد میئن مردومِ آموتی. امّا کاهینون سرون و تورات معلمون و قوم شیخون اونه کوشتَنِ دومبال بوئن، 48ولی خوشون نقشه عملی گودَن به هیچ راهی نیاتن، چونکه مَردم همه عاشق اونه گبؤن بون.
Právě zvoleno:
:
Zvýraznění
Sdílet
Kopírovat
Chceš mít své zvýrazněné verše uložené na všech zařízeních? Zaregistruj se nebo se přihlas
@ 2024 Korpu Company