Welsh - Beibl Cymraeg Newydd (NT) Non-Drama

Beibl Cymraeg Newydd Testament Newydd Audio 2010

Y Llais - Y Beibl Cymraeg Newydd Testament Newydd 2010

<div class="version vid4114 iso6393cym" data-vid="4114" data-iso6393="cym">
 <div class="book bkMAT">
 <div class="chapter ch25" data-usfm="MAT.25">
 <div class="label">25</div><div class="s">Dameg y Deg Geneth</div><div class="m"> 1&#8220;Y pryd hwnnw bydd teyrnas nefoedd yn debyg i ddeg o enethod a gymerodd eu lampau a mynd allan i gyfarfod &#226;'r priodfab. 2Yr oedd pump ohonynt yn ff&#244;l a phump yn gall. 3Cymerodd y rhai ff&#244;l eu lampau ond heb gymryd olew gyda hwy, 4ond cymerodd y rhai call, gyda'u lampau, olew mewn llestri. 5Gan fod y priodfab yn hwyr yn dod aethant i gyd i hepian a chysgu. 6Ac ar ganol nos daeth gwaedd: &#8216;Dyma'r priodfab, ewch allan i'w gyfarfod.&#8217; 7Yna cododd y genethod hynny i gyd a pharatoi eu lampau. 8Dywedodd y rhai ff&#244;l wrth y rhai call, &#8216;Rhowch i ni beth o'ch olew, oherwydd y mae'n lampau ni yn diffodd.&#8217; 9Atebodd y rhai call, &#8216;Na yn wir, ni fydd digon i ni ac i chwithau. Gwell i chwi fynd at y gwerthwyr a phrynu peth i chwi eich hunain.&#8217; 10A thra oeddent yn mynd i brynu'r olew, cyrhaeddodd y priodfab, ac aeth y rhai oedd yn barod i mewn gydag ef i'r wledd briodas, a chlowyd y drws. 11Yn ddiweddarach dyma'r genethod eraill yn dod ac yn dweud, &#8216;Syr, syr, agor y drws i ni.&#8217; 12Atebodd yntau, &#8216;Yn wir, rwy'n dweud wrthych, nid wyf yn eich adnabod.&#8217; 13Byddwch wyliadwrus gan hynny, oherwydd ni wyddoch na'r dydd na'r awr.</div><div class="s">Dameg y Codau o Arian</div><div class="r"> Lc. 19:11&#8211;27</div><div class="m"> 14&#8220;Y mae fel dyn a oedd yn mynd oddi cartref ac a alwodd ei weision a rhoi ei eiddo yn eu gofal. 15I un fe roddodd bum cod o arian#25:15 Neu, bum talent. Felly hefyd trwy'r ddameg hon., i un arall ddwy, i un arall un, i bob un yn &#244;l ei allu, ac fe aeth oddi cartref. 16Ar unwaith aeth yr un a dderbyniodd bum cod a masnachu &#226; hwy, ac fe enillodd atynt bump arall. 17Felly hefyd enillodd yr un a gafodd ddwy god ddwy arall atynt. 18Ond y sawl a dderbyniodd un god, aeth ef ymaith a chloddio twll yn y ddaear a chuddio arian ei feistr. 19Ymhen cryn dipyn o amser daeth meistr y gweision hynny yn &#244;l ac fe adolygodd eu cyfrifon hwy. 20Daeth yr un a dderbyniodd bum cod a chyflwyno iddo bump arall. &#8216;Meistr,&#8217; meddai, &#8216;rhoddaist bum cod o arian yn fy ngofal; dyma bum cod arall a enillais i atynt.&#8217; 21&#8216;Ardderchog, fy ngwas da a ffyddlon,&#8217; meddai ei feistr wrtho, &#8216;buost yn ffyddlon wrth ofalu am ychydig, fe osodaf lawer yn dy ofal; tyrd i ymuno yn llawenydd dy feistr.&#8217; 22Yna daeth yr un &#226;'r ddwy god, a dywedodd, &#8216;Meistr, rhoddaist ddwy god o arian yn fy ngofal; dyma ddwy god arall a enillais i atynt.&#8217; 23Meddai ei feistr wrtho, &#8216;Ardderchog, fy ngwas da a ffyddlon; buost yn ffyddlon wrth ofalu am ychydig, fe osodaf lawer yn dy ofal; tyrd i ymuno yn llawenydd dy feistr.&#8217; 24Yna daeth yr un oedd wedi derbyn un god, a dywedodd, &#8216;Meistr, gwyddwn dy fod yn ddyn caled, yn medi lle heuodd eraill ac yn casglu lle gwasgarodd eraill. 25Yn fy ofn euthum a chuddio dy god o arian yn y ddaear. Dyma i ti dy eiddo yn &#244;l.&#8217; 26Atebodd ei feistr ef, &#8216;Y gwas drwg a diog, yr oeddit yn gwybod, meddi, fy mod yn medi lle heuodd eraill ac yn casglu lle gwasgarodd eraill. 27Dylit felly fod wedi gosod fy arian yn y banc, a buasai fy eiddo wedi ennill llog erbyn i mi ddod i'w hawlio. 28Felly cymerwch y god o arian oddi arno a rhowch hi i'r un a chanddo ddeg cod. 29Oherwydd i bawb y mae ganddo y rhoddir, a bydd ar ben ei ddigon, ond oddi ar yr hwn nad oes ganddo fe gymerir hyd yn oed hynny sydd ganddo. 30A bwriwch y gwas diwerth i'r tywyllwch eithaf; bydd yno wylo a rhincian dannedd.&#8217;</div><div class="s">Barnu'r Cenhedloedd</div><div class="m"> 31&#8220;Pan ddaw Mab y Dyn yn ei ogoniant, a'r holl angylion gydag ef, yna bydd yn eistedd ar orsedd ei ogoniant. 32Fe gesglir yr holl genhedloedd ger ei fron, a bydd ef yn eu didoli oddi wrth ei gilydd, fel y mae bugail yn didoli'r defaid oddi wrth y geifr, 33ac fe esyd y defaid ar ei law dde a'r geifr ar y chwith. 34Yna fe ddywed y Brenin wrth y rhai ar y dde iddo, &#8216;Dewch, chwi sydd dan fendith fy Nhad, i etifeddu'r deyrnas a baratowyd ichwi er seiliad y byd. 35Oherwydd b&#251;m yn newynog a rhoesoch fwyd imi, b&#251;m yn sychedig a rhoesoch ddiod imi, b&#251;m yn ddieithr a chymerasoch fi i'ch cartref; 36b&#251;m yn noeth a rhoesoch ddillad amdanaf, b&#251;m yn glaf ac ymwelsoch &#226; mi, b&#251;m yng ngharchar a daethoch ataf.&#8217; 37Yna bydd y rhai cyfiawn yn ei ateb: &#8216;Arglwydd,&#8217; gofynnant, &#8216;pryd y'th welsom di'n newynog a'th borthi, neu'n sychedig a rhoi diod iti? 38A phryd y'th welsom di'n ddieithr a'th gymryd i'n cartref, neu'n noeth a rhoi dillad amdanat? 39Pryd y'th welsom di'n glaf neu yng ngharchar ac ymweld &#226; thi?&#8217; 40A bydd y Brenin yn eu hateb, &#8216;Yn wir, rwy'n dweud wrthych, yn gymaint ag ichwi ei wneud i un o'r lleiaf o'r rhain, fy nghymrodyr, i mi y gwnaethoch.&#8217;</div><div class="p"> 41&#8220;Yna fe ddywed wrth y rhai ar y chwith, &#8216;Ewch oddi wrthyf, chwi sydd dan felltith, i'r t&#226;n tragwyddol a baratowyd i'r diafol a'i angylion. 42B&#251;m yn newynog ac ni roesoch fwyd imi, b&#251;m yn sychedig ac ni roesoch ddiod imi; 43b&#251;m yn ddieithr ac ni chymerasoch fi i'ch cartref, yn noeth ac ni roesoch ddillad amdanaf, yn glaf ac yng ngharchar ac nid ymwelsoch &#226; mi.&#8217; 44Yna atebant hwythau: &#8216;Arglwydd,&#8217; gofynnant, &#8216;pryd y'th welsom di'n newynog neu'n sychedig neu'n ddieithr neu'n noeth neu'n glaf neu yng ngharchar heb weini arnat?&#8217; 45A bydd ef yn eu hateb, &#8216;Yn wir, rwy'n dweud wrthych, yn gymaint ag ichwi beidio &#226;'i wneud i un o'r rhai lleiaf hyn, nis gwnaethoch i minnau chwaith.&#8217; 46Ac fe &#226;'r rhain ymaith i gosb dragwyddol, ond y rhai cyfiawn i fywyd tragwyddol.&#8221;</div>
 </div>
 </div>
</div>

“Y pryd hwnnw bydd teyrnas nefoedd yn debyg i ddeg o enethod a gymerodd eu lampau a mynd allan i gyfarfod â'r priodfab. Yr oedd pump ohonynt yn ffôl a phump yn gall. Cymerodd y rhai ffôl eu lampau ond heb gymryd olew gyda hwy, ond cymerodd y rhai call, gyda'u lampau, olew mewn llestri. Gan fod y priodfab yn hwyr yn dod aethant i gyd i hepian a chysgu. Ac ar ganol nos daeth gwaedd: ‘Dyma'r priodfab, ewch allan i'w gyfarfod.’ Yna cododd y genethod hynny i gyd a pharatoi eu lampau. Dywedodd y rhai ffôl wrth y rhai call, ‘Rhowch i ni beth o'ch olew, oherwydd y mae'n lampau ni yn diffodd.’ Atebodd y rhai call, ‘Na yn wir, ni fydd digon i ni ac i chwithau. Gwell i chwi fynd at y gwerthwyr a phrynu peth i chwi eich hunain.’ A thra oeddent yn mynd i brynu'r olew, cyrhaeddodd y priodfab, ac aeth y rhai oedd yn barod i mewn gydag ef i'r wledd briodas, a chlowyd y drws. Yn ddiweddarach dyma'r genethod eraill yn dod ac yn dweud, ‘Syr, syr, agor y drws i ni.’ Atebodd yntau, ‘Yn wir, rwy'n dweud wrthych, nid wyf yn eich adnabod.’ Byddwch wyliadwrus gan hynny, oherwydd ni wyddoch na'r dydd na'r awr.


“Y mae fel dyn a oedd yn mynd oddi cartref ac a alwodd ei weision a rhoi ei eiddo yn eu gofal. I un fe roddodd bum cod o arian, i un arall ddwy, i un arall un, i bob un yn ôl ei allu, ac fe aeth oddi cartref. Ar unwaith aeth yr un a dderbyniodd bum cod a masnachu â hwy, ac fe enillodd atynt bump arall. Felly hefyd enillodd yr un a gafodd ddwy god ddwy arall atynt. Ond y sawl a dderbyniodd un god, aeth ef ymaith a chloddio twll yn y ddaear a chuddio arian ei feistr. Ymhen cryn dipyn o amser daeth meistr y gweision hynny yn ôl ac fe adolygodd eu cyfrifon hwy. Daeth yr un a dderbyniodd bum cod a chyflwyno iddo bump arall. ‘Meistr,’ meddai, ‘rhoddaist bum cod o arian yn fy ngofal; dyma bum cod arall a enillais i atynt.’ ‘Ardderchog, fy ngwas da a ffyddlon,’ meddai ei feistr wrtho, ‘buost yn ffyddlon wrth ofalu am ychydig, fe osodaf lawer yn dy ofal; tyrd i ymuno yn llawenydd dy feistr.’ Yna daeth yr un â'r ddwy god, a dywedodd, ‘Meistr, rhoddaist ddwy god o arian yn fy ngofal; dyma ddwy god arall a enillais i atynt.’ Meddai ei feistr wrtho, ‘Ardderchog, fy ngwas da a ffyddlon; buost yn ffyddlon wrth ofalu am ychydig, fe osodaf lawer yn dy ofal; tyrd i ymuno yn llawenydd dy feistr.’ Yna daeth yr un oedd wedi derbyn un god, a dywedodd, ‘Meistr, gwyddwn dy fod yn ddyn caled, yn medi lle heuodd eraill ac yn casglu lle gwasgarodd eraill. Yn fy ofn euthum a chuddio dy god o arian yn y ddaear. Dyma i ti dy eiddo yn ôl.’ Atebodd ei feistr ef, ‘Y gwas drwg a diog, yr oeddit yn gwybod, meddi, fy mod yn medi lle heuodd eraill ac yn casglu lle gwasgarodd eraill. Dylit felly fod wedi gosod fy arian yn y banc, a buasai fy eiddo wedi ennill llog erbyn i mi ddod i'w hawlio. Felly cymerwch y god o arian oddi arno a rhowch hi i'r un a chanddo ddeg cod. Oherwydd i bawb y mae ganddo y rhoddir, a bydd ar ben ei ddigon, ond oddi ar yr hwn nad oes ganddo fe gymerir hyd yn oed hynny sydd ganddo. A bwriwch y gwas diwerth i'r tywyllwch eithaf; bydd yno wylo a rhincian dannedd.’

“Pan ddaw Mab y Dyn yn ei ogoniant, a'r holl angylion gydag ef, yna bydd yn eistedd ar orsedd ei ogoniant. Fe gesglir yr holl genhedloedd ger ei fron, a bydd ef yn eu didoli oddi wrth ei gilydd, fel y mae bugail yn didoli'r defaid oddi wrth y geifr, ac fe esyd y defaid ar ei law dde a'r geifr ar y chwith. Yna fe ddywed y Brenin wrth y rhai ar y dde iddo, ‘Dewch, chwi sydd dan fendith fy Nhad, i etifeddu'r deyrnas a baratowyd ichwi er seiliad y byd. Oherwydd bûm yn newynog a rhoesoch fwyd imi, bûm yn sychedig a rhoesoch ddiod imi, bûm yn ddieithr a chymerasoch fi i'ch cartref; bûm yn noeth a rhoesoch ddillad amdanaf, bûm yn glaf ac ymwelsoch â mi, bûm yng ngharchar a daethoch ataf.’ Yna bydd y rhai cyfiawn yn ei ateb: ‘Arglwydd,’ gofynnant, ‘pryd y'th welsom di'n newynog a'th borthi, neu'n sychedig a rhoi diod iti? A phryd y'th welsom di'n ddieithr a'th gymryd i'n cartref, neu'n noeth a rhoi dillad amdanat? Pryd y'th welsom di'n glaf neu yng ngharchar ac ymweld â thi?’ A bydd y Brenin yn eu hateb, ‘Yn wir, rwy'n dweud wrthych, yn gymaint ag ichwi ei wneud i un o'r lleiaf o'r rhain, fy nghymrodyr, i mi y gwnaethoch.’
“Yna fe ddywed wrth y rhai ar y chwith, ‘Ewch oddi wrthyf, chwi sydd dan felltith, i'r tân tragwyddol a baratowyd i'r diafol a'i angylion. Bûm yn newynog ac ni roesoch fwyd imi, bûm yn sychedig ac ni roesoch ddiod imi; bûm yn ddieithr ac ni chymerasoch fi i'ch cartref, yn noeth ac ni roesoch ddillad amdanaf, yn glaf ac yng ngharchar ac nid ymwelsoch â mi.’ Yna atebant hwythau: ‘Arglwydd,’ gofynnant, ‘pryd y'th welsom di'n newynog neu'n sychedig neu'n ddieithr neu'n noeth neu'n glaf neu yng ngharchar heb weini arnat?’ A bydd ef yn eu hateb, ‘Yn wir, rwy'n dweud wrthych, yn gymaint ag ichwi beidio â'i wneud i un o'r rhai lleiaf hyn, nis gwnaethoch i minnau chwaith.’ Ac fe â'r rhain ymaith i gosb dragwyddol, ond y rhai cyfiawn i fywyd tragwyddol.”

Gwranda ar Mathew 25