Adnodau Beiblaidd Poblogaidd o Югьан 5

Rhanna

Гертисин сёйлеймен сизге: Мени сёзюмню къабул этип, Мени Йибергенге иман салгъангъа даимлик яшав болар ва о Аллагьны жазасын гёрмес, о оьлюмню ёлундан тайып, даимлик яшавну ёлуна тюшер.

О адамны гёрюп, о кёп заман ятагъанны билгенде, Иса огъар: – Сав болма сюемисен? – деп сорай.

Сиз Сыйлы Язывланы уьйренесиз, неге тюгюл Олардан таба даимлик яшавгъа ёл табарбыз деп ойлашасыз. Амма Олар да Мени гьакъымдан шагьатлыкъ эте! Амма сиз даимлик яшав алмакъ учун, Мени яныма гелмеге сюймейсиз.

– Туруп, ятывунгну да алып, юрюп йибер, – дей Иса огъар. О адам, шоссагьат сав болуп, ятывун да алып гете. Бу иш сонгугюн бола.

Иса олагъа булай жавап бере: – Гертисин сёйлеймен сизге: Мен, Уланы, Оьзюмден бир зат да этмеге болмайман. Мен Атам этегенде гёрген затымны этемен. Атасы не эте буса, Уланы да шону эте.