Adnodau Beiblaidd Poblogaidd o Luc 7

Rhanna

Am hyny y dywedaf wrthyt, y maddeuwyt llawer o pechotae iddi: can ys‐carawdd hi yn vawr. Ac i bwy vn y maðeuer ychydgyn, y car ef ychydigyn. Ac ef a ddyuot wrthei, Maddauwyt yty dy pechotae.

Ac ef a ddyvot wrth y wreic, Dy ffydd ath iachaodd: dos yn‐tangweddyf.

Ac hi a eisteddawdd wrth y draet ef y tu ol yn wylaw, ac a ddechreawdd ’olchy y draet ef a daigre, ac a’ gwallt hi phen y sychawdd, ac a gysanawdd y draet ef, ac ei hirawdd a’r ired.

Am hyny ny’m tybiais vyhun yn teilwng y ðyuot atat: eithyr dywait y gair, a’m gwas a iacheir. O bleit minef’sy ddyn wedy’r osot y dan veddiant, a ’chenyf danaf vilwyr, a’ dywedaf wrth vn, Dos, ac ef a aiff, ac wrth arall, Dyred, ac ef a ddaw, ac wrth vy‐gwas, Gwna hyn, ac ef ei gwna. Pan glypu ’r Iesu y pethe hyn, rhyveðu a oruc wrthaw, a’ throi, a’ dywcdyt wrth y popul, oedd yn ei ganlyn, Dywedaf ychwi, na chefais gymeint ffydd, na ddo yn yr Israel.

Ac ar y pryd hyny yr iachaodd ef lawerion o ei heintiae a’ phlaë ac y yvvrth yspryton drwc, ac y lawer o ddaillion y rhoddes ef y gwelet. A’r Iesu a atepawdd, ac a ddyuot wrthynt, Ewch ymaith a’ manegwch y Ioan, pa bethae a welsoch, ac a glywsoch: sef bot y daillion yn adgwelet, y cloffion yn rhodio, y gohangleifion yn cael ei glanhau, y byddair yn clywet, y meirw yn adcyfodi, a’r tlodion yn derbyn preceth yr Euangel.