Adnodau Beiblaidd Poblogaidd o Jóhannesar Evangelium 21

Rhanna

Tá ið teir nú hővdu hildið máltíð, sigir Jesus við Símun Pætur: Símun Jóhannesson, elskar tú meg meira enn hesir? Hann sigir við hann: Ja, harri, tú veitst, at eg eri góður við teg. Hann sigir við hann: Føð lomb mini! Hann sigir uppaftur við hann á óðrum sinni: Símun Jóhannesson, elskar tú meg? Hann sigir við hann: Ja, harri, tú veitst, at eg eri góður við teg. Hann sigir við hann: Ver hirðir hjá seyði minum! Hann sigir við hann á triðja sinni: Símun Jóhannesson, elskar tú meg? Pæturi tyktist nógv um, at hann segði tað við seg á triðja sinni: elskar tú meg? og hann sigir við hann: Harri, tú kennir alt, tú veitst, at eg elski teg Hann sigir við hann: Føð seyð min!

Sanniliga, sanniliga, sigi eg tær, tá ið tú vart yngri, gyrdi tú teg sjálvan og gekkst hagar sum tú vildi; men tá ið tú verður gamal, manttú breiðahendur tínar út og ein annar gyrða teg og bera teg hagar, sum tú ikki vilt.

Hann sigir við teir: Setið nótina út hogrumegin við skipið, so munu tit fínna á fisk. Teir settu tá, og teir orkaðu ikki longur at draga nótina fyri nøgdini av fiski.

Simun Fætur sigir við teir; Eg fari at fiska. Teir siga vit hann: Vit koma eisini vit tær. Teir fóru avstað og fórn út askipit, og ta nittina veiddu teir einki.