Adnodau Beiblaidd Poblogaidd o Jóhannesar Evangelium 3

Rhanna

Ti soleiðis elskaði Gud heimin, at hann gav sin eíhborna son, til tess, at ein og hvőr, ið á hann tryr, ikki skal glatast, men hava ævigt lív.

Ti ikki sendi Gud son sin í heimin at døma heimin, men til tess at heimurin skuldi frelsast av honum.

Jesus svaraði og segði við hann: Sanniliga, sanniliga, sigi eg tær: utan at maður verður føddur av nyggjum, kann hann ikki síggja Guds ríki.

Tann, ið tryr á hann, dømist ikki; hann, ið ikki tryr, erlongu ddmdur, ti at hann hevir ikki trúð uppá navn Guds einborna sonar.

Men hetta er dómurin, at ljósið er komið í heimin, og menninir elskaðu myrkrið meira enn ljósið; ti teirra gerningar vóru óndir.

Honum sømir at vaxa, men mær at minka.

Ti ein og hvőr, ið hevst at ti, ið ilt er, hatar ljósið og kemur ikki til ljósið, at ikki gerningar hans skulu verða vísir.

Hann, ið tryr á sonin, hevir ævigt lív; men hann, ið ikki er soninum lyðin (t.e. ikki vií trúgva á hann), skaí ikki síggja lívið, men Guds vreiði verður verandi yvir honum.

Og líkasum Moses hongdi upp ormin í oyðumðrkini, so eigir eisini mansins sonur at verða upphongdur

Faðirin elskar sonin, og hevir givið honum alt í hendur.