Adnodau Beiblaidd Poblogaidd o Ioan 12

Rhanna

Os oes rhywun am fy ngwasanaethu i, rhaid iddo fy nghanlyn i; lle rwyf fi, yno y bydd fy ngwas hefyd. A phwy bynnag fydd yn was i mi, fe gaiff anrhydedd gan fy Nhad.”

Pwy bynnag sy’n ei garu ei hunan, colli ei hunan y mae, ond pwy bynnag sy’n ei gasáu ei hun yn y byd hwn, fe fydd yn ddiogel i fywyd y nefoedd.

Credwch chi fi, mae gronyn o wenith yn aros yn ronyn os na syrthia i’r ddaear a marw. Ond os bydd farw, fe ddwg lawer o rawn.

Mi ddeuthum yn oleuni i’r byd, fel nad arhoso neb sy’n ymddiried ynof fi yn y tywyllwch.

Ond os clyw neb fy ngeiriau a pheidio â’u cadw, nid fi fydd yn ei farnu. Dwyf fi ddim wedi dod i farnu’r byd ond i’w achub.

Yna fe gymerodd Mair bwys o beraroglau costus eithriadol wedi ei wneud o nard pur, ac eneinio traed yr Iesu a’u sychu â’i gwallt, nes y llanwyd y tŷ â’r perarogl.

Felly gan gymryd canghennau o’r palmwydd, fe aethon nhw i’w gwrdd, a gweiddi, “Hosanna. Bendigedig yw’r hwn sy’n dod yn enw’r Arglwydd ac yn Frenin Israel.”

A dyma’r Iesu’n ateb, “Daeth yr awr bellach i Fab y Dyn gael ei ogoneddu.