Adnodau Beiblaidd Poblogaidd o Ioan 21

Rhanna

Ar ôl brecwast, meddai’r Iesu wrth Simon Pedr, “Simon, fab Ioan, wyt ti’n fy ngharu i yn fwy na’r rhain?” “Ydwyf, Arglwydd,” atebodd, “fe wyddost ti fy mod i’n dy garu di.” Meddai’r Iesu wrtho, “Portha fy ŵyn.” A’r ail waith fe ofynnodd, “Simon, fab Ioan, wyt ti’n fy ngharu i?” “Ydw, Arglwydd,” atebodd, “fe wyddost fy mod i’n dy garu di.” “Bugeilia fy nefaid,” meddai wrtho. A’r trydydd tro fe ofynnodd, “Simon, fab Ioan, wyt ti’n fy ngharu i?” Roedd Pedr wedi ei frifo am iddo ofyn y drydedd waith, “Wyt ti’n fy ngharu i?” “Arglwydd,” atebodd, “fe wyddost ti bopeth. Fe wyddost fy mod i’n dy garu di.” “Portha fy nefaid,” meddai wrtho.

“Mae’n ddigon gwir, pan oeddet ti’n iau, roeddet ti dy hun yn rhoi dy wregys amdanat, a mynd lle mynnet ti. Pan fyddi di’n hen, fe fyddi di’n estyn dy ddwylo i un arall dy wresygu di, a mynd â thi i le na fyddi di’n dewis.”

Meddai wrthyn nhw, “Taflwch y rhwyd yr ochr dde i’r llong a byddwch chi’n siŵr o ddal.” Dyma daflu’r rhwyd, ac o achos nifer y pysgod allen nhw mo’i thynnu i mewn.

Ac meddai Simon Pedr wrthyn nhw, “Rwyf yn mynd allan i bysgota.” “Fe ddown ni hefyd gyda thi,” medden nhw. Felly dyma fynd allan ac i mewn i’r cwch: a’r noson honno ddaliason nhw ddim byd.