Adnodau Beiblaidd Poblogaidd o Daniel 9

Rhanna

Rôn i’n gweddïo ar yr ARGLWYDD fy Nuw, a chyffesu, “O Feistr, plîs! Ti ydy’r Duw mawr a rhyfeddol! Ti’n Dduw ffyddlon sy’n cadw dy ymrwymiad i’r bobl sy’n dy garu ac sy’n ufudd i ti.

O Dduw, gwrando’n astud ar beth dw i’n ofyn. Edrych ar stad y ddinas yma sy’n cael ei chysylltu â dy enw di! Dŷn ni ddim yn gweddïo fel yma am ein bod ni’n honni ein bod wedi gwneud beth sy’n iawn, ond am dy fod ti mor anhygoel o drugarog. O Feistr, gwrando! O Feistr, maddau! O Feistr, edrych a gwna rywbeth! O Dduw, paid oedi – er dy fwyn dy hun! Er mwyn dy ddinas, a’r bobl sy’n cael eu cysylltu â dy enw di.”

Felly dyma fi’n troi at Dduw, y Meistr, a pledio arno mewn gweddi. Rôn i’n ymprydio, yn gwisgo sachliain, ac wedi rhoi lludw ar fy mhen.

Ond rwyt ti, ein Duw a’n Meistr ni, yn Dduw trugarog sy’n maddau, er ein bod ni wedi gwrthryfela yn dy erbyn.

Bydd yn gwneud ymrwymiad gyda’r tyrfaoedd am un cyfnod o saith. Ond hanner ffordd drwy’r saith bydd yn stopio’r aberthau a’r offrymau. Yna ar yr adain bydd yn codi eilun ffiaidd sy’n dinistrio, nes i’r dinistr sydd wedi’i ddyfarnu ddod ar yr un sy’n dinistrio.”