Adnodau Beiblaidd Poblogaidd o Яхъя 5

Rhanna

Һеҙгә хаҡ һүҙ әйтәм: һүҙемде тыңлап, Мине Ебәреүсегә инанған кеше мәңгелек тормошҡа эйә була. Ул хөкөм ҡаршыһына баҫмаясаҡ, сөнки ул инде үлемдән тормошҡа күсте.

Ғайса, ул кешене күреп һәм уның шул тиклем оҙаҡ ауырығанын белеп, унан: – Һауығырға теләйһеңме? – тип һораны.

Һеҙ, мәңгелек тормошто табырға уйлап, Изге Яҙмаларҙы тикшерәһегеҙ. Ә бит уларҙа Минең хаҡта шаһитлыҡ ҡылына! Әммә тормош алыр өсөн Минең яныма килергә теләмәйһегеҙ.

– Тор, түшәгеңде ал да атлап кит, – тине уға Ғайса. Теге кеше шунда уҡ һауыҡты ла, түшәген алып, атлап китте. Был хәл шәмбе көндә булды.

Ғайса уларға былай яуапланы: – Һеҙгә хаҡ һүҙ әйтәм: Атаһының ни эшләгәнен күрмәй тороп, Улы Үҙе һис ни башҡара алмаҫ. Атаһы ни ҡылһа, Улы ла шуны эшләр.