Âth‑e miwn i Jericho a wedd‑e mynd trw'r dre. We dyn fan 'ny o'r enw Saccheus; fe we pen i rhei we'n casglu trethi, a wedd‑e'n gifoethog. Wedd‑e'n treial gweld Iesu, ond alle fe ddim achos bod 'na growd mowr a'i fod e'n ddyn byr. So redodd‑e o'u blân nhwy a cleimo lan llwyn ffigs-mwleri i weld e, achos we Iesu'n mynd i fynd heibo fan 'ny. Pan ddâth Iesu i'r lle, drichodd‑e lan a gweu‑'tho, “Saccheus, dere lawr glou; ma rhaid ifi aros in di dŷ di heddi.” Dâth‑e lawr in glou a rhoi croeso mowr llawen iddo fe. Pan welon‑nhwy hyn co nhwy'n dachre clebran, “Mae‑e wedi mynd i gâl bwyd 'da pechadur!” Safo Saccheus fan 'ny a gweu‑’th ir Arglwidd, “Mishtir, rhoia‑i hanner in eiddo i'r bobol lwm, a os dw‑i wedi twyllo neb fe dala‑i beder gwaith gwmint nôl iddyn nhwy.” Gwedo Iesu wrtho, “Heddi dâth iachawdwriaeth miwn i gatre'r dyn 'ma, achos mae‑e ‘fyd in grwt i Abraham. Chos dâth Crwt i Dyn i whilio a safio'r hyn wedd ar goll.”
Fel wen‑nhwy'n grondo ar i pethe 'ma, gwedodd‑e ddameg arall, achos i fod e'n agos i Jerwsalem, a wen‑nhwy'n meddwl bo Teyrnas Dduw in mynd i ddwâd ar unweth. Gwedodd‑e, “We un o'r crach in mynd ar jant i wlad bell i gâl ir hawl i fod in frenin, a wedyn in dwâd nôl. Gawlodd‑e deg o'i geithweishon ato fe a rhoi mil o bunne'r un iddyn nhwy. Gwedodd‑e wrthyn nhwy, ‘Newch fusnes 'da'r arian 'ma nes bo fi'n dwâd nôl.’ Ond we'i gydwladwyr in ffeilu i haru e, a halon‑nhwy negeswyr ar i ôl e, in gweud, ‘Senon‑ni ishe'r boi 'ma i fod in frenin arnon ni.’ Pan ddâth‑e nôl wedi cal ir hawl i fod in frenin, ordrodd‑e'r caethweishon wedd‑e wedi rhoi'r arian iddyn nhwy gâl u galw ato fe, fel bo fe'n gweld faint wen‑nhwy wedi ennill 'da'i arian e. Dâth i ceithwas cinta ato a gweud, ‘Mishtir, ma di fil o bunne di wedi neu deg mil in egstra.’ Gwedodd‑e wrtho fe, ‘Da iawn, geithwas da! Achos bo ti wedi bod in un i drysto 'da tamed bach, cei di awdurdod dros ddeg tre.’ Dâth ir ail un ato a gweud, ‘Mishtir, ma di fil o bunne di wedi neud pum mil.’ Gwedodd‑e wrtho, ‘A ti, gei‑di fod in fishtir ar bum tre.’ Dath i llall a gweu‑'tho fe, ‘Mishtir, ‘co di fil o bunne di, nes‑i roi e mewn sach a'i gadw'n saff. We di ofon di arna i, achos wit‑ti'n ddyn manol; ti'n cwmrid mas beth nes‑di ddim rhoi miwn, a wit‑ti'n medi beth nes‑di ddim i hoi.’ Gwedo'r crach wrtho, ‘Ceithwas drwg, 'na‑i di di farnu di mas o ben di unan. Wet‑ti'n gwbod, ond wet‑ti, bo fi'n ddyn manol, a bo fi'n cwmrid mas beth nes‑i ddim rhoi miwn a'n medi beth nes‑i ddim hou? Pan nes‑di ddim rhoi in arian i in i banc? Wedyn pan fidden‑i'n dod nôl gallet‑ti fod wedi mynd i nôl e gida intrest.’ Gwedodd‑e wrth i rhei we'n sefyll in agos, ‘Cwrmrwch i mil o bunne wrtho fe a rhowch nhw i'r un sy â deg mil o bunne.’ Gwedon‑nhwy wrtho, ‘Mishtir, ma deg mil o bunne 'dag e in barod.’ ‘Dwi'n gweu‑'thoch chi, i bob un ma rhwbeth 'da nhwy, ceith mwy i roi, a wrthyn nhwy sy â dim 'da nwhy, ceith beth sy 'da nhwy hyd‑'nôd i gwmrid bant wrthyn nhwy. Ond pan mae'n dwâd at in elynion i we ddim moyn in weld i in frenin drostyn nhwy, dewch â nhwy 'ma a lladdwch nhwy fan 'yn o'n flân i.’”
Wedi i Iesu weud hyn fe âth e in i flân, ar i ffordd i Jerwsalem. Pan ddâth‑e'n agos i Bethffage a Bethania, in agos i'r mini we'n câl i nabod fel i Llwyni-Oel, halodd‑e ddou o'i ddisgiblion, a gweu‑'thyn nhwy, “Cerwch miwn i'r pentre sy goddereb â chi. Wrth ichi fynd miwn gwelwch chi ebol wedi'i glwmu lan, ebol sneb wedi bod ari gewn e ariôd. Tinnwch e'n rhydd a dewch ag e; a os wes rhiwun in gofyn ichi, ‘Pam ichi'n tinnu'r ebol in rhydd?’ rhaid ichi weud: ‘Ma ishe fe ar i Mishtir.’ Âth i rhei gâs i hala a ffindo popeth in gowir fel wedd‑e wedi gweu‑'thon nhwy. Wrth iddyn nhwy ddatod ir ebol gwedo'r rhei we pia'r ebol wrthyn nhwy, “Pam ŷch‑chi'n in i ddatod e?” Gwedon‑nhwy, “Ma ishe fe ar i Mishtir.” Detho‑nhwy ag e at Iesu, a wedi iddyn nhwy dowlu dillad ar gewn ir ebol nethon‑nhwy roi Iesu ar i gewn e. Wrth iddo fynd in i flân nethon‑nhwy roi i dillad ar i ffordd. Wrth iddo ddwâd in agos i'r ddinas, ar i ffordd lawr o Mini'r Llwyn-Olifs, dachreuodd i disgiblion i gyd foli Duw in llawen a gida lleishe uchel am ir holl beth mowr wen‑nhwy wedi gwel, a gweud,
“Bendigedig yw'r un sy'n dwâd
fel Brenin in enw'r Arlgwidd;
heddwch in i nefodd,
a gogoniant in in i nefodd fry.”
Gwedo rhei o'r Ffariseied we in i crowd wrtho fe, “Athro, rho stwr i di ddisgiblion.” Atebodd‑e, “Dw‑i'n gweu‑'thoch chi, os bisen nhwy in dawel bise'r cerring in gweiddi mas.”
Pan dâth e'n agos gwelodd‑e'r ddinas a nâth ei lefen drosti, a gweud, “Os biset‑ti, hyd‑'nôd ti, wedi stando heddi beth yw'r pethe sy'n arwen at heddwch! Ond fel ma pethe man‑nhwy wedi câl u cwato wrth di liged di. Achos deith ir amser pan fydd di elinion in rhoi gwarche arnot ti, in mynd rownd i ti a'n di gau di miwn ar bob ochor; newn‑nhwy di dowlu di i'r llawr a di blant indo ti, a newn‑nhwy ddim gadel i ti un garreg ar garreg arall, achos nest‑ti ddim stando bo'r amser wedi dwâd i Dduw ddwâd ato ti.”
Âth‑e miwn i'r demel, a hala mas i rhei we'n gwerthu miwn 'na, a gweu‑'thyn nhwy, “Ma'r Isgrithur in gweud, ‘Bydd in dŷ i in dŷ gweddi’; ond ŷch‑chi wedi troi'r lle in gwtsh lladron.”
Disgodd‑e bob dydd in i demel; ond we'r penffeiradon a'r rhei we'n disgu'r Gifreth a dinion mowr i bobl in bendant u bo nhwy'n mynd i ffindo ffordd i ddistrywo fe. Ond, wenyn‑nhwy'n galler ffeindo beth i neu, achos we'r dinion i gyd in grondo arno fe a'n marco'i eire i gyd.