Wedi whech dwarnod cwmrodd Iesu Pedr, Iago, a Ioan i frawd, a mynd â nhwy lan mini uchel ar u pene u hunen. Fan 'ny o'u blaene nhwy gâs e i altro, a sheinodd i wmed fel ir houl, a âth i ddillad e mor wyn â gole. A fan 'ny dangosodd Moses a Eleias u hunen, in sharad gydag e. A gwedodd Pedr wrth Iesu, “Mishtir, 'na dda in bod ni wedi bod 'ma! Os wit ti moyn, 'na i neud tri lle ichi gisgodu fan 'yn, un i ti, un i Moses a un i Eleias. Pan wedd e wrthi'n sharad, dâth cwmwl mowr gole a cisgodu drostyn nhwy, a dâth llais o'r cwmw in gweud, “Co in Grwt annwil i, dw i'n blêsd 'dag e; grondwch arno fe.” Pan gliwo'r disgiblion hyn, cwmpon nhwy ar u hwmede achos we ofon mowr arnyn nhwy. Dâth Iesu a cwrdd â nhwy a gweud, “Codwch ar ich trâd; peidwch câl ofon.” Drichon nhwy a gweld neb ond Iesu ar i ben i unan.
Fel wen nhwy dwâd lawr o'r mini rhoiodd Iesu ordors iddyn nhwy, “Peidwch gweud wrth neb am beth weloch chi nes bod Crwt i Dyn wedi câl i godi o farw.” Gofino'r disgiblion iddio, “Pam bo'r rhei sy'n disgu'r Gifreth in gweud bo rhaid i Eleias ddwâd ginta? Atebodd e, “Bydd Eleias in dwâd a'n rhoi trefen ar bopeth. Ond dw i'n gweu 'thoch chi bo Eleias wedi dwâd in barod, a nethon nhwy ddim mo'i nabod e, ond neud 'dag e gowir fel wen nhwy moyn. ‘Run ffordd bydd rhaid i Grwt i Dyn ddiodde wrth i dwylo nhwy.” Wedi diallodd i disgiblion beth wedd e wedi gweu 'thon nhwy obitu Ioan Fididdiwr.
Pan ddethon nhwy at i crowd, dâth dyn lan ato fe, a penlinio o'i flân e a gweud, “Mishtir, ca dreuni dros i n grwt i achos mae e off i ben a mae e'n dost; mae e'n cwmpo miwn i'r tân in amal a'n cwmpo miwn i'r dŵr. Des i ag e at di ddisgiblion di a ffeilon nhwy neud dim byd i wella fe. Atebo Iesu, “O genhedleth ddrwg sy'n pallu credu! Am faint mor hir fidda i gida chi? Am faint mor hir bydd aminedd 'da fi 'da chi? Dewch ag e 'ma ata i.” Sharadodd Iesu in sharp 'dag e, a dath i cithrel mas onon fe, câs i grwt i wella o'r awr 'na. Dâth i disgiblion at Iesu ar wahân a gweud, “Pam wenon ni in galler i dowlu e mas?” Gwedodd e wrthyn nhwy, “Achos bo chi ffydd chi rhy fach; achos dw i'n gweud i gwir wrthoch chi, os wes ffydd 'da chi fel hadyn mwstard biddwch chi'n gweud wrthi i mini 'ma, “Cer o fan 'yn i fan 'na”, a bydd e'n mynd; bydd ddim byd ŷch chi'n ffaelu neud. Seno'r teip ma in mynd mas on gida gweddi a mynd heb fwyd.”
Fel wen nhwy'n trafaelu rown Galilea gwedo Iesu wrthyn nhwy, “Ma Crwt i Dyn in mynd i gâl i roi in dwylo dinon. Biddan nhwy in i ladd e, a ar i tridydd dydd bydd ei'n câl i godi.” Wen nhwy'n gofidio'n ofnadw.
Pan ddethon nhwy i Gapernaum dâth i rhei we'n casglu treth i demel at Pedr a gweud, “Seno di fisthir di in talu treth i demel?” Gwedodd e, “Ody.” Pan ddâth e miwn i'r tŷ, cynd iddo fe weud dim byd, gwedo Iewu, “Beth wit ti'n meddwl Simon? O ble ma brenhinodd in casglu arian tolle neu dreth i pen? Wrth i plant neu wrth dinion dierth? Atebodd e, “Wrth ddinion dierth.” Gwedo Iesu wrtho fe, “So wedyn ma'r plant in rhydd. Ond sdim ishe inni fynd in grôs i'r casglwyr, so ceir i'r llyn, towla lein miwn a piga'r pisgodyn cinta sy'n câl i ddala; achos i ben, a fan 'ny ffeindi di bishyn o arian. Cer a rhoia fe iddyn nhwy drosat i.”