Adnodau Beiblaidd Poblogaidd o Maitiú 14

Rhanna

Aċ ċonaic sé an ġaoṫ láidir agus ṫáinig eagal air; agus nuair a ṫusnuiġ sé ar ḋul fé uisge do liúiġ sé: A Ṫíġearna, ar seisean: saor mé. Agus do ṡín Íosa a láṁ, agus do rug sé láiṫreaċ air, agus duḃairt sé: Ó a ḟir gan puínn creidiṁ, cad ċuige ḋuit mearḃall a ṫeaċt ort?

Aċ ċonaic sé an ġaoṫ láidir agus ṫáinig eagal air; agus nuair a ṫusnuiġ sé ar ḋul fé uisge do liúiġ sé: A Ṫíġearna, ar seisean: saor mé.

Agus do laḃair Íosa leó láiṫreaċ: Glacaiḋ misneaċ, ar seisean: Is mise atá ann. Ná bíoḋ eagla oraiḃ.

Agus d’ḟreagair Peadar: A Ṫigearna, ar seisean: má’s tusa atá ann, órduiġ dóṁ-sa teaċt ag triall ort ar ḃárr an uisge. Agus duḃairt seisean: Tar ċúġam. Agus ṫáinig Peadar anuas as an luing, agus ḃí sé ag siúḃal ar ḃárr uisge, ag teaċt ċun Íosa.

Agus ṫáinig na daoine a ḃí ar an luing agus d’aḋradar é, agus duḃradar, Is tú Mac Dé go fíor.

Agus duḃairt Íosa leo: Ní gáḋ ḋóiḃ imṫeaċt; Tugaiḋ-se rud le n-iṫe ḋóiḃ. Agus d’ḟreagradar é: Ní’l anso againn aċ ċúig ḃulóga agus ḋá iasg.

Agus duḃairt sé: Tugaiḋ ċúġam anso iad san. Agus duḃairt sé leis na daoine suiḋe ar an ḃféar; agus ṫóg sé na ċúig ḃulóga agus an dá iasg, agus d’ḟéaċ sé suas ċun neiṁe agus ḃeannuiġ sé iad, agus ḃris sé iad, agus ṫug sé dos na deisgiobuil iad, agus ṫugadar-san dos na sluaiġtiḃ iad

Agus d’iṫeadar go léir, agus ḃí a ndóiṫin acu. Agus do tógaḋ an fuiġleaċ, ḋá ċiseán déag lán d’arán ḃriste.