Salmau 105
105
SALM 105
Y Duw sy’n cadw’i addewid
Cruger 76.76.D
1-6Diolchwch oll i’r Arglwydd
Ar weddi ac ar gân.
Hysbyswch ei weithredoedd,
A moli’i enw glân.
Addolwch ef, a chofiwch
Holl ryfeddodau’i ras,
Chwi blant ei ffefryn, Jacob,
Ac Abraham, ei was.
7-11Ef yw ein Duw, yr Arglwydd.
Mae’n barnu’r byd heb gam.
Mae’n cofio ei gyfamod,
Ei lw i Abraham,
I Isaac ac i Jacob,
A’i eiriau sy’n ddi-lyth:
“I chwi y rhof wlad Canaan
Yn etifeddiaeth byth”.
12-15Pan nad oedd cenedl Israel
Ond bechan, ac ar daith
O wlad i wlad, ni chafodd
Neb ei darostwng chwaith.
Ceryddodd ef frenhinoedd,
A’u siarsio, “Peidiwch chwi
 chyffwrdd â’m heneiniog
Nac â’m proffwydi i”.
16-19Cyn anfon newyn, trefnu
I’w bwydo hwy a wnaeth,
Pan yrrodd eu brawd, Joseff,
O’u blaen i’r Aifft yn gaeth.
Fe roed ei draed mewn cyffion
A’i wddf mewn cadwyn gref,
Nes profodd gair yr Arglwydd
Mai gwir ei eiriau ef.
20-23Yr Arglwydd a anfonodd
Y brenin i’w ryddhau
A’i wneud yn llywodraethwr
Y deyrnas, i’w chryfhau,
A dysgu i’w henuriaid
Ddoethineb yn eu gwaith.
Ac yna daeth plant Israel
I grwydro yn nhir yr Aifft.
24-27Fe’u gwnaeth yr Arglwydd yno
Yn bobl ffrwythlon iawn.
Gwnaeth galon eu gelynion
O ddichell cas yn llawn.
Daeth Moses, a’i frawd, Aaron,
Drwy’i air, i sythu’r cam,
A thrwyddynt gwnaeth arwyddion
A gwyrthiau yn nhir Ham.
28-32Er anfon drosti gaddug,
Terfysgai’r Aifft yn fwy;
Fe droes yn waed ei dyfroedd,
A lladd eu pysgod hwy,
A llenwi’r tir â llyffaint
A gwybed yn un haid;
Trwy’r wlad fe lawiai cenllysg
A fflachiai mellt di-baid.
33-36Fe drawodd ffrwyth eu gwinwydd
A’r holl ffigyswydd ir.
Llefarodd, a daeth cwmwl
Locustiaid dros y tir
I lwyr ddinistrio’r glaswellt
A difa’r cnydau ŷd;
A’u plant cyntafanedig
A drawodd yn ei lid.
37-40Ac yna dug hwy allan,
Ag aur ac arian drud,
A’r Eifftiaid, yn eu harswyd,
Yn llawenhau i gyd.
Rhoes gwmwl i’w gorchuddio,
Goleuo’r nos â thân;
Anfonodd iddynt soflieir
A bara’r nefoedd lân.
41-45Fe holltodd graig nes tarddodd
Y dŵr drwy’r anial cras,
Cans cofiodd ei addewid
I Abraham, ei was.
Rhoes diroedd y cenhedloedd
I’w bobl yn lle i fyw,
I gadw ei gyfreithiau
A’i ddeddfau. Molwch Dduw.
Dewis Presennol:
Salmau 105: SCN
Uwcholeuo
Rhanna
Copi
Eisiau i'th uchafbwyntiau gael eu cadw ar draws dy holl ddyfeisiau? Cofrestra neu mewngofnoda
© Gwynn ap Gwilym 2008
Salmau 105
105
SALM 105
Y Duw sy’n cadw’i addewid
Cruger 76.76.D
1-6Diolchwch oll i’r Arglwydd
Ar weddi ac ar gân.
Hysbyswch ei weithredoedd,
A moli’i enw glân.
Addolwch ef, a chofiwch
Holl ryfeddodau’i ras,
Chwi blant ei ffefryn, Jacob,
Ac Abraham, ei was.
7-11Ef yw ein Duw, yr Arglwydd.
Mae’n barnu’r byd heb gam.
Mae’n cofio ei gyfamod,
Ei lw i Abraham,
I Isaac ac i Jacob,
A’i eiriau sy’n ddi-lyth:
“I chwi y rhof wlad Canaan
Yn etifeddiaeth byth”.
12-15Pan nad oedd cenedl Israel
Ond bechan, ac ar daith
O wlad i wlad, ni chafodd
Neb ei darostwng chwaith.
Ceryddodd ef frenhinoedd,
A’u siarsio, “Peidiwch chwi
 chyffwrdd â’m heneiniog
Nac â’m proffwydi i”.
16-19Cyn anfon newyn, trefnu
I’w bwydo hwy a wnaeth,
Pan yrrodd eu brawd, Joseff,
O’u blaen i’r Aifft yn gaeth.
Fe roed ei draed mewn cyffion
A’i wddf mewn cadwyn gref,
Nes profodd gair yr Arglwydd
Mai gwir ei eiriau ef.
20-23Yr Arglwydd a anfonodd
Y brenin i’w ryddhau
A’i wneud yn llywodraethwr
Y deyrnas, i’w chryfhau,
A dysgu i’w henuriaid
Ddoethineb yn eu gwaith.
Ac yna daeth plant Israel
I grwydro yn nhir yr Aifft.
24-27Fe’u gwnaeth yr Arglwydd yno
Yn bobl ffrwythlon iawn.
Gwnaeth galon eu gelynion
O ddichell cas yn llawn.
Daeth Moses, a’i frawd, Aaron,
Drwy’i air, i sythu’r cam,
A thrwyddynt gwnaeth arwyddion
A gwyrthiau yn nhir Ham.
28-32Er anfon drosti gaddug,
Terfysgai’r Aifft yn fwy;
Fe droes yn waed ei dyfroedd,
A lladd eu pysgod hwy,
A llenwi’r tir â llyffaint
A gwybed yn un haid;
Trwy’r wlad fe lawiai cenllysg
A fflachiai mellt di-baid.
33-36Fe drawodd ffrwyth eu gwinwydd
A’r holl ffigyswydd ir.
Llefarodd, a daeth cwmwl
Locustiaid dros y tir
I lwyr ddinistrio’r glaswellt
A difa’r cnydau ŷd;
A’u plant cyntafanedig
A drawodd yn ei lid.
37-40Ac yna dug hwy allan,
Ag aur ac arian drud,
A’r Eifftiaid, yn eu harswyd,
Yn llawenhau i gyd.
Rhoes gwmwl i’w gorchuddio,
Goleuo’r nos â thân;
Anfonodd iddynt soflieir
A bara’r nefoedd lân.
41-45Fe holltodd graig nes tarddodd
Y dŵr drwy’r anial cras,
Cans cofiodd ei addewid
I Abraham, ei was.
Rhoes diroedd y cenhedloedd
I’w bobl yn lle i fyw,
I gadw ei gyfreithiau
A’i ddeddfau. Molwch Dduw.
Dewis Presennol:
:
Uwcholeuo
Rhanna
Copi
Eisiau i'th uchafbwyntiau gael eu cadw ar draws dy holl ddyfeisiau? Cofrestra neu mewngofnoda
© Gwynn ap Gwilym 2008