S. Luc 6
6
1A bu ar Sabbath, fyned o Hono trwy faesydd yd, a thynnodd Ei ddisgyblion y tywys, a bwyttasant gan eu rhwbio â’u dwylaw. 2A rhai o’r Pharisheaid a ddywedasant, Paham y gwnewch yr hyn nid yw gyfreithlawn ei wneuthur ar Sabbathau? 3A chan atteb iddynt, dywedodd yr Iesu, Oni ddarllenasoch chwaith hyn, pa beth a wnaeth Dafydd, pan yr oedd chwant bwyd arno, efe a’r rhai oedd gydag ef; 4y modd yr aeth i mewn i dŷ Dduw, a bara’r gosodiad ger bron a gymmerth ac a fwyttaodd efe, a rhoddes hefyd i’r rhai oedd gydag ef, yr hwn nid cyfreithlawn yw ei fwytta, oddieithr gan yr offeiriaid yn unig? 5A dywedodd wrthynt, Arglwydd yw Mab y dyn ar y Sabbath.
6A bu ar Sabbath arall, fyned o Hono i mewn i’r sunagog a dysgu; ac yr oedd yno ddyn a’i law ddehau wedi gwywo. 7A gwylied Ef a wnaeth yr ysgrifenyddion a’r Pharisheaid ai ar y Sabbath yr iachai Efe ef, fel y caffent beth i’w gyhuddo Ef. 8Ac Efe a wybu eu hymresymmiadau; a dywedodd wrth y dyn oedd a’r llaw ddehau wedi gwywo, Cyfod, a saf yn y canol; ac wedi cyfodi o hono, safodd. 9A dywedodd yr Iesu wrthynt, Gofynaf i chwi, Ai cyfreithlawn ar y Sabbath wneuthur da, ynte gwneuthur drwg; cadw einioes, a’i colli? 10Ac wedi edrych o amgylch arnynt oll, dywedodd wrtho, Estyn dy law; ac efe a wnaeth felly, ac adferwyd ei law ef; 11a hwy a lanwyd o ynfydrwydd, ac ymddiddanasant y naill wrth y llall, pa beth a wnaent i’r Iesu.
12A bu yn y dyddiau hyny, fyned allan o Hono i’r mynydd i weddïo; a pharhaodd ar hyd y nos yn ei weddi ar Dduw. 13A phan aeth hi yn ddydd, galwodd Atto Ei ddisgyblion; ac wedi dethol allan o honynt ddeuddeg, 14y rhai hefyd a enwodd Efe yn Apostolion, sef Shimon, yr hwn hefyd a enwodd Efe Petr, ac Andreas ei frawd, 15ac Iago ac Ioan, a Philip a Bartholomëus, a Matthew a Thomas, 16ac Iago fab Alphëus, a Shimon, yr hwn a elwid Zelotes, ac Iwdas brawd Iago, a Iwdas Ishcariot yr hwn a aeth yn fradwr. 17Ac wedi dyfod i wared gyda hwynt, safodd ar le gwastad, a thyrfa fawr o’i ddisgyblion, a lliaws mawr o bobl o holl Iwdea a Ierwshalem, ac o duedd môr Tyrus a Tsidon, y rhai a ddaethant i’w glywed Ef ac i’w hiachau o’u clefydau; 18a’r rhai a flinid gan ysprydion aflan a iachawyd; 19ac yr holl dyrfa a geisiai gyffwrdd ag Ef, canys gallu oedd yn dyfod allan o Hono, ac a iachaodd bawb.
20Ac Efe, wedi dyrchafu Ei lygaid ar Ei ddisgyblion, a ddywedodd, Gwyn eich byd y tlodion, canys eiddoch chwi yw teyrnas Dduw. 21Gwyn eich byd y rhai sydd a newyn arnoch yr awr hon, canys digonir chwi. Gwyn eich byd y rhai yn gwylo yn awr, canys chwerthin a gewch. 22Gwyn eich byd pan y’ch casao dynion, a phan y’ch didolant chwi, ac y’ch gwaradwyddant, ac y bwriant allan eich enw megis drwg, o achos Mab y Dyn. 23Llawenychwch yn y dydd hwnw, a llemmwch, canys wele, eich gwobr sydd fawr yn y nef, canys yr un ffunud y gwnaeth eu tadau i’r prophwydi. 24Ond gwae chwi y goludogion, canys derbyniasoch eich diddanwch. 25Gwae chwi y rhai a lanwyd yn awr, canys newyn fydd arnoch. Gwae y rhai sy’n chwerthin yn awr, canys galaru a gwylo a gewch. 26Gwae pan yn dda y dywaid pob dyn am danoch, canys yr un ffunud y gwnelai eu tadau i’r gau-brophwydi.
27Eithr wrthych chwi y sy’n clywed y dywedaf, Cerwch eich gelynion: 28gwnewch dda i’r rhai a’ch casant: bendithiwch y rhai a’ch melldithiant; gweddïwch dros y rhai a’ch drygant; 29i’r hwn a’th darawo ar y naill gern, cynnyg y llall hefyd; ac i’r hwn a ddygo ymaith dy gochl, na wahardd dy bais hefyd: i bob un a ofyno genyt, dyro; 30a chan yr hwn a ddygo ymaith yr eiddot, na chais eilchwyl. 31Ac fel yr ewyllysiwch wneuthur o ddynion i chwi, gwnewch chwithau hefyd iddynt yr un ffunud. 32Ac os cerwch y rhai a’ch carant, pa ddiolch sydd i chwi, canys y pechaduriaid a garant y rhai sydd yn eu caru hwynt? 33Ac os gwnewch dda i’r rhai sy’n gwneuthur da i chwi, pa ddiolch sydd i chwi, canys y pechaduriaid a wnant yr un peth? 34Ac os rhoddwch echwyn i’r rhai y gobeithiwch gael ganddynt, pa ddiolch sydd i chwi? Pechaduriaid hefyd i bechaduriaid a roddant echwyn, fel y derbyniont y cymmaint. 35Ond “cerwch” eich gelynion, a “gwnewch dda,” a “rhoddwch echwyn,” heb obeithio dim drachefn; a bydd eich gwobr yn fawr, a byddwch blant y Goruchaf, canys Efe, daionus yw i’r rhai anniolchgar a drwg. 36Byddwch drugarogion, fel y mae eich Tad yn drugarog. 37Ac na fernwch ac ni’ch bernir ddim; ac na chondemniwch ac ni’ch condemnir ddim; 38gollyngwch yn rhydd, a gollyngir chwi yn rhyddion: rhoddwch, a rhoddir i chwi; mesur da, dwysedig, wedi ei ysgwyd, ac yn myned trosodd, a roddant yn eich mynwes, canys â pha fesur y mesurwch, y mesurir drachefn i chwi.
39A dywedodd hefyd ddammeg wrthynt, A ddichon dyn dall dywyso dyn dall? Onid y ddau a syrthiant i’r ffos? 40Nid yw disgybl uwchlaw ei athraw; ond pob un a berffeithiwyd fydd fel ei athraw. 41A phaham yr edrychi ar y brycheuyn y sydd yn llygad dy frawd, ond y trawst y sydd yn dy lygad dy hun nad ystyri? 42Neu pa fodd y gelli ddywedyd wrth dy frawd, Fy mrawd, gad i mi fwrw allan y brycheuyn y sydd yn dy lygad, a thithau ni weli y trawst y sydd yn dy lygad dy hun? O ragrithiwr, bwrw allan, yn gyntaf, y trawst o’th lygad dy hun, ac yna y gweli yn eglur i fwrw allan y brycheuyn y sydd yn llygad dy frawd. 43Canys nid oes pren da yn dwyn ffrwyth llygredig, nac etto bren llygredig yn dwyn ffrwyth da; 44canys pob pren wrth ei ffrwyth ei hun a adwaenir; canys nid oddiar ddrain y casglant ffigys, nac oddiar berth yr heliant rawnwin. 45Y dyn da o drysor da ei galon, a ddwg allan yr hyn sydd dda; a’r dyn drwg o’r trysor drwg, a ddwg allan yr hyn sydd ddrwg; canys o orlawnder y galon y llefara ei enau ef.
46A phaham y gelwch Fi, Arglwydd, Arglwydd, ac heb wneud o honoch y pethau a ddywedaf? 47Pob un y sy’n dyfod Attaf, ac yn clywed Fy ngeiriau, ac yn eu gwneuthur, 48dangosaf i chwi i bwy y mae yn gyffelyb; cyffelyb yw i ddyn yn adeiladu tŷ, yr hwn a gloddiodd ac a aeth yn ddwfn, ac a osododd y sail ar y graig; a llifeiriant wedi digwydd, torrodd yr afon ar y tŷ hwnw, ac ni allai ei siglo o herwydd mai da yr adeilesid ef. 49Ond yr hwn a glyw, ac ni wna, cyffelyb yw i ddyn a adeiladodd dŷ ar y ddaear, heb sail, ar yr hwn y torrodd yr afon, ac yn uniawn y syrthiodd efe yn bentwr, ac yr oedd torriad y tŷ hwnw yn fawr.
Dewis Presennol:
S. Luc 6: CTB
Uwcholeuo
Rhanna
Copi
Eisiau i'th uchafbwyntiau gael eu cadw ar draws dy holl ddyfeisiau? Cofrestra neu mewngofnoda
Cyfieithiad Briscoe 1894. Cynhyrchwyd y casgliad digidol hwn gan Gymdeithas y Beibl yn 2020-21.
S. Luc 6
6
1A bu ar Sabbath, fyned o Hono trwy faesydd yd, a thynnodd Ei ddisgyblion y tywys, a bwyttasant gan eu rhwbio â’u dwylaw. 2A rhai o’r Pharisheaid a ddywedasant, Paham y gwnewch yr hyn nid yw gyfreithlawn ei wneuthur ar Sabbathau? 3A chan atteb iddynt, dywedodd yr Iesu, Oni ddarllenasoch chwaith hyn, pa beth a wnaeth Dafydd, pan yr oedd chwant bwyd arno, efe a’r rhai oedd gydag ef; 4y modd yr aeth i mewn i dŷ Dduw, a bara’r gosodiad ger bron a gymmerth ac a fwyttaodd efe, a rhoddes hefyd i’r rhai oedd gydag ef, yr hwn nid cyfreithlawn yw ei fwytta, oddieithr gan yr offeiriaid yn unig? 5A dywedodd wrthynt, Arglwydd yw Mab y dyn ar y Sabbath.
6A bu ar Sabbath arall, fyned o Hono i mewn i’r sunagog a dysgu; ac yr oedd yno ddyn a’i law ddehau wedi gwywo. 7A gwylied Ef a wnaeth yr ysgrifenyddion a’r Pharisheaid ai ar y Sabbath yr iachai Efe ef, fel y caffent beth i’w gyhuddo Ef. 8Ac Efe a wybu eu hymresymmiadau; a dywedodd wrth y dyn oedd a’r llaw ddehau wedi gwywo, Cyfod, a saf yn y canol; ac wedi cyfodi o hono, safodd. 9A dywedodd yr Iesu wrthynt, Gofynaf i chwi, Ai cyfreithlawn ar y Sabbath wneuthur da, ynte gwneuthur drwg; cadw einioes, a’i colli? 10Ac wedi edrych o amgylch arnynt oll, dywedodd wrtho, Estyn dy law; ac efe a wnaeth felly, ac adferwyd ei law ef; 11a hwy a lanwyd o ynfydrwydd, ac ymddiddanasant y naill wrth y llall, pa beth a wnaent i’r Iesu.
12A bu yn y dyddiau hyny, fyned allan o Hono i’r mynydd i weddïo; a pharhaodd ar hyd y nos yn ei weddi ar Dduw. 13A phan aeth hi yn ddydd, galwodd Atto Ei ddisgyblion; ac wedi dethol allan o honynt ddeuddeg, 14y rhai hefyd a enwodd Efe yn Apostolion, sef Shimon, yr hwn hefyd a enwodd Efe Petr, ac Andreas ei frawd, 15ac Iago ac Ioan, a Philip a Bartholomëus, a Matthew a Thomas, 16ac Iago fab Alphëus, a Shimon, yr hwn a elwid Zelotes, ac Iwdas brawd Iago, a Iwdas Ishcariot yr hwn a aeth yn fradwr. 17Ac wedi dyfod i wared gyda hwynt, safodd ar le gwastad, a thyrfa fawr o’i ddisgyblion, a lliaws mawr o bobl o holl Iwdea a Ierwshalem, ac o duedd môr Tyrus a Tsidon, y rhai a ddaethant i’w glywed Ef ac i’w hiachau o’u clefydau; 18a’r rhai a flinid gan ysprydion aflan a iachawyd; 19ac yr holl dyrfa a geisiai gyffwrdd ag Ef, canys gallu oedd yn dyfod allan o Hono, ac a iachaodd bawb.
20Ac Efe, wedi dyrchafu Ei lygaid ar Ei ddisgyblion, a ddywedodd, Gwyn eich byd y tlodion, canys eiddoch chwi yw teyrnas Dduw. 21Gwyn eich byd y rhai sydd a newyn arnoch yr awr hon, canys digonir chwi. Gwyn eich byd y rhai yn gwylo yn awr, canys chwerthin a gewch. 22Gwyn eich byd pan y’ch casao dynion, a phan y’ch didolant chwi, ac y’ch gwaradwyddant, ac y bwriant allan eich enw megis drwg, o achos Mab y Dyn. 23Llawenychwch yn y dydd hwnw, a llemmwch, canys wele, eich gwobr sydd fawr yn y nef, canys yr un ffunud y gwnaeth eu tadau i’r prophwydi. 24Ond gwae chwi y goludogion, canys derbyniasoch eich diddanwch. 25Gwae chwi y rhai a lanwyd yn awr, canys newyn fydd arnoch. Gwae y rhai sy’n chwerthin yn awr, canys galaru a gwylo a gewch. 26Gwae pan yn dda y dywaid pob dyn am danoch, canys yr un ffunud y gwnelai eu tadau i’r gau-brophwydi.
27Eithr wrthych chwi y sy’n clywed y dywedaf, Cerwch eich gelynion: 28gwnewch dda i’r rhai a’ch casant: bendithiwch y rhai a’ch melldithiant; gweddïwch dros y rhai a’ch drygant; 29i’r hwn a’th darawo ar y naill gern, cynnyg y llall hefyd; ac i’r hwn a ddygo ymaith dy gochl, na wahardd dy bais hefyd: i bob un a ofyno genyt, dyro; 30a chan yr hwn a ddygo ymaith yr eiddot, na chais eilchwyl. 31Ac fel yr ewyllysiwch wneuthur o ddynion i chwi, gwnewch chwithau hefyd iddynt yr un ffunud. 32Ac os cerwch y rhai a’ch carant, pa ddiolch sydd i chwi, canys y pechaduriaid a garant y rhai sydd yn eu caru hwynt? 33Ac os gwnewch dda i’r rhai sy’n gwneuthur da i chwi, pa ddiolch sydd i chwi, canys y pechaduriaid a wnant yr un peth? 34Ac os rhoddwch echwyn i’r rhai y gobeithiwch gael ganddynt, pa ddiolch sydd i chwi? Pechaduriaid hefyd i bechaduriaid a roddant echwyn, fel y derbyniont y cymmaint. 35Ond “cerwch” eich gelynion, a “gwnewch dda,” a “rhoddwch echwyn,” heb obeithio dim drachefn; a bydd eich gwobr yn fawr, a byddwch blant y Goruchaf, canys Efe, daionus yw i’r rhai anniolchgar a drwg. 36Byddwch drugarogion, fel y mae eich Tad yn drugarog. 37Ac na fernwch ac ni’ch bernir ddim; ac na chondemniwch ac ni’ch condemnir ddim; 38gollyngwch yn rhydd, a gollyngir chwi yn rhyddion: rhoddwch, a rhoddir i chwi; mesur da, dwysedig, wedi ei ysgwyd, ac yn myned trosodd, a roddant yn eich mynwes, canys â pha fesur y mesurwch, y mesurir drachefn i chwi.
39A dywedodd hefyd ddammeg wrthynt, A ddichon dyn dall dywyso dyn dall? Onid y ddau a syrthiant i’r ffos? 40Nid yw disgybl uwchlaw ei athraw; ond pob un a berffeithiwyd fydd fel ei athraw. 41A phaham yr edrychi ar y brycheuyn y sydd yn llygad dy frawd, ond y trawst y sydd yn dy lygad dy hun nad ystyri? 42Neu pa fodd y gelli ddywedyd wrth dy frawd, Fy mrawd, gad i mi fwrw allan y brycheuyn y sydd yn dy lygad, a thithau ni weli y trawst y sydd yn dy lygad dy hun? O ragrithiwr, bwrw allan, yn gyntaf, y trawst o’th lygad dy hun, ac yna y gweli yn eglur i fwrw allan y brycheuyn y sydd yn llygad dy frawd. 43Canys nid oes pren da yn dwyn ffrwyth llygredig, nac etto bren llygredig yn dwyn ffrwyth da; 44canys pob pren wrth ei ffrwyth ei hun a adwaenir; canys nid oddiar ddrain y casglant ffigys, nac oddiar berth yr heliant rawnwin. 45Y dyn da o drysor da ei galon, a ddwg allan yr hyn sydd dda; a’r dyn drwg o’r trysor drwg, a ddwg allan yr hyn sydd ddrwg; canys o orlawnder y galon y llefara ei enau ef.
46A phaham y gelwch Fi, Arglwydd, Arglwydd, ac heb wneud o honoch y pethau a ddywedaf? 47Pob un y sy’n dyfod Attaf, ac yn clywed Fy ngeiriau, ac yn eu gwneuthur, 48dangosaf i chwi i bwy y mae yn gyffelyb; cyffelyb yw i ddyn yn adeiladu tŷ, yr hwn a gloddiodd ac a aeth yn ddwfn, ac a osododd y sail ar y graig; a llifeiriant wedi digwydd, torrodd yr afon ar y tŷ hwnw, ac ni allai ei siglo o herwydd mai da yr adeilesid ef. 49Ond yr hwn a glyw, ac ni wna, cyffelyb yw i ddyn a adeiladodd dŷ ar y ddaear, heb sail, ar yr hwn y torrodd yr afon, ac yn uniawn y syrthiodd efe yn bentwr, ac yr oedd torriad y tŷ hwnw yn fawr.
Dewis Presennol:
:
Uwcholeuo
Rhanna
Copi
Eisiau i'th uchafbwyntiau gael eu cadw ar draws dy holl ddyfeisiau? Cofrestra neu mewngofnoda
Cyfieithiad Briscoe 1894. Cynhyrchwyd y casgliad digidol hwn gan Gymdeithas y Beibl yn 2020-21.