Micha 3:1-8

Yna dwedais, “Gwrandwch, arweinwyr Jacob, chi sy’n arwain pobl Israel. Dylech wybod beth ydy cyfiawnder! Ond dych chi’n casáu’r da ac yn caru’r drwg! Dych chi’n blingo fy mhobl yn fyw, ac yn ymddwyn fel canibaliaid! Dych chi’n bwyta cnawd fy mhobl, yn eu blingo nhw’n fyw a malu eu hesgyrn. Torri eu cyrff yn ddarnau fel cig i’w daflu i’r crochan.” Ryw ddydd byddan nhw’n galw ar yr ARGLWYDD am help, ond fydd e ddim yn ateb. Bydd e’n troi ei gefn arnyn nhw bryd hynny am eu bod wedi gwneud cymaint o ddrwg. Dyma mae’r ARGLWYDD yn ei ddweud wrth y proffwydi: “Dych chi’n camarwain fy mhobl! Dych chi’n addo heddwch am bryd o fwyd, ond os na gewch chi’ch talu dych chi’n bygwth rhyfel! Felly bydd hi’n nos arnoch chi, heb weledigaeth – byddwch yn y tywyllwch, yn gallu dehongli dim. Bydd yr haul wedi machlud arnoch chi, a’ch dydd wedi dod i ben! Bydd cywilydd ar y proffwydi, a bydd y dewiniaid wedi drysu. Fyddan nhw’n dweud dim, am fod Duw ddim yn ateb.” Ond dw i, ar y llaw arall, yn llawn o nerth Ysbryd yr ARGLWYDD ac yn credu’n gryf mewn cyfiawnder. Dw i’n herio Jacob am ei wrthryfel, ac yn gwneud i Israel wynebu ei phechod.