Gwyn eu byd y rhai perffaith eu ffordd,
y rhai sy'n rhodio yng nghyfraith yr ARGLWYDD.
Gwyn eu byd y rhai sy'n cadw ei farnedigaethau,
ac yn ei geisio ef â'u holl galon,
y rhai nad ydynt wedi gwneud unrhyw ddrwg,
ond sy'n rhodio yn ei ffyrdd ef.
Yr wyt ti wedi gwneud dy ofynion yn ddeddfau
i'w cadw'n ddyfal.
O na allwn gerdded yn unionsyth
a chadw dy ddeddfau!
Yna ni'm cywilyddir os cadwaf fy llygaid
ar dy holl orchmynion.
Fe'th glodforaf di â chalon gywir
wrth imi ddysgu am dy farnau cyfiawn.
Fe gadwaf dy ddeddfau;
paid â'm gadael yn llwyr.
Sut y ceidw'r ifanc ei lwybr yn lân?
Trwy gadw dy air di.
Fe'th geisiais di â'm holl galon;
paid â gadael imi wyro oddi wrth dy orchmynion.
Trysorais dy eiriau yn fy nghalon
rhag imi bechu yn dy erbyn.
Bendigedig wyt ti, O ARGLWYDD;
dysg i mi dy ddeddfau.
Bûm yn ailadrodd â'm gwefusau
holl farnau dy enau.
Ar hyd ffordd dy farnedigaethau cefais lawenydd
sydd uwchlaw pob cyfoeth.
Byddaf yn myfyrio ar dy ofynion di,
ac yn cadw dy lwybrau o flaen fy llygaid.
Byddaf yn ymhyfrydu yn dy ddeddfau,
ac nid anghofiaf dy air.
Bydd dda wrth dy was; gad imi fyw,
ac fe gadwaf dy air.
Agor fy llygaid imi weld
rhyfeddodau dy gyfraith.
Ymdeithydd wyf fi ar y ddaear;
paid â chuddio dy orchmynion oddi wrthyf.
Y mae fy nghalon yn dihoeni o hiraeth
am dy farnau di bob amser.
Fe geryddaist y trahaus, y rhai melltigedig
sy'n gwyro oddi wrth dy orchmynion.
Tyn ymaith oddi wrthyf eu gwaradwydd a'u sarhad,
oherwydd bûm ufudd i'th farnedigaethau.
Er i dywysogion eistedd mewn cynllwyn yn f'erbyn,
bydd dy was yn myfyrio ar dy ddeddfau;
y mae dy farnedigaethau'n hyfrydwch i mi,
a hefyd yn gynghorwyr imi.
Y mae fy enaid yn glynu wrth y llwch;
adfywia fi yn ôl dy air.
Adroddais am fy hynt ac atebaist fi;
dysg i mi dy ddeddfau.
Gwna imi ddeall ffordd dy ofynion,
ac fe fyfyriaf ar dy ryfeddodau.
Y mae fy enaid yn anniddig gan ofid,
cryfha fi yn ôl dy air.
Gosod ffordd twyll ymhell oddi wrthyf,
a rho imi ras dy gyfraith.
Dewisais ffordd ffyddlondeb,
a gosod dy farnau o'm blaen.
Glynais wrth dy farnedigaethau.
O ARGLWYDD, paid â'm cywilyddio.
Dilynaf ffordd dy orchmynion,
oherwydd ehangaist fy neall.
O ARGLWYDD, dysg fi yn ffordd dy ddeddfau,
ac o'i chadw fe gaf wobr.
Rho imi ddeall, er mwyn imi ufuddhau i'th gyfraith
a'i chadw â'm holl galon;
gwna imi gerdded yn llwybr dy orchmynion,
oherwydd yr wyf yn ymhyfrydu ynddo.
Tro fy nghalon at dy farnedigaethau
yn hytrach nag at elw;
tro ymaith fy llygaid rhag gweld gwagedd;
adfywia fi â'th air.
Cyflawna i'th was yr addewid
a roddaist i'r rhai sy'n dy ofni.
Tro ymaith y gwaradwydd yr wyf yn ei ofni,
oherwydd y mae dy farnau'n dda.
Yr wyf yn dyheu am dy ofynion;
adfywia fi â'th gyfiawnder.
Pâr i'th gariad ddod ataf, O ARGLWYDD,
a'th iachawdwriaeth yn ôl dy addewid;
yna rhoddaf ateb i'r rhai sy'n fy ngwatwar,
oherwydd ymddiriedais yn dy air.
Paid â chymryd gair y gwirionedd o'm genau,
oherwydd fe obeithiais yn dy farnau.
Cadwaf dy gyfraith bob amser,
hyd byth bythoedd.
Rhodiaf oddi amgylch yn rhydd,
oherwydd ceisiais dy ofynion.
Siaradaf am dy farnedigaethau gerbron brenhinoedd,
ac ni fydd arnaf gywilydd;
ymhyfrydaf yn dy orchmynion
am fy mod yn eu caru.
Parchaf dy orchmynion
am fy mod yn eu caru,
a myfyriaf ar dy ddeddfau.
Cofia dy air i'th was,
y gair y gwnaethost imi ymddiried ynddo.
Hyn fu fy nghysur mewn adfyd,
fod dy addewid di yn fy adfywio.
Y mae'r trahaus yn fy ngwawdio o hyd,
ond ni throis oddi wrth dy gyfraith.
Yr wyf yn cofio dy farnau erioed,
ac yn cael cysur ynddynt, O ARGLWYDD.
Cydia digofaint ynof oherwydd y rhai drygionus
sy'n gwrthod dy gyfraith.
Daeth dy ddeddfau'n gân i mi
ymhle bynnag y bûm yn byw.
Yr wyf yn cofio dy enw yn y nos, O ARGLWYDD,
ac fe gadwaf dy gyfraith.
Hyn sydd wir amdanaf,
imi ufuddhau i'th ofynion.
Ti yw fy rhan, O ARGLWYDD;
addewais gadw dy air.
Yr wyf yn erfyn arnat â'm holl galon,
bydd drugarog wrthyf yn ôl dy addewid.
Pan feddyliaf am fy ffyrdd,
trof fy nghamre'n ôl at dy farnedigaethau;
brysiaf, heb oedi,
i gadw dy orchmynion.
Er i glymau'r drygionus dynhau amdanaf,
eto nid anghofiais dy gyfraith.
Codaf ganol nos i'th foliannu di
am dy farnau cyfiawn.
Yr wyf yn gymar i bawb sy'n dy ofni,
i'r rhai sy'n ufuddhau i'th ofynion.
Y mae'r ddaear, O ARGLWYDD, yn llawn o'th ffyddlondeb;
dysg i mi dy ddeddfau.
Gwnaethost ddaioni i'th was,
yn unol â'th air, O ARGLWYDD.
Dysg imi ddirnadaeth a gwybodaeth,
oherwydd yr wyf yn ymddiried yn dy orchmynion.
Cyn imi gael fy ngheryddu euthum ar gyfeiliorn,
ond yn awr yr wyf yn cadw dy air.
Yr wyt ti yn dda, ac yn gwneud daioni;
dysg i mi dy ddeddfau.
Y mae'r trahaus yn fy mhardduo â chelwydd,
ond yr wyf fi'n ufuddhau i'th ofynion â'm holl galon;
y mae eu calon hwy'n drwm gan fraster,
ond yr wyf fi'n ymhyfrydu yn dy gyfraith.
Mor dda yw imi gael fy ngheryddu,
er mwyn imi gael dysgu dy ddeddfau!
Y mae cyfraith dy enau yn well i mi
na miloedd o aur ac arian.
Dy ddwylo di a'm gwnaeth ac a'm lluniodd;
rho imi ddeall i ddysgu dy orchmynion.
Pan fydd y rhai sy'n dy ofni yn fy ngweld, fe lawenychant
am fy mod yn gobeithio yn dy air.
Gwn, O ARGLWYDD, fod dy farnau'n gyfiawn,
ac mai mewn ffyddlondeb yr wyt wedi fy ngheryddu.
Bydded dy gariad yn gysur i mi,
yn unol â'th addewid i'th was.
Pâr i'th drugaredd ddod ataf, fel y byddaf fyw,
oherwydd y mae dy gyfraith yn hyfrydwch i mi.
Cywilyddier y trahaus oherwydd i'w celwydd fy niweidio,
ond byddaf fi'n myfyrio ar dy ofynion.
Bydded i'r rhai sy'n dy ofni droi ataf fi,
iddynt gael gwybod dy farnedigaethau.
Bydded fy nghalon bob amser yn dy ddeddfau,
rhag imi gael fy nghywilyddio.
Y mae fy enaid yn dyheu am dy iachawdwriaeth,
ac yn gobeithio yn dy air;
y mae fy llygaid yn pylu wrth ddisgwyl am dy addewid;
dywedaf, “Pa bryd y byddi'n fy nghysuro?”
Er imi grebachu fel costrel groen mewn mwg,
eto nid anghofiaf dy ddeddfau.
Am ba hyd y disgwyl dy was
cyn iti roi barn ar fy erlidwyr?
Y mae gwŷr trahaus, rhai sy'n anwybyddu dy gyfraith,
wedi cloddio pwll ar fy nghyfer.
Y mae dy holl orchmynion yn sicr;
pan fyddant yn fy erlid â chelwydd, cynorthwya fi.
Bu ond y dim iddynt fy nifetha oddi ar y ddaear,
ond eto ni throis fy nghefn ar dy ofynion.
Yn ôl dy gariad adfywia fi,
ac fe gadwaf farnedigaethau dy enau.
Y mae dy air, O ARGLWYDD, yn dragwyddol,
wedi ei osod yn sefydlog yn y nefoedd.
Y mae dy ffyddlondeb hyd genhedlaeth a chenhedlaeth;
seiliaist y ddaear, ac y mae'n sefyll.
Yn ôl dy ordeiniadau y maent yn sefyll hyd heddiw,
oherwydd gweision i ti yw'r cyfan.
Oni bai i'th gyfraith fod yn hyfrydwch i mi,
byddai wedi darfod amdanaf yn fy adfyd;
nid anghofiaf dy ofynion hyd byth,
oherwydd trwyddynt hwy adfywiaist fi.
Eiddot ti ydwyf; gwareda fi,
oherwydd ceisiais dy ofynion.
Y mae'r drygionus yn gwylio amdanaf i'm dinistrio,
ond fe ystyriaf fi dy farnedigaethau.
Gwelaf fod popeth yn dod i ben,
ond nid oes terfyn i'th orchymyn di.
O fel yr wyf yn caru dy gyfraith!
Hi yw fy myfyrdod drwy'r dydd.
Y mae dy orchymyn yn fy ngwneud yn ddoethach na'm gelynion,
oherwydd y mae gyda mi bob amser.
Yr wyf yn fwy deallus na'm holl athrawon,
oherwydd bod dy farnedigaethau'n fyfyrdod i mi.
Yr wyf yn deall yn well na'r rhai hen,
oherwydd imi ufuddhau i'th ofynion.
Cedwais fy nhraed rhag pob llwybr drwg,
er mwyn imi gadw dy air.
Nid wyf wedi troi oddi wrth dy farnau,
oherwydd ti fu'n fy nghyfarwyddo.
Mor felys yw dy addewid i'm genau,
melysach na mêl i'm gwefusau.
O'th ofynion di y caf ddeall;
dyna pam yr wyf yn casáu llwybrau twyll.
Y mae dy air yn llusern i'm troed,
ac yn oleuni i'm llwybr.
Tyngais lw, a gwneud adduned
i gadw dy farnau cyfiawn.
Yr wyf mewn gofid mawr;
O ARGLWYDD, adfywia fi yn ôl dy air.
Derbyn deyrnged fy ngenau, O ARGLWYDD,
a dysg i mi dy farnedigaethau.
Bob dydd y mae fy mywyd yn fy nwylo,
ond nid wyf yn anghofio dy gyfraith.
Gosododd y drygionus rwyd i mi,
ond nid wyf wedi gwyro oddi wrth dy ofynion.
Y mae dy farnedigaethau yn etifeddiaeth imi am byth,
oherwydd y maent yn llonder i'm calon.
Yr wyf wedi gosod fy mryd ar ufuddhau i'th ddeddfau;
y mae eu gwobr yn dragwyddol.
Yr wyf yn casáu rhai anwadal,
ond yn caru dy gyfraith.
Ti yw fy lloches a'm tarian;
yr wyf yn gobeithio yn dy air.
Trowch ymaith oddi wrthyf, chwi rai drwg,
er mwyn imi gadw gorchmynion fy Nuw.
Cynnal fi yn ôl dy addewid, fel y byddaf fyw,
ac na chywilyddier fi yn fy hyder.
Dal fi i fyny, fel y caf waredigaeth,
imi barchu dy ddeddfau yn wastad.
Yr wyt yn gwrthod pawb sy'n gwyro oddi wrth dy ddeddfau,
oherwydd mae eu twyll yn ofer.
Yn sothach yr ystyri holl rai drygionus y ddaear;
am hynny yr wyf yn caru dy farnedigaethau.
Y mae fy nghnawd yn crynu gan dy arswyd,
ac yr wyf yn ofni dy farnau.
Gwneuthum farn a chyfiawnder;
paid â'm gadael i'm gorthrymwyr.
Bydd yn feichiau er lles dy was;
paid â gadael i'r trahaus fy ngorthrymu.
Y mae fy llygaid yn pylu wrth ddisgwyl am dy iachawdwriaeth,
ac am dy addewid o fuddugoliaeth.
Gwna â'th was yn ôl dy gariad,
a dysg i mi dy ddeddfau.
Dy was wyf fi; rho imi ddeall
i wybod dy farnedigaethau.
Y mae'n amser i'r ARGLWYDD weithredu,
oherwydd torrwyd dy gyfraith.
Er hynny yr wyf yn caru dy orchmynion
yn fwy nag aur, nag aur coeth.
Am hyn cerddaf yn union yn ôl dy holl ofynion,
a chasâf lwybrau twyll.
Y mae dy farnedigaethau'n rhyfeddol;
am hynny yr wyf yn eu cadw.
Pan ddatguddir dy air, bydd yn goleuo
ac yn rhoi deall i'r syml.
Yr wyf yn agor fy ngheg mewn blys,
oherwydd yr wyf yn dyheu am dy orchmynion.
Tro ataf a bydd drugarog,
yn ôl dy arfer i'r rhai sy'n caru dy enw.
Cadw fy ngham yn sicr fel yr addewaist,
a phaid â gadael i ddrygioni fy meistroli.
Rhyddha fi oddi wrth ormes dynol,
er mwyn imi ufuddhau i'th ofynion di.
Bydded llewyrch dy wyneb ar dy was,
a dysg i mi dy ddeddfau.
Y mae fy llygaid yn ffrydio dagrau
am nad yw pobl yn cadw dy gyfraith.
Cyfiawn wyt ti, O ARGLWYDD,
a chywir yw dy farnau.
Y mae'r barnedigaethau a roddi yn gyfiawn
ac yn gwbl ffyddlon.
Y mae fy nghynddaredd yn fy ysu
am fod fy ngelynion yn anghofio dy eiriau.
Y mae dy addewid wedi ei phrofi'n llwyr,
ac y mae dy was yn ei charu.
Er fy mod i yn fychan ac yn ddinod,
nid wyf yn anghofio dy ofynion.
Y mae dy gyfiawnder di yn gyfiawnder tragwyddol,
ac y mae dy gyfraith yn wirionedd.
Daeth cyfyngder a gofid ar fy ngwarthaf,
ond yr wyf yn ymhyfrydu yn dy orchmynion.
Y mae dy farnedigaethau di'n gyfiawn byth;
rho imi ddeall, fel y byddaf fyw.
Gwaeddaf â'm holl galon; ateb fi, ARGLWYDD,
ac fe fyddaf ufudd i'th ddeddfau.
Gwaeddaf arnat ti; gwareda fi,
ac fe gadwaf dy farnedigaethau.
Codaf cyn y wawr a gofyn am gymorth,
a gobeithiaf yn dy eiriau.
Y mae fy llygaid yn effro yng ngwyliadwriaethau'r nos,
i fyfyrio ar dy addewid.
Gwrando fy llef yn ôl dy gariad;
O ARGLWYDD, yn ôl dy farnau adfywia fi.
Y mae fy erlidwyr dichellgar yn agosáu,
ond y maent yn bell oddi wrth dy gyfraith.
Yr wyt ti yn agos, O ARGLWYDD,
ac y mae dy holl orchmynion yn wirionedd.
Gwn erioed am dy farnedigaethau,
i ti eu sefydlu am byth.
Edrych ar fy adfyd a gwared fi,
oherwydd nid anghofiais dy gyfraith.
Amddiffyn fy achos ac achub fi;
adfywia fi yn ôl dy addewid.
Y mae iachawdwriaeth ymhell oddi wrth y drygionus,
oherwydd nid ydynt yn ceisio dy ddeddfau.
Mawr yw dy drugaredd, O ARGLWYDD;
adfywia fi yn ôl dy farn.
Y mae fy erlidwyr a'm gelynion yn niferus,
ond eto ni wyrais oddi wrth dy farnedigaethau.
Gwelais y rhai twyllodrus, a ffieiddiais
am nad ydynt yn cadw dy air.
Gwêl fel yr wyf yn caru dy ofynion;
O ARGLWYDD, adfywia fi yn ôl dy gariad.
Hanfod dy air yw gwirionedd,
ac y mae dy holl farnau cyfiawn yn dragwyddol.
Y mae tywysogion yn fy erlid yn ddiachos,
ond dy air di yw arswyd fy nghalon.
Yr wyf yn llawenhau o achos dy addewid,
fel un sy'n cael ysbail fawr.
Yr wyf yn casáu ac yn ffieiddio twyll,
ond yn caru dy gyfraith di.
Seithwaith y dydd yr wyf yn dy foli
oherwydd dy farnau cyfiawn.
Caiff y rhai sy'n caru dy gyfraith wir heddwch,
ac nid oes dim yn peri iddynt faglu.
Yr wyf yn disgwyl am dy iachawdwriaeth, O ARGLWYDD,
ac yn ufuddhau i'th orchmynion.
Yr wyf yn cadw dy farnedigaethau
ac yn eu caru'n fawr.
Yr wyf yn ufudd i'th ofynion a'th farnedigaethau,
oherwydd y mae fy holl ffyrdd o'th flaen.
Doed fy llef atat, O ARGLWYDD;
rho imi ddeall yn ôl dy air.
Doed fy neisyfiad atat;
gwared fi yn ôl dy addewid.
Bydd fy ngwefusau'n tywallt moliant
am iti ddysgu i mi dy ddeddfau.
Bydd fy nhafod yn canu am dy addewid,
oherwydd y mae dy holl orchmynion yn gyfiawn.
Bydded dy law yn barod i'm cynorthwyo,
oherwydd yr wyf wedi dewis dy ofynion.
Yr wyf yn dyheu am dy iachawdwriaeth, O ARGLWYDD,
ac yn ymhyfrydu yn dy gyfraith.
Gad imi fyw i'th foliannu di,
a bydded i'th farnau fy nghynorthwyo.
Euthum ar gyfeiliorn fel dafad ar goll;
chwilia am dy was,
oherwydd nid anghofiais dy orchmynion.
Ap Beibl
Bible App for Kids
