Populære bibelvers fra Metta 14

Del

Lê çaxê ewî bayê qayîm dît tirsîya û îdî wê nuq bûya, kire qîrʼîn: «Xudan, min xilaz ke!» Wê demê Îsa destê Xwe dirêjî wî kir, ew girt û jêrʼa got: «Kêmbawero! Çima tu dudilî bûyî?»

Lê çaxê ewî bayê qayîm dît tirsîya û îdî wê nuq bûya, kire qîrʼîn: «Xudan, min xilaz ke!»

Lê Îsa wê demê deng da wan û got: «Ser xwe bin! Ez im! Netirsin!»

Petrûs lê vegerʼand û gotê: «Xudan, heger Tu yî, eʼmir ke ku ez ser avêrʼa bême cem Te». Îsa gotê: «Were!» Petrûs ji qeyikê peya bû, ser avêrʼa çû, ku herʼe cem Îsa.

Û ewêd qeyikêda serê xwe li ber Wî danîn û gotinê: «Rʼastî Tu Kurʼê Xwedê yî».

Lê Îsa wanarʼa got: «Ne hʼewce ye ku ew herʼin. Hûn xurek bidine wan». Wana lê vegerʼand û gotinê: «Li vir pêştirî pênc nan û du meʼsîya tiştekî meyî mayîn tʼune».

Ewî wanarʼa got: «Wan nan û meʼsîya bînine cem Min». Îsa eʼmir kir ku eʼlalet li ser şînayîyê rʼûnên. Ewî her pênc nan û her du meʼsî hildan, berê Xwe eʼzmênda kir şikirî da û ew nan kerkirin. Paşê da şagirta, şagirta jî da eʼlaletê.

Hʼemûya jî xwar tʼêr bûn û donzdeh sele jî tʼijî hûrikêd bermayî berev kirin.