Matfei 14
14
Iivan Ristijän surmu
(Mark. 6:14-29; Luk. 9:7-9)
1Niih aigoih muan n՚elländesvuitin herru Irodu tiijusti Iisusan ruadoloih näh. 2Häi sanoi omile dvorčuherroile: «Se on Iivan Ristii. Häi nouzi kuollielois, i sendäh hänes on nengoine vägi.» 3Enne sidä se samaine Irodu oli käskenyh ottua Iivanua kiini, siduo händy nuorih da panna tyrmäh. Tämän häi luadii Irodiadan täh, kudai oli hänen vellen Hilipän akku. 4Iivan, näit, oli sanonuh Irodale: «Sinul ei sua eliä hänenke.» 5Irodu tahtoi tappua Iivanua, no varai rahvastu, rahvashäi piettih Iivanua Jumalan iänenkandajannu. 6Sit Irodu pidi roindupäiviä, i Irodiadan tytär pläšii gostien ies. Tyttö oli Irodale äijäl mieldy myöte, 7i häi lujah uskaldi andua sille kai, midä vai se pakinnou. 8Muaman n՚evvos tyttö sanoi: «Anna minule tuvvah tänne juvval Iivan Ristijän piä.» 9Irodu paheldui, no ku häi oli andanuh sanan gostien aigua, häi käski luadie tytön sanan mugah. 10Häi työndi tyrmäh sanan da käski leikata Iivanal piän. 11Iivanan piä tuodih juvval da annettih tytöle, tyttö vedi sen muamalleh. 12Iivanan opastujat mendih, otettih hänen rungu da pandih muah. Sit hyö mendih Iisusan luo da saneltih Hänele täh niškoi.
Iisus syöttäy viizi tuhattu miesty
(Mark. 6:30-44; Luk. 9:10-17; Iiv. 6:1-14)
13Konzu Iisus tiijusti tämän, lähti Häi venehel elämättömäh kohtah ku olla yksinäh. No rahvas kuultih sih niškoi i lähtiettih linnoispäi jallai suurin joukkoloin Hänele jälles. 14Venehespäi nostes Häi nägi äijän rahvastu rannal. Hänele rodih heidy žiäli i Häi parandi heijän voimattomii. 15Ehtypuoleh opastujat tuldih Hänen luo da sanottih: «Tämä on elämätöi kohtu, i aigu on jo myöhäine. Työnnä rahvahii, anna hyö mennäh kylih ostamah ičelleh syömisty.» 16No Iisus sanoi: «Ei heile pie mennä nikunne. Annakkua työ heile syvvä.» 17«Ei meil ole tiä nimidä muudu, vai viizi leibiä da kaksi kalua», hyö vastattih. 18«Tuogua net minule tänne», sanoi Iisus. 19Häi käski rahvahale istuokseh nurmele. Sit Häi otti net viizi leibiä da kaksi kalua, kačoi yläh taivahah da kiitti Jumalua. Häi lohkai leivät da andoi palat opastujile, a opastujat juattih net rahvahale. 20Kaikin syödih kylläl, i opastujat kerättih jiännytty palua vie kaksitostu täytty viršii. 21Syömäs oli nenga viizi tuhattu miesty da ližäkse naizet da lapset.
Iisus astuu vetty myöte
(Mark. 6:45-52; Iiv. 6:15-21)
22Kerras sen jälgeh Iisus käski opastujile mennä veneheh da ajua vasturannale iel Händy, kuni Häi prostihes rahvahanke. 23Rahvahan lähtiettyy, Häi nouzi mäile, ku tahtoi moliekseh yksin. Tuli ehty, Häi oli yksin mäil. 24Veneh oli jo loitton rannaspäi. Se meni jygieh aldolois, ku tuuli oli vastaine. 25Yön n՚elländel vardoičenduaijal#14:25 Se on kolmes kuudeh suate huondestu. Iisus tuli kohti opastujih vetty myöte astujen. 26Konzu hyö nähtih Händy astumas vetty myöte, hyö pöllästyttih da nostettih iäni, ku duumaittih, heidy bluaznittau. 27Iisus huolitti sanuo heile: «Alevukkua, minä täs olen. Älgiä varakkua.» 28Sit Pedri sanoi Hänele: «Ižändy, ku se ollet Sinä, ga käske minule tulla Sinun luo vetty myöte.» 29«Tule!» sanoi Iisus. Pedri harpai venehespäi da lähti astumah Iisusan luo vetty myöte. 30No suurien aldoloin nähtyy, häi pöllästyi da rubei uppuomah. «Ižändy, piästä minuu!» häi kirgai. 31Iisus kerras oijendi käin, tartui häneh da sanoi: «Vähäuskoine, miksebo heitit uskondan?» 32Konzu hyö nostih veneheh, tuuli alevui. 33I kaikin, ket oldih venehes, langettih polvilleh Hänen edeh da sanottih: «Sinä tovel olet Jumalan Poigu.»
Voimattomat piästäh
(Mark. 6:53-56)
34Järves poikki piästyy hyö nostih randah Gennesaretas. 35Konzu sen kohtan rahvas tunnustettih Iisussua, hyö työttih viesti kaikkiele ymbäri, i kaikkii voimattomii tuodih Iisusan luo. 36Hyö pokoroittihes andua heile valdu hos koskettua käil Hänen sovan reunua, i kaikin, ket kosketettih, piästih tervehekse.
Valgt i Øjeblikket:
Matfei 14: LIVVI
Markering
Del
Kopiér
Vil du have dine markeringer gemt på tværs af alle dine enheder? Tilmeld dig eller log ind
(c) Biblienkiännändyinstituuttu, Helsinki 2003