Beliebte Verse in Eoin 3

Teilen

Óir ġráḋuiġ Dia an doṁan cóṁ mór sin, go dtug sé a Aoin-ġein Ṁic; ċun naċ gcailltí aoinneaċ dá gcreidfeaḋ ann, aċt go mbéaḋ beaṫa ṡíorraiḋe aige.

Óir níor ċuir Dia a Ṁac ar an doṁan, le breiṫeaṁnas a ṫaḃairt ar an doṁan, aċt ċun go slánuiġtí an doṁan tríd.

D’ḟreagair Íosa, agus duḃairt leis: Amén, amén, adeirim leat, muna ngeintear duine aṫuair, ní féidir dó ríoġaċt Dé d’ḟeiceáil.

An té a ċreideas ann, ní ṫaḃartar breiṫeaṁnas air: aċt an ṫé naċ gcreideann, tá breiṫeaṁnas tugṫa air ċeana féin: de ḃríġ naċ gcreideann sé i n-ainm Ṁic Dé, an t-Aoin-ġein.

Agus seo é an breiṫeaṁnas: de ḃríġ go dtáinic an solus ar an tsaoġal, agus gur ṁó a ġráḋuiġ na daoine an dorċadas ná an solus: óir ḃí a ngníoṁarṫa olc.

Is dual dó-san méaduġaḋ, aċt daṁ-sa laġduġaḋ.

Óir gaċ aoinneaċ dá ndéan an t-olc, bíonn fuaṫ aige ar an tsolus, agus ní ṫig sé ċun an tsoluis, ar eagla go gcáintí a ġníoṁarṫa.

An té a ċreideas san Ṁac, tá beaṫa ṡíorraiḋe aige: aċt an té naċ gcreideann an Mac, ní ḟeicfiḋ sé beaṫa, aċt cóṁnuiġeann fearg Dé air.

Agus mar a d’arduiġ Maoise an naṫair niṁe san ḟásaċ, is mar sin is éigean Mac an Duine d’árduġaḋ

Tá gráḋ ag an Aṫair do’n Ṁac, agus ṫug sé na h-uile neiṫe ina láiṁ dó.