ΙΩΒ 3:13-26

Θα ’μουνα τώρα ήσυχος στον τάφο μου· θα κοιμόμουν και θ’ αναπαυόμουνα αντάμα με τους βασιλιάδες και με τους άρχοντες της γης, που βάζανε για χάρη τους να χτίζουν πυραμίδες. Θα ήμουν με τους ηγεμόνες που είχαν άφθονο χρυσάφι, που με ασήμι γέμισαν τους νεκρικούς θαλάμους τους. Ή πάλι σαν καταχωμένο έκτρωμα δε θα υπήρχα· καθώς τα βρέφη που δεν είδανε το φως. Στον τάφο οι ασεβείς παύουν να κάνουν το κακό· εκεί βρίσκουν κι οι κουρασμένοι ανάπαυση. Βρίσκουν την ησυχία τους και οι δεσμώτες, χωρίς ν’ ακούνε των φυλάκων τις φωνές. Εκεί αντάμα βρίσκονται κι ο άσημος κι ο ξακουστός, κι ο δούλος είναι ελεύθερος από τον κύριό του. Γιατί να συνεχίζει ο κουρασμένος να βλέπει της ζωής το φως; Γιατί σε μάκρος να τραβά η ζωή των πικραμένων; Καρτερούν το θάνατο κι αυτός δεν έρχεται και τον γυρεύουν πιότερο κι από κρυμμένο θησαυρό. Θα ’ταν πανευτυχείς, θα ’ταν πασίχαροι αν βρίσκαν έναν τάφο. Γιατί να ζει ο άνθρωπος που στα τυφλά βαδίζει, που σ’ αδιέξοδο τον έχει φέρει ο Θεός; Έχω τροφή τους στεναγμούς και σαν νερό ξεχύνονται οι κραυγές μου· εκείνο που φοβόμουνα με χτύπησε· κι εκείνο που με τρόμαζε, με βρήκε. Δεν έχω ειρήνη ούτ’ ησυχία ούτ’ ανάπαυση· μονάχα ταραχή.

Δωρεάν σχέδια μελέτης και πνευματικά αναγνώσματα σχετικά με ΙΩΒ 3:13-26