Τα τελευταία μαθήματα: Σχέδιο μελέτης της Μεγάλης ΕβδομάδαςΔείγμα

Υπηρεσία και αγάπη

’Είμαι λίγο φρικιό της τακτοποίησης και έχοντας τρία μικρά κορίτσια 5 χρονών και κάτω, με έχει τελείως βγάλει εκτός προγράμματος. Απλά δεν μπορώ να συμβαδίσω με όλα αυτά και με τρελαίνει τις περισσότερες μέρες. Αγόρασα αυτή την επιγραφή που λέει: “Συγγνώμη για το χάος. Τα παιδιά μου φτιάχνουν αναμνήσεις.”Την κρέμασα και τη βλέπω 100 φορές την ημέρα, καθώς περνάω με ένα σωρό από Lego, άπλυτα, παπούτσια, βρώμικα πιάτα, καθαρές πετσέτες έτοιμες να διπλωθούν πριν μέρες και ψιθυρίζω στον εαυτό μου:“Φτιάξε αναμνήσεις, Μπέκυ. Φτιάξε αναμνήσεις.”

Μπορώ να ξεχαστώ τόσο στο να φτιάχνω που χάνω το να αγαπάω.

Το σημερινό ανάγνωσμα μας πάει στο τραπέζι με αυτούς που ο Ιησούς πέρασε πολλές μέρες, με αυτούς που διαβάσαμε ότι αγάπησε και θεωρούσε δικούς Του.

Διάβασε κατά Ιωάννην 13:1-17 και σημείωσε τη διάθεση του Ιησού για τους μαθητές Του.

Ο Ιησούς, ο Υιός του Θεού και Λυτρωτής όλης της ανθρωπότητας, ταπείνωσε τον εαυτό Του και έπλυνε 12 ζευγάρια βρώμικα πόδια. Δε νομίζω ότι πρόσεξε την ακαθαρσία ή τη δυσοσμία. Ήξερε ότι αυτές ήταν οι τελευταίες Του ώρες με αυτούς που αγαπούσε και χρειαζόταν να τονίσει αυτό το μάθημα — οι λέξεις από μόνες τους δεν έλεγαν κάτι αυτή τη φορά. Έτσι ταπείνωσε τον εαυτό Του και καθάρισε το χάος.

Ξαναδιάβασε το κατά Ιωάννην 13:15-17.

Ποιοι είναι οι άνθρωποι που υπηρετείς (ή που πρέπει να υπηρετείς); Συνάδελφοι ή υπάλληλοι; Παιδιά; Συγκάτοικοι ή σύζυγος; Φίλοι; Γείτονες;

Ποιος είναι ο τρόπος που θα μπορούσες, μεταφορικά μιλώντας, να τους πλύνεις τα πόδια αυτή την εβδομάδα; Ή ίσως θα πρέπει κυριολεκτικά να πλύνεις κάποια πόδια, ποιανού θα μπορούσαν να είναι;

Τώρα διάβασε το κατά Ιωάννην 13:34-35.

Υπηρετώντας ο ένας τον άλλον είναι το πώς αγαπάμε ο ένας τον άλλον. Στην πραγματικότητα, ο Ιησούς λέει ότι είναι το πως οι άλλοι θα ξέρουν ότι είμαστε Χριστιανοί. Γνωρίζουν οι άλλοι ότι είσαι Χριστιανός, ένας ακόλουθος του Ιησού;

Ο τρόπος που βλέπω πολλούς να αντιπροσωπεύουν τον Χριστιανισμό στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης είναι πραγματικά αποκαρδιωτικός. Έχουμε χάσει την αποστολή μας να υπηρετούμε και να αγαπάμε. Μας ενδιαφέρει περισσότερο να προσπαθούμε να φτιάξουμε όσους δεν ισχυρίζονται ότι ακολουθούν τον Χριστό στην εικόνα Του. Όταν, αντίθετα, έχουμε καλεστεί να υπηρετούμε και να αγαπάμε, όχι να εξαναγκάσουμε άλλους να συμμορφωθούν.

Πως θα μπορούσε μια προσέγγιση για υπηρεσία και αγάπη, αντί για κρίση, να αλλάξει τον τρόπο που οι άλλοι μπορεί να βιώνουν τον Χριστό;

Πόσο απελευθερωτικό να γνωρίζεις ότι δεν εξαρτάται από εμάς να αλλάξουμε τον κόσμο ή να σώσουμε τον κόσμο! Το μόνο που καλούμαστε να κάνουμε είναι να ταπεινώσουμε τους εαυτούς μας διαλέγοντας να υπηρετούμε και να αγαπάμε τους άλλους.