آیات محبوب کتاب مقدس از مزمور 139

به اشتراک گذاشتن

تو را سپاس می‌گویم، زیرا عجیب و مَهیب ساخته شده‌ام؛ اعمال تو شگفت‌انگیزند، جان من این را نیک می‌داند.

خدایا مرا بیازما و دلم را بشناس؛ مرا امتحان کن و دغدغه‌هایم را بدان. ببین که آیا در من راه اندوهبار هست، و به راه جاودانی هدایتم فرما.

زیرا باطن مرا تو آفریدی؛ تو مرا در رَحِم مادرم در هم تنیدی.

دیدگانت کالبد شکل ناگرفتۀ مرا می‌دید. همۀ روزهایی که برایم رقم زده شد در کتاب تو ثبت گردید، پیش از آنکه هیچ‌یک هنوز پدید آمده باشد.

خداوندا، تو مرا آزموده و شناخته‌ای.

از روح تو کجا بروم؟ از حضور تو کجا بگریزم؟

تو از نشستن و برخاستنم آگاهی، و اندیشه‌هایم را از دور می‌دانی.

حتی پیش از آنکه سخنی بر زبانم آید تو، ای خداوند، به تمامی از آن آگاهی.

تو راه رفتن و آرمیدنم را سنجیده‌ای، و با همۀ راههایم آشنایی.