آیات محبوب کتاب مقدس از مزمور 94

به اشتراک گذاشتن

در کثرت غصه‌های دل من، تسلی‌های تو جانم را شادمان می‌سازد.

آنگاه که گفتم: «پای من می‌لغزد»، محبت تو ای خداوند، تکیه‌گاهم شد.

اما خداوند قلعۀ بلند من شده است، و خدایم، صخرۀ پناهگاه من.

خوشا به حال کسی که تو ای خداوند تأدیبش می‌کنی، و از شریعت خود، وی را می‌آموزی؛

اگر خداوند یاور من نبود، جان من به‌زودی در دیار خاموشی ساکن می‌شد!

زیرا خداوند قوم خود را وا نخواهد گذاشت، و میراث خود را ترک نخواهد کرد.