آیات محبوب کتاب مقدس از پیدایش 17

به اشتراک گذاشتن

وقتی اَبرام ‌نود و نه‌ساله‌ بود، خداوند بر او ظاهر شد و گفت: «من ‌خدای قادر مطلق ‌هستم‌. آنطور که منظور نظر من است، زندگی کن ‌و بی‌عیب باش.

اسم‌ تو بعدازاین 'اَبرام' نخواهد بود، بلکه‌ 'ابراهیم'، زیرا من ‌تو را پدر قوم‌های بسیار خواهم‌ نمود.

«من ‌عهد خود را با تو و فرزندان ‌تو در نسل‌های آینده ‌به‌ صورت‌ یک ‌عهد ‌ابدی حفظ ‌خواهم‌ کرد. من‌ خدای تو و خدای فرزندان ‌تو خواهم ‌بود.

«من ‌این‌ عهد ‌را با تو می‌بندم‌: تو پدر قوم‌های بسیاری خواهی شد.

امّا خدا گفت: «نه‌، زن‌ تو سارا پسری برای تو خواهد زایید و تو نام ‌او را اسحاق‌ خواهی گذاشت‌. من‌ عهد خود را با او خواهم بست و این یک عهد جاودانی است.

من ‌این ‌زمین ‌را که‌ اکنون ‌در آن ‌بیگانه‌ هستی، به ‌تو و به ‌فرزندان ‌تو خواهم‌ داد. تمام‌ سرزمین کنعان برای همیشه ‌به ‌نسل ‌تو تعلّق خواهد یافت و من‌ خدای ایشان خواهم ‌بود.»

ابراهیم ‌روی بر زمین ‌نهاد و خندیده با خود فکر کرد که‌ آیا مردی که ‌صد سال‌ عمر دارد، می‌تواند بچّه‌دار شود؟ آیا سارا می‌تواند در نود سالگی بچّه‌دار شود؟

خدا به ‌ابراهیم گفت: «بعدازاین ‌نباید زن‌ خود را 'سارای‌' صدا کنی؛ از این ‌به ‌بعد اسم‌ او 'سارا' خواهد بود.

از حالا تو باید هر پسری را در روز هشتم‌ تولّدش‌ ختنه‌ کنی‌.

امّا عهد ‌خود را با پسر تو اسحاق‌ خواهم‌ بست. سارا او را سال آینده در همین‌ وقت به دنیا خواهد آورد.»

این ‌امر شامل ‌غلامانی که ‌در خانۀ تو متولّد می‌شوند و یا غلامانی که ‌از بیگانگان ‌می‌خری، نیز هست‌. این‌ نشانهٔ عهدی خواهد بود که ‌بین ‌من و ‌تو هست. همه ‌باید ختنه ‌شوند و این‌ یک ‌نشانۀ جسمانی است‌ از عهد جاودانی من با شما.