۲سموئیل 22
22
سرود داوود
1داوود در روزی که خداوند او را از دست تمامی دشمنانش و از دست شائول رهانید، کلمات این سرود را برای خداوند سراییده، 2گفت:
«خداوند صخرۀ من است، دژ من و رهانندۀ من؛
3خدایم صخرۀ من است که در او پناه می‌جویم،
سپر من و شاخ#22:3 ”شاخ“ در اینجا نماد قدرت است. نجاتم،
قلعۀ بلند من، پناهگاه و منجی‌ام؛
تو مرا از خشونت نجات می‌بخشی.
4خداوند را که شایان ستایش است، می‌خوانم،
و از دشمنانم نجات می‌یابم.
5«زیرا موجهای مرگ احاطه‌ام کرده بود،
و سیلابهای نابودی بر من هجوم آورده بود؛
6بندهای هاویه#22:6 در عبری: ”شِئول“. به دورم تنیده بود،
و دامهای مرگ رویارویم بود.
7«در تنگی خویش خداوند را خواندم،
و نزد خدای خود فریاد برآوردم.
او از معبد خود صدایم را شنید،
و فریادم به گوشش رسید.
8«آنگاه زمین متزلزل شد و به جنبش درآمد؛
بنیان آسمانها بلرزید و مرتعش گشت،
زیرا او به خشم آمده بود.
9از بینی‌اش دود برآمد،
از دهانش آتش سوزنده برجهید،
و اخگرهای سوزان از او شعله برکشید.
10آسمان را خم کرد و فرود آمد؛
تاریکی غلیظ زیر پاهایش بود.
11سوار بر کروبی پرواز کرد،
و بر بالهای باد نمایان گردید.#22:11 یا: «اوج گرفت» مانند مزمور ۱۸:۱۰.
12تاریکی را سایبانی ساخت گرداگرد خویش،
تجمع آبها و ابرهای متراکم آسمان را.#22:12 یا: ”ابرهای متراکم غبار را“.
13از میان درخشش حضور وی
اَخگرهای آتشین شعله برکشید.
14خداوند از آسمان رعد کرد،
و آن متعال آواز خود را داد.
15او تیرها فرستاد و آنان را پراکنده ساخت؛
برقها افکند، و ایشان را پریشان کرد.
16آنگاه مجراهای دریا نمایان شد،
و بنیان جهان آشکار گردید،
از نهیب خداوند
و از وزش باد بینی او!
17«از اعلی دست فرود آورده،#22:17 یا: «از اعلی فرستاده». مرا برگرفت،
و از آبهای بسیار بیرونم کشید.
18مرا از دشمن زورآورم رهانید،
و از نفرت‌کنندگانم،
زیرا که از من نیرومندتر بودند.
19در روز بلای من، به مقابله با من برآمدند،
ولی خداوند تکیه‌گاه من بود.
20او مرا به مکانی فراخ بیرون آورد،
و مرا رهانید، زیرا که به من رغبت داشت.
21«خداوند فراخورِ پارسایی‌ام مرا پاداش داده است؛
فراخور پاکیِ دستانم سزایم بخشیده است.
22زیرا که راههای خداوند را نگاه داشته‌ام،
و شریرانه از خدایم روی نگردانیده‌ام.
23قوانین او جملگی پیش رویم بوده است،
و از فرایض او سر نپیچیده‌ام.
24در حضورش بری از هر عیب بوده‌ام،
و خویشتن را از تقصیر نگاه داشته‌ام.
25خداوند فراخورِ پارسایی‌ام مرا پاداش داده است،
فراخورِ پاکی‌ام در نظر وی.
26«با وفادار، خود را وفادار می‌نمایی؛
با بی‌عیب، خود را بی‌عیب می‌نمایی؛
27با پاک، خود را پاک می‌نمایی،
ولی با حیله‌گر، به زیرکی رفتار می‌کنی.
28زیرا قومِ افتاده را نجات می‌بخشی،
ولی چشمانت بر متکبران است تا پستشان گردانی.
29تو، ای خداوند، چراغ من هستی؛
خداوند تاریکی مرا روشن می‌گرداند.
30به یاری تو بر سپاهیان یورش می‌برم،
و با خدایم، از دیوارها برمی‌جهم.
31«و اما خدا، راه او کامل است؛
کلام خداوند خالص است.
او کسانی را که بدو پناه می‌برند،
جملگی سپر است.
32زیرا کیست خدا، جز یهوه؟
و کیست صخره، مگر خدای ما؟
33خدا دژ استوار من است،
و راهم را کامل می‌گرداند.#22:33 یا: «او کاملان را در راه خویش قرار می‌دهد»؛ همچنین در آیۀ ۳۴.
34پاهایم را همچون پاهای آهو می‌سازد،
و مرا بر بلندیهایم بر پا می‌دارد.
35دستانم را به جهت نبرد تعلیم می‌دهد،
تا بازوانم کمان برنجین را خم کند.
36تو سپر پیروزی#22:36 یا: ”سپر نجات“. خود را به من بخشیده‌ای،
فروتنی تو مرا بزرگ ساخته است.
37تو راهِ زیر پایم را فراخ می‌سازی،
تا پاهایم#22:37 عبری: ”قوزک پاهایم“. نلغزد.
38دشمنانم را تعقیب کرده، آنان را نابود می‌سازم،
و تا هلاک نشوند، بازنمی‌گردم.
39آنان را هلاک ساخته، بر زمین می‌کوبم تا برنخیزند،
و زیر پاهایم فرو می‌افتند.
40تو کمر مرا برای جنگ به قوّت بسته‌ای،
و آنان را که به ضد من برخیزند زیر پاهایم می‌افکنی.
41گردنهای دشمنانم را تسلیم من کرده‌ای،
و نفرت‌کنندگانم را هلاک می‌سازم.
42فریاد کمک برمی‌آورند،#22:42 ترجمۀ یونانی هفتادتَنان (مقایسه کنید با مزمور ۱۸:۴۱)؛ متن عبری: «می‌نگرند». اما فریادرسی نیست؛
از خداوند یاری می‌خواهند، اما اجابتشان نمی‌کند.
43آنان را چون غبار زمین می‌سایم؛
آنان را لِه می‌کنم و همچون گِل کوچه‌ها لگدمال می‌نمایم.
44«تو مرا از ستیز قومم#22:44 در ترجمۀ یونانی هفتادتَنان: ”مخاصمات قومها“. خلاصی می‌بخشی،
و چون سرور قومها حفظ می‌کنی؛
مردمی که نمی‌شناختم، خدمتم می‌کنند!
45بیگانگان در برابرم سر فرود می‌آورند؛
به محض شنیدن صدایم، از من فرمان می‌برند.
46بیگانگان روحیۀ خود را باخته‌اند،
و لرزان از قلعه‌های خود بیرون می‌آیند.
47«خداوند زنده است! متبارک باد صخرۀ من!
متعال باد خدا، صخرۀ نجاتم!
48اوست خدایی که انتقام مرا می‌گیرد،
و قومها را زیر من پست می‌سازد،
49و مرا از چنگ دشمنانم بیرون می‌آورد.
تو مرا بر مخالفانم برتری بخشیده‌ای،
و از مرد خشونتکار رهایی‌ام داده‌ای.
50«از این رو، خداوندا، تو را در میان قومها ستایش خواهم کرد،
و بهر نامت خواهم سرایید.
51او به پادشاه خود پیروزیهای بزرگ می‌بخشد،
و مسیح خود را محبت می‌کند،
داوود و نسل او را، تا به ابد.»
اکنون انتخاب شده:
۲سموئیل 22: nmv
های‌لایت
به اشتراک گذاشتن
کپی
می خواهید نکات برجسته خود را در همه دستگاه های خود ذخیره کنید؟ برای ورودثبت نام کنید یا اگر ثبت نام کرده اید وارد شوید
The Persian New Millennium Version © 2014, is a production of Elam Ministries. All rights reserved.
www.kalameh.com/shop
۲سموئیل 22
22
سرود داوود
1داوود در روزی که خداوند او را از دست تمامی دشمنانش و از دست شائول رهانید، کلمات این سرود را برای خداوند سراییده، 2گفت:
«خداوند صخرۀ من است، دژ من و رهانندۀ من؛
3خدایم صخرۀ من است که در او پناه می‌جویم،
سپر من و شاخ#22:3 ”شاخ“ در اینجا نماد قدرت است. نجاتم،
قلعۀ بلند من، پناهگاه و منجی‌ام؛
تو مرا از خشونت نجات می‌بخشی.
4خداوند را که شایان ستایش است، می‌خوانم،
و از دشمنانم نجات می‌یابم.
5«زیرا موجهای مرگ احاطه‌ام کرده بود،
و سیلابهای نابودی بر من هجوم آورده بود؛
6بندهای هاویه#22:6 در عبری: ”شِئول“. به دورم تنیده بود،
و دامهای مرگ رویارویم بود.
7«در تنگی خویش خداوند را خواندم،
و نزد خدای خود فریاد برآوردم.
او از معبد خود صدایم را شنید،
و فریادم به گوشش رسید.
8«آنگاه زمین متزلزل شد و به جنبش درآمد؛
بنیان آسمانها بلرزید و مرتعش گشت،
زیرا او به خشم آمده بود.
9از بینی‌اش دود برآمد،
از دهانش آتش سوزنده برجهید،
و اخگرهای سوزان از او شعله برکشید.
10آسمان را خم کرد و فرود آمد؛
تاریکی غلیظ زیر پاهایش بود.
11سوار بر کروبی پرواز کرد،
و بر بالهای باد نمایان گردید.#22:11 یا: «اوج گرفت» مانند مزمور ۱۸:۱۰.
12تاریکی را سایبانی ساخت گرداگرد خویش،
تجمع آبها و ابرهای متراکم آسمان را.#22:12 یا: ”ابرهای متراکم غبار را“.
13از میان درخشش حضور وی
اَخگرهای آتشین شعله برکشید.
14خداوند از آسمان رعد کرد،
و آن متعال آواز خود را داد.
15او تیرها فرستاد و آنان را پراکنده ساخت؛
برقها افکند، و ایشان را پریشان کرد.
16آنگاه مجراهای دریا نمایان شد،
و بنیان جهان آشکار گردید،
از نهیب خداوند
و از وزش باد بینی او!
17«از اعلی دست فرود آورده،#22:17 یا: «از اعلی فرستاده». مرا برگرفت،
و از آبهای بسیار بیرونم کشید.
18مرا از دشمن زورآورم رهانید،
و از نفرت‌کنندگانم،
زیرا که از من نیرومندتر بودند.
19در روز بلای من، به مقابله با من برآمدند،
ولی خداوند تکیه‌گاه من بود.
20او مرا به مکانی فراخ بیرون آورد،
و مرا رهانید، زیرا که به من رغبت داشت.
21«خداوند فراخورِ پارسایی‌ام مرا پاداش داده است؛
فراخور پاکیِ دستانم سزایم بخشیده است.
22زیرا که راههای خداوند را نگاه داشته‌ام،
و شریرانه از خدایم روی نگردانیده‌ام.
23قوانین او جملگی پیش رویم بوده است،
و از فرایض او سر نپیچیده‌ام.
24در حضورش بری از هر عیب بوده‌ام،
و خویشتن را از تقصیر نگاه داشته‌ام.
25خداوند فراخورِ پارسایی‌ام مرا پاداش داده است،
فراخورِ پاکی‌ام در نظر وی.
26«با وفادار، خود را وفادار می‌نمایی؛
با بی‌عیب، خود را بی‌عیب می‌نمایی؛
27با پاک، خود را پاک می‌نمایی،
ولی با حیله‌گر، به زیرکی رفتار می‌کنی.
28زیرا قومِ افتاده را نجات می‌بخشی،
ولی چشمانت بر متکبران است تا پستشان گردانی.
29تو، ای خداوند، چراغ من هستی؛
خداوند تاریکی مرا روشن می‌گرداند.
30به یاری تو بر سپاهیان یورش می‌برم،
و با خدایم، از دیوارها برمی‌جهم.
31«و اما خدا، راه او کامل است؛
کلام خداوند خالص است.
او کسانی را که بدو پناه می‌برند،
جملگی سپر است.
32زیرا کیست خدا، جز یهوه؟
و کیست صخره، مگر خدای ما؟
33خدا دژ استوار من است،
و راهم را کامل می‌گرداند.#22:33 یا: «او کاملان را در راه خویش قرار می‌دهد»؛ همچنین در آیۀ ۳۴.
34پاهایم را همچون پاهای آهو می‌سازد،
و مرا بر بلندیهایم بر پا می‌دارد.
35دستانم را به جهت نبرد تعلیم می‌دهد،
تا بازوانم کمان برنجین را خم کند.
36تو سپر پیروزی#22:36 یا: ”سپر نجات“. خود را به من بخشیده‌ای،
فروتنی تو مرا بزرگ ساخته است.
37تو راهِ زیر پایم را فراخ می‌سازی،
تا پاهایم#22:37 عبری: ”قوزک پاهایم“. نلغزد.
38دشمنانم را تعقیب کرده، آنان را نابود می‌سازم،
و تا هلاک نشوند، بازنمی‌گردم.
39آنان را هلاک ساخته، بر زمین می‌کوبم تا برنخیزند،
و زیر پاهایم فرو می‌افتند.
40تو کمر مرا برای جنگ به قوّت بسته‌ای،
و آنان را که به ضد من برخیزند زیر پاهایم می‌افکنی.
41گردنهای دشمنانم را تسلیم من کرده‌ای،
و نفرت‌کنندگانم را هلاک می‌سازم.
42فریاد کمک برمی‌آورند،#22:42 ترجمۀ یونانی هفتادتَنان (مقایسه کنید با مزمور ۱۸:۴۱)؛ متن عبری: «می‌نگرند». اما فریادرسی نیست؛
از خداوند یاری می‌خواهند، اما اجابتشان نمی‌کند.
43آنان را چون غبار زمین می‌سایم؛
آنان را لِه می‌کنم و همچون گِل کوچه‌ها لگدمال می‌نمایم.
44«تو مرا از ستیز قومم#22:44 در ترجمۀ یونانی هفتادتَنان: ”مخاصمات قومها“. خلاصی می‌بخشی،
و چون سرور قومها حفظ می‌کنی؛
مردمی که نمی‌شناختم، خدمتم می‌کنند!
45بیگانگان در برابرم سر فرود می‌آورند؛
به محض شنیدن صدایم، از من فرمان می‌برند.
46بیگانگان روحیۀ خود را باخته‌اند،
و لرزان از قلعه‌های خود بیرون می‌آیند.
47«خداوند زنده است! متبارک باد صخرۀ من!
متعال باد خدا، صخرۀ نجاتم!
48اوست خدایی که انتقام مرا می‌گیرد،
و قومها را زیر من پست می‌سازد،
49و مرا از چنگ دشمنانم بیرون می‌آورد.
تو مرا بر مخالفانم برتری بخشیده‌ای،
و از مرد خشونتکار رهایی‌ام داده‌ای.
50«از این رو، خداوندا، تو را در میان قومها ستایش خواهم کرد،
و بهر نامت خواهم سرایید.
51او به پادشاه خود پیروزیهای بزرگ می‌بخشد،
و مسیح خود را محبت می‌کند،
داوود و نسل او را، تا به ابد.»
اکنون انتخاب شده:
:
های‌لایت
به اشتراک گذاشتن
کپی
می خواهید نکات برجسته خود را در همه دستگاه های خود ذخیره کنید؟ برای ورودثبت نام کنید یا اگر ثبت نام کرده اید وارد شوید
The Persian New Millennium Version © 2014, is a production of Elam Ministries. All rights reserved.
www.kalameh.com/shop